Το δικαίωμα στην “άλλη άποψη”

» Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις εντός και εκτός Βουλής, εντός και εκτός Περιφερειακών και Δημοτικών Συμβουλίων, φανερώνουν, κατά μία έννοια, το επίπεδο του πολιτικού και κοινωνικού μας πολιτισμού.
Οι ψύχραιμες φωνές, συνήθως χάνονται μέσα στον θυμό για τα οικονομικά μέτρα.
Μαζί τους, όμως, χάνονται και τα επιχειρήματα. Ετσι, επικρατούν όσοι φωνάζουν και δεν επιτρέπουν στον άλλον, αυτόν της “άλλης όχθης” να τεκμηριώσει την άποψή του. Τον διακόπτουν κάτω από τις επευφημίες του τηλεοπτικού κοινού. Τώρα, μοιραία οι “κόντρες” επικεντρώνονται στη “μνημονιακή” ή “αντιμνημονιακή” ρητορεία. Και αναλόγως ο καθένας παίρνει θέση. Η γοητεία της αντιπαράθεσης ιδεών και της διαφωνίας φαίνεται να υποχωρεί μπροστά στην ανάγκη της επιβεβαίωσης των θέσεών μας. Ετσι, εμείς οι πολίτες συνήθως επικροτούμε όποιον στα τηλεοπτικά πάνελ λέει αυτό που θέλουμε. Οταν, όμως, θα αρχίσουμε να υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα του άλλου, να λέει αυτό που δεν θέλουμε να ακούσουμε, αντί να τον “θάβουμε” για τις απόψεις του – τότε θα έχουμε κατακτήσει την ελευθερία μέσα μας. Τότε, θα αρχίσουμε να μιλάμε για μια νέα κοινωνία μέσα σε ένα νέο περιβάλλον.
Πράγμα δύσκολο, ωστόσο, στην εποχή της οικονομικής κρίσης, μέσα στην οποία δικαιολογείται ο θυμός για την κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα και η κοινωνία της που “παλεύει” να επιβιώσει σε αμφιβόλου αποτελέσματος μέτρα.