Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΒΑΡΥΤΕΡΑ και πλέον επικίνδυνος είναι των δυνατών και πλουσίων η δουλεία”. Επιμύθιο στον μύθο “Ιππος και γάδαρος” του Αδαμαντίου Κοραή, τον οποίο ανακάλυψα στο Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2014 με τίτλο “Τιμίων και αμαρτωλών γαϊδάρων διήγησις ωφέλιμος” των εκδόσεων ΠΑΤΑΚΗ (ανθολόγηση κειμένων και σχεδιασμός έκδοσης: Κώστας Σταμάτης). Δεν ξέρω πού θα πάει το μυαλό σας αν τον διαβάσετε -είναι στη θέση του ιστορικού ανέκδοτου. Στη “δουλεία” των κυβερνώντων πήγε πάντως το δικό μου. Αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι… “ΝΕΑ κυβέρνηση, ίδια προβλήματα”, ο τίτλος του κύριου θέματος της εφημερίδας μας χθες. Ο θεός να την κάνει νέα. Τι Γκίκας Στουρνάρας, τι Γιάννης Χαρδούβαλης! Της ίδιας σχολής, της μεγάλης “σημίτειας” σχολής απόφοιτοι είναι και οι δυο.
ΜΑΣ ΠΗΡΑΝ τον Στουρνάρα μας τον Γκίκα μασε φέρα/ να βοηθήσει ο Θεός να δούμε άσπρη μέρα. Απ’ τον Ηλία τον Σταματάκη, που καιρό είχε να… εμφανιστεί, η μαντινάδα. Σφάζει με το βαμβάκι, όταν θέλει ο Ηλίας. Οπως και ο υπογράφων με το ψευδώνυμο Γελάσιος Γαργαλίδης, γνωστός και μη εξαιρετέος φίλος της στήλης, άλλωστε. “Δεν άλλαξε ο Μανωλιός τα ρούχα του μονάχα,/ μα έβαψε και τα μαλλιά πως είναι άλλος τάχα”, η περί ανασχηματισμού μαντινάδα εκείνου.
ΣΧΕΔΟΝ μόνες τους συνέχιζαν τον αγώνα τους να ξαναγυρίσουν στη δουλειά τους οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών εν αναμονή της σημερινής απόφασης του Αρειου Πάγου. Να κοιτάζει ο καθένας τον “πάβλο” του.
Η πάγια τακτική, επακόλουθο του “διαίρει και βασίλευε”, των κυβερνώντων.
ΣΚΥΛΟΣ δάγκωσε 3 αστυνομικούς στους Αμπελόκηπους… Και 333 να δάγκωνε, ωστόσο, σιγά την είδηση… Αστυνομικός δάγκωσε 3 σκύλους τους Αμπελόκηπους… Ο ορισμός της είδησης σε βελτιωμένη εκδοχή….
ΜΑΝΟ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ επ. καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών, κριτικό Τέχνης, Αθήνα: Θησαυρός ανεκτίμητος το 650 περίπου σελίδων, βιβλίο σου “Μια ιστορία της ζωγραφικής – Από το Βυζάντιο στην Αναγέννηση και από τους Ιμπρεσιονιστές στον Πικάσο” (εκδ. Καστανιώτη) που μου χάρισες. Τιμή για μένα το ότι με “λογαριάζεις” στους φίλους σου. Κατάπολλα ευχαριστώ και για τις… μαντινάδες της αφιέρωσης. Περισσότερα, θεού θέλοντος, την προσεχή Δευτέρα στις “Ευφημες μνείες”.
“ΕΚΑΥΧΑΤΟ προς τον γάιδαρον ο Ιππος, λέγων· Παρά σε ζώον άλλο δυστυχέστερον δεν γνωρίζω. Τον αυτόν αυθέντην δουλεύομεν και οι δύο· αλλ’ όσην έχει δι’ εμέ φροντίδα, τόσην άλλην καταφρόνησιν δείχνει προς σε. Εμέ τρέφει καθαρώτερα, εμέ στολίζει περισσότερα, και όταν η χρεία το καλέση, εις εμέ αναβαίνει, και μ’ εμέ κάμνει τον δρόμον του. Συ δε και κακά τρέφεσαι· και φορτώνεσαι υπέρμετρα, και ξυλοκοπήσαι πολλάκις άσπλαχνα. Παρά τοιαύτην ζωήν, δυστυχέστατέ μου φίλε γάδαρε, εγώ ήθελα προτιμήσει μυρίους θανάτους. Ο γάδαρος, αφού με την συνειθισμένην του υπομονήν ήκουσεν όλα ταύτα, ύψωσε πρώτον την κεφαλήν και ωγκάνισε· το οποίον ήτο τρόπον τινά το προοίμιον του λόγου του· έπειτα είπε τον ίππον·
Οτι μεν, φίλε μου, είμεθα δούλοι και οι δύο, τωμολόγησες και συ· αλλ’ εάν η δουλεία σου ήναι λαμπροτέρα της ιδικής μου, τρέχει και περισσοτέρους κινδύνους. Ή ελησμόνησας τον πόλεμον, από τον οποίον εγύρισες με τον κοινόν ημών αυθέντην πληγωμένος;” Αδαμάντιος Κοραής (Προλεγόμενα στους αρχαίους Ελληνες συγγραφείς, τομ. β. εκδ. Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης) «[…] Φως ζητάνε τα χαϊβάνια/ κ’ οι ραγιάδες απ’ τα ουράνια,/ μα θεοί κι οξαποδώ/ κει δεν είναι παραδώ./ Αν το δίκιο θες καλέ μου,/ με το δίκιο του πολέμου/ θα το βρεις. Οπού ποθεί/ λευτεριά, παίρνει σπαθί./ Μη χτυπάς τον αδερφό σου-/ τον αφέντη τον κουφό σου!/ Και στον ίδρο το δικό σου/ γίνε συ τ’ αφεντικό/ Χάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο,/ χάιντε Σύμβολον αιώνιο!/ Αν ξυπνήσεις μονομιάς/ θα ’ρτει ανάποδα ο ντουνιάς […]» Από το ποίημα “Η μπαλάντα του Κυρ Μέντιου” του Κώστα Βάρναλη. ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! (petaxta.blogspot.com)
