Το τελευταίο φύλλο μιας λεύκας…

1 από 4

Καλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Το φθινόπωρο καλά κρατεί και τα παιδιά της Στ1 τάξης του 10ου Δημ. Σχ. Χανίων μάς το θυμίζουν μ’ έναν δικό τους, έναν πρωτότυπο τρόπο, μέσα απ’ τα “σκέφτομαι και γράφω” τους. “Σε ένα κλαδί του δέντρου βρίσκεται γαντζωμένο το τελευταίο κίτρινο φύλλο της λεύκας…”, ήταν το θέμα που τους έβαλε να γράψουν η δασκάλα τους, η Ελένη Βορεινάκη, κι αυτά άφησαν τη φαντασία τους ελεύθερη να οργιάσει. Γιατί άραγε να είναι γαντζωμένο; Ποιος και γιατί το κρατάει εκεί. Θα πέσει ή δεν θα πέσει; Διαφορετικές οι απαντήσεις. Τόσες όσες και τα παιδιά του τμήματος. Τι κρίμα που δεν χωρούν όλες.
Τι κρίμα που ούτε όλες οι ζωγραφιές, μα και ούτε κανένα απ’ τα ποιήματά σας, που μου έστειλε η κυρία σας, που τη γνωρίζουν καλά οι αναγνώστες του Παιδότοπου, μια που έχουν φιλοξενηθεί σ’ αυτόν πολλές εργασίες άλλων μαθητών της, χωρούν…
Θερμά, πολύ θερμά συγχαρητήρια, παιδιά! Και στην δασκάλα σας που σας δίνει τις ευκαιρίες να ξεδιπλώνετε τις ικανότητές σας. Να τη χαίρεστε και να σας χαίρεται.
Σας χαιρετώ με αγάπη
Β.Θ.Κ.

Σε ένα κλαδί του δέντρου βρίσκεται γαντζωμένο το πιο κίτρινο φύλλο της λεύκας.
Καταβάλει μεγάλες προσπάθειες. Βάζει όλη του τη δύναμη για να μην πέσει από το δέντρο .Φοβάται ότι θα αποχωριστεί για πάντα τους φίλους του, τα άλλα φύλλα του δέντρου και θα μείνει μόνο του χωρίς συντροφιά.
Ξαφνικά, ένας δυνατός άνεμος έριξε το φύλλο κάτω από το δέντρο. Εκεί βρήκε φίλους που είχαν πέσει από άλλα δέντρα και έτσι έκανε καινούργιους φίλους.
Από τότε το φύλλο πέρασε την υπόλοιπη ζωή του χαρούμενο, γνωρίζοντας και άλλα κιτρινισμένα φύλλα. Με τη βοήθεια του αέρα που φυσούσε δυνατά ταξίδευε παντού και έκανε συνέχεια νέους φίλους.

Φώτης Μαλεκάκης Στ1
Σε ένα κλαδί το δέντρου βρίσκεται γαντζωμένο το τελευταίο κίτρινο φύλλο της λεύκας. Ξαφνικά μια κουκουβάγια κάθεται στο κλαδί δίπλα στο φύλλο και κοιτάζοντάς το απορημένη το ρωτά:
-Τι κάνεις εσύ εδώ τέτοια εποχή;  Γιατί δε βρίσκεσαι στο έδαφος με τα άλλα φύλλα;
-Η λεύκα με κρατάει εδώ γαντζωμένο πάνω της γιατί πιστεύει πως έτσι θα αργήσει να ’ρθει ή ακόμα καλύτερα δεν θα έρθει ποτέ ο χειμώνας που τόσο πολύ μισεί.
-Γιατί μισεί το χειμώνα;
-Γιατί δεν της αρέσει που χάνει όλα της τα φύλλα και μένει γυμνή και απροστάτευτη στο κρύο, στη βροχή και στον αέρα. Δεν αντέχει το βάρος του χιονιού πάνω στα κλαδιά της και το σκοτάδι που τυλίγει τα πάντα από τόσο νωρίς.
-Είναι δύσκολη εποχή ο χειμώνας αλλά κάθε εποχή έχει την ομορφιά και την χρησιμότητά της. Αν δεν πέσουν όλα τα φύλλα πώς θα βγουν καινούργια την άνοιξη; Αν δεν νιώσουμε το κρύο του χειμώνα πώς θα δεχτούμε τη ζέστη του καλοκαιριού;
Τότε η λεύκα που άκουγε την συζήτηση κατάλαβε πως η κουκουβάγια είχε δίκιο. Όσο κι αν προσπαθούσε, ο χειμώνας θα ερχόταν τελικά.
Ετσι άφησε το φύλλο να πέσει και περίμενε υπομονετικά τον χειμώνα.

Γιάννης Χατζάκης Στ1
Σε ένα κλαδί του δέντρου βρίσκεται γαντζωμένο το τελευταίο κίτρινο φύλλο της λεύκας.
Φοβάται να πέσει γιατί κάτω από το δέντρο υπάρχει μια λακκούβα αρκετά μεγάλη για ένα φύλλο. Το φύλλο φανταζόταν τη λακκούβα σα μια βαθιά θάλασσα γεμάτη καρχαρίες.
Έπειτα σκεφτόταν αν έπεφτε , το δέντρο θα ήταν χωρίς συντροφιά, γιατί όλα τα  δέντρα είναι φίλοι με α φύλλα τους.
Το φύλλο το συζήτησε αυτό με το δέντρο το οποίο ήταν πολύ σοφό και του είπε.
-Εγώ θα σε συμβούλευα να κρατηθείς λίγο ακόμα κι όταν κάποιο πουλί έρθει να ξεκουραστεί στα κλαδιά μου να του πούμε να σε πιάσει και να σε βάλει σε ένα ασφαλές μέρος να ξεκουραστείς. Κι εμείς θα τα ξαναπούμε τον Μάρτη ….
Έτσι περίμεναν , όμως κανένα πουλί δεν ερχόταν .Όλα είχαν πάει σε πιο ζεστά μέρη
Πέρασε ένας μήνας και το φύλλο ήταν ακόμα εκεί . Ξερό και κιτρινισμένο. Κοίταξε κάτω τη θέση που θα κατέληγε αλλά κάτι περίεργο είχε συμβεί. Η λακκούβα είχε στεγνώσει από τον τελευταίο νοτιά.
Τότε το φύλλο αποχαιρέτησε ο δέντρο και αφέθηκε να πέσει στο χώμα!!!!
Την επόμενη μέρα όμως άρχισε πάλι να βρέχει και η λακκούβα γέμισε με νερό.  Το φύλλο παρατήρησε ότι μπορούσε να επιπλέει. Αφέθηκε λοιπόν να κοιμηθεί μέχρι το Μάρτη που η ψυχή του θα σκαρφάλωνε πάλι στο πιο ψηλό κλαδί της λεύκας.

Μαριάννα Κουρκουνάκη Στ1
Σε ένα κλαδί του δέντρου βρίσκεται γαντζωμένο το τελευταίο κίτρινο φύλλο της λεύκας γιατί δεν θέλει να μπει το φθινόπωρο και να πέσει κάτω. Φοβάται πως όταν πέσει δε θα το προσέχουν και θα το πατάνε και έτσι πια… θα πεθάνει.
Όμως έπεσε και καθώς έπεφτε μπήκε στην τσάντα μιας γυναίκας. Όταν αυτή πήγε στο σπίτι και είδε το φύλλο δεν το πέταξε γιατί πίστευε ότι και τα φύλλα έχουν ψυχή αλλά το έβαλε δίπλα στα άλλα φυτά της.
Το φρόντιζε λες και ήταν ακόμα ζωντανό. Του έβαζε νερό λες και έτσι θα ζωντάνευε.
Τελικά όμως όταν είδε ότι δεν υπάρχει πια ελπίδα με το φύλλο, σκέφτηκε να το αφήσει πια να αναπαυτεί. Τότε το φύλλο της είπε «ευχαριστώ που με φρόντισες τόσο καιρό». Η γυναίκα έκλαψε αλλά ήταν από χαρά…
Μανόλης