Κι όμως είναι ακόμα εδώ… Κι αυτό το καλοκαίρι. Σε πείσμα των καιρών. Σε πείσμα της τεχνολογίας.
Σε πείσμα μιας άλλης αντίληψης περί διασκέδασης, στην εποχή του διαδικτύου και του… κλιματισμού, που
η ρομαντικότητα φαντάζει ή είναι -για πολλούς-… ντεμοντέ.
Ο λόγος για τους δύο εναπομείναντες θερινούς κινηματογράφους της πόλης μας: Τον Δημοτικό Κινηματογράφο ´Κήπο´
και το ´Αττικόν´. Που εξακολουθούν να λειτουργούν απευθυνόμενοι στο δικό τους πιστό -διαχρονικά- κοινό,
προσφέροντας, εκτός από εξαιρετικές, ως επί το πλείστον, ταινίες, κι ένα μοναδικό φυσικό περιβάλλον στους ´σινεφίλ´. Με… φόντο το φεγγάρι και τ´ αστέρια.
´Είναι κάτι νύχτες με
φεγγάρι / μες στα θερινά τα σινεμά /
νύχτες που περνούν / που δεν θα
ξαναρθούν / μ´ αγιόκλημα και γιασεμιά´,
κατά πώς τραγουδά και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης…
´Ο θερινός κινηματογράφος είναι κέντρο πολιτισμού. Είναι ένας μικρός χώρος φεστιβάλ. Το φεστιβάλ είναι γιορτή. Στο σινεμά έρχεσαι για να διασκεδάσεις, έρχεσαι για να καθίσεις να περάσεις δύο ώρες αυτόνομες. Συνεπώς, ο θερινός κινηματογράφος είναι, για εμένα, ένα μικρό καταφύγιο, το οποίο, σε συνδυασμό με την ταινία και σε συνδυασμό με τη δεκτικότητά σου απέναντι στον κινηματογράφο, καθορίζει πόσο θα ανοίξει ο ορίζοντάς σου για να ταυτιστείς μαζί του ή όχι. Ο μέσος θεατής ταυτίζεται με τις ταινίες. Θυμώνει, γελάει, μελαγχολεί, τσαντίζεται, βρίζει. Αυτό είναι. Είναι ένα καταφύγιο´, επεσήμανε, μιλώντας στις ´διαδρομές´, ο κριτικός κινηματογράφου Κώστας Κωνσταντινίδης, ο οποίος είναι μέλος του Δ.Σ. της ΚΕΠΠΕΔΗΧ και μέλος της τριμελούς Επιτροπής (αποτελούμενη επίσης από τους κυρίους Νίκο Βλαζάκη και Κώστα Μαυρακάκη), η οποία επιλέγει τις ταινίες που θα προβάλλει ο Δημοτικός Κινηματογράφος ´Κήπος´ και εν συνεχεία προτείνει το πρόγραμμα στην ΚΕΠΠΕΔΗΧ.
Από την πλευρά του, ο ιδιοκτήτης του θερινού κινηματογράφου ´Αττικόν´ Γιάννης Μαζοκοπάκης επεσήμανε ότι το θερινό σινεμά ´εκπνέει πάρα πολύ ρομαντισμό, καθώς είναι μια μικρογραφία της φύσης, με το πράσινο, τα δέντρα, τα λουλούδια, το φεγγάρι, τα αστέρια. Είναι ένας ρομαντικός χώρος το θερινό σινεμά και έχω παρατηρήσει όλα αυτά τα χρόνια ότι για τα ζευγαράκια το φιλί είναι συχνό φαινόμενο, ενώ στο χειμερινό είναι σπάνιο. Και τραβάει, βέβαια, κυρίως τους ανθρώπους που μεγάλωσαν με το θερινό σινεμά. Τη νεολαία δεν την τραβάει καθόλου. Είναι παιδιά που μεγαλώσανε σε κλειστούς χώρους με την τηλεόραση και έχουν μάθει να διασκεδάζουν με άλλους τρόπους το καλοκαίρι. Γι’ αυτό, άλλωστε, και η πελατεία του θερινού κινηματογράφου είναι πολύ μικρή. Οι φίλοι του θερινού σινεμά είναι από σαράντα ετών και πάνω. Είναι σπάνιο φαινόμενο να δούμε παιδιά. Μόνο ορισμένες μητέρες που ξέρουν ότι η ταινία είναι κατάλληλη και έχει μηνύματα θετικά για το παιδί, φέρνουν τα παιδιά τους. Αλλά αυτές είναι ελάχιστες´, επεσήμανε ο κ. Μαζοκοπάκης.
Στο κοινό των θερινών κινηματογράφων αναφέρθηκε και ο κ. Κωνσταντινίδης. ´Εχουμε κάνει ένα ερωτηματολόγιο φέτος, το οποίο μοιράζεται στους θεατές μας και μέχρι στιγμής έχουμε απαντήσεις από 250 άτομα. Δεν είναι το ουσιαστικό δείγμα, αλλά τυπικά έχουμε μία άποψη για τους ανθρώπους που έρχονται και για το τι βλέπουνε. Το κοινό του “Κήπου” είναι από 41 έως 60 ετών στη συντριπτική του πλειοψηφία και από αυτή την κατηγορία των ανθρώπων οι πιο πολλοί, το 70 έως 80%, επιζητά τις ευρωπαϊκές ταινίες ή τις ταινίες του ανεξάρτητου κινηματογράφου.
Συνεπώς, όταν έχεις ένα τέτοιο ερωτηματολόγιο ουσιαστικά καθορίζεις και τον τρόπο με τον οποίο θα κινηθείς την επόμενη χρονιά´, υπογράμμισε ο κ. Κωνσταντινίδης.
ΣΗΜΕΡΑ ΠΛΕΟΝ…
Κατά γενική ομολογία το κοινό των θερινών κινηματογράφων βαίνει μειούμενο τα τελευταία χρόνια. ´Τα θερινά σινεμά μέχρι το 1996 που ήρθαν στη χώρα μας τα πολυσινεμά, πηγαίνανε καλά, γιατί κλείνανε το καλοκαίρι οι χειμερινοί κινηματογράφοι. Τώρα και 15 χρόνια έχει αλλάξει η θερινή ζωή στην πόλη μας. Παλιά δεν υπήρχαν τόσες πολλές καφετέριες -ήταν ελάχιστες- ούτε τόσα πολλά κέντρα διασκέδασης που “τραβάνε” τη νεολαία, γι’ αυτό και έχει εξαφανιστεί η νεολαία από τον θερινό κινηματογράφο´, σημείωσε ο κ. Μαζοκοπάκης, επισημαίνοντας επίσης, ότι ´το ίντερνετ έχει επηρεάσει τη λειτουργία τόσο των θερινών όσο και των χειμερινών κινηματογράφων. Ο νέος σήμερα έχει τη δυνατότητα να “κατεβάσει”, μέσω ίντερνετ, μια ταινία που προβάλλεται στους χανιώτικους κινηματογράφους και να τη δει στο σπίτι του.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην πηγαίνει στον κινηματογράφο και να τη βλέπει δωρεάν. Τη μεγάλη ζημιά στον κινηματογράφο -γιατί η μείωση των εισιτηρίων είναι παγκόσμιο φαινόμενο- την έκανε το ίντερνετ. Πολύ μεγαλύτερη ζημιά από την οικονομική κρίση´, τόνισε ο κ. Μαζοκοπάκης.
Ο κ. Κωνσταντινίδης, από την πλευρά του, εξέφρασε την άποψη ότι παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες, ο θερινός κινηματογράφος αντέχει. ´Πέρα από τις νέες τεχνολογίες και το ίντερνετ, μέσω του οποίου “κατεβάζει” ταινίες δωρεάν ο καθένας και τις βλέπει, ο κινηματογράφος παραμένει το μέσο της μαζικής διασκέδασης με τη χαμηλότερη τιμή. Αυτό αποδεικνύεται και από τα εισιτήρια. Δηλαδή, τα Χανιά είναι μία κινηματογραφούπολη. Εχουν δέκα αίθουσες αυτή τη στιγμή χειμερινές, οι οποίες δεν θα μπορούσαν να τροφοδοτηθούν με διαφορετικό τρόπο παρά μόνο με την προσέλευση του κοινού. Ο θερινός κινηματογράφος είναι κάτι πιο ρομαντικό, είναι κάτι διαφορετικό. Και αυτό το βασίζω στο ότι τουλάχιστον ο “Κήπος” είναι λίγο διαφορετικός. Κρύβει μέσα του μια επιλογή που ουσιαστικά, επειδή είναι πρώτη χρονιά για μένα, είναι πειραματική. Δηλαδή έχουμε επιλέξει ταινίες απ’ όλες τις εταιρείες, ταινίες τις οποίες αποκαλούν “κουλτουριάρικες” και ταινίες που απευθύνονται σε πιο πλατύ κοινό, οι οποίες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ποιοτικές με την έννοια της ποιότητας που προσφέρει ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος σε όλα τα επίπεδα των κατηγοριών των ταινιών´, σημείωσε ο κ. Κωνσταντινίδης.
´Οταν κλείσει
το φως
είναι μια μαγεία´…
´Είμαι φίλη και του θερινού και
του χειμερινού κινηματογράφου. Αλλά το καλοκαίρι είναι διαφορετικά. Βλέπουμε και τα λουλούδια, τον ουρανό, το φεγγάρι. Από μικρή, τουλάχιστον σε αυτό το σινεμά, το ´Αττικόν´, και στα άλλα που υπήρχαν, γιατί κλείσανε πολλά σινεμά όπως ξέρετε, θυμάμαι το αγιόκλημα, το γιασεμί, τα λουλούδια, τους ήρωες. Τι ωραία…´, σημειώνει η κα Ελένη, η οποία δηλώνει ότι προτιμά να βλέπει ταινίες σε κινηματογράφους παρά στις οθόνες της τηλεόρασης ή του υπολογιστή. ´Εγώ επιμένω. Δεν θα κατεβάσω ποτέ ταινία από το ίντερνετ για να τη δω. Είναι άλλο αυτό που αισθάνεσαι στον κινηματογράφο. Μετέχεις, συμμετέχεις, έχεις ανθρώπους κοντά σου και όταν κλείσει το φως είναι μια μαγεία, ενώ με την τηλεόραση και το ίντερνετ είναι πολύ μόνοι τους οι άνθρωποι. Νομίζω ότι μας ενώνει το καλό σινεμά´.
´Η ωραιότερη
διασκέδαση´…
´Για εμένα ο θερινός κινηματογράφος είναι το καλοκαίρι η ωραιότερη διασκέδαση. Η πρώτη. Η καλύτερη. Και προπαντός όταν είναι σε σινεμά με ωραίο περιβάλλον, με πράσινο και με τη δροσιά που φέρνει το πράσινο, δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να βλέπεις μια ταινία σε θερινό σινεμά´, μας είπε η κα Μαρία, τονίζοντας ότι ´από τότε που ήμουν μικρό παιδί θυμάμαι τον “Κήπο” και άλλα θερινά σινεμά. Το καλοκαιρινό “Ολύμπιον”, ήταν μια εποχή το “Πάνθεον” που είχε γίνει καλοκαιρινό στα Πευκάκια Νέας Χώρας και παλιότερα ήταν και ακόμη ένα, σε μία ταράτσα στα Νέα Καταστήματα που λεγόταν “Ακροπόλ”. Εκεί είχα δει, μικρό παιδάκι, το πρώτο μου έργο, “Το κορίτσι με τα παραμύθια”, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη´…
´Η διάθεση είναι
εντελώς διαφορετική´
´Τα τελευταία χρόνια παρακολουθώ κάθε εβδομάδα θερινό κινηματογράφο, διότι μου αρέσει το φυσικό περιβάλλον, το γεγονός ότι είναι υπαίθριος, ότι έχει εξαιρετική δροσιά και πολύ καλές ταινίες´, υπογράμμισε ο κ. Σήφης. ´Παλιά δεν έβλεπα, γιατί η δουλειά μου ήταν τέτοια που δεν μου επέτρεπε να παρακολουθώ κινηματογράφο, ωστόσο εδώ και δύο χρόνια τον επισκέπτομαι τακτικά. Η διάθεση είναι εντελώς διαφορετική, είναι πιο ρομαντικά, πιο όμορφα όταν παρακολουθείς μια ταινία σε θερινό σινεμά´, σημείωσε.
´Τα θερινά σινεμά
είναι η ζωή μου´
´Τα θερινά σινεμά είναι η ζωή μου´, σημείωσε η κα Φρειδερίκη, επισημαίνοντας πως ´παρά το ότι δεν έρχομαι συχνά, ελπίζω τα θερινά σινεμά να μείνουν για πάντα και να έρχεται κόσμος. Θυμάμαι ότι κάποτε ο χώρος ήταν γεμάτος με γιασεμιά και είχε πολύ κόσμο. Πιστεύω ότι τα θερινά σινεμά φέραν έργα με ποιότητα στα Χανιά. Αυτό είναι κάτι που δεν συνέβαινε τον χειμώνα, έτσι ώστε να θέλουμε να πάμε για να παρακολουθήσουμε κάποια κινηματογραφική ταινία. Ισως γιατί χάθηκε η κουλτούρα που υπήρχε κάποτε´, επεσήμανε.
´Τόπος συνάντησης και ανταλλαγής
συναισθημάτων´
´Το θερινό σινεμά είναι μια ανάμνηση από τα παλιά που μας μεταφέρει σε αυτή την εποχή. Από παιδί μού άρεσε να βλέπω ταινίες στο θερινό σινεμά, ήταν μια αγαπημένη συνήθεια´, μας είπε ο κ. Κώστας τον οποίο συναντήσαμε σε ένα από τα δύο θερινά σινεμά στα Χανιά. ´Το θερινό το σινεμά για μας είναι αυτό ακριβώς που λέει το γνωστό τραγούδι του Κηλαηδόνη. Κρύβει έναν ρομαντισμό. Κάποτε ήταν κάτι πολύ περισσότερο από αυτό που βλέπουμε σήμερα, με την πρασινάδα, τα γιασεμιά, ήταν ένας τόπος συνάντησης και ανταλλαγής συναισθημάτων. Και θεωρώ ότι στα Χανιά είμαστε προνομιούχοι διότι δεν βρίσκεις πλέον θερινά σινεμά σε όλα τα μέρη της υπόλοιπης Ελλάδας´, τόνισε ο κ. Κώστας
´Είναι κάτι πολύ όμορφο´
´Αν παραμείνουν τόσο γραφικά, τα θερινά σινεμά θα συνεχίσουν να υπάρχουν γιατί είναι κάτι πολύ όμορφο´, σημείωσε η κα Παντελίτσα. ´Είναι ένας θεσμός που δεν νομίζω ότι φθίνει, αρκεί τα θερινά σινεμά να προβληθούν όπως πρέπει. Ετσι θα έρχεται όλο και περισσότερος κόσμος. Και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύσουσες υπάρχουν πολλά θερινά σινεμά, παρά το ότι, εκεί δεν ευνοούν οι καιρικές συνθήκες. Επομένως χρειάζεται προβολή´, επεσήμανε.
´Ενας υπέροχος τρόπος διασκέδασης´
´Μένουμε στην Αθήνα, ερχόμαστε κάθε χρόνο στα Χανιά και πάντα ερχόμαστε να δούμε θερινό σινεμά´, μας είπαν ο κ. Μανώλης και η κα Τατιάνα, τονίζοντας ότι ´ο θερινός κινηματογράφος είναι μια απόλαυση καλοκαιρινή. Είναι ένας υπέροχος τρόπος διασκέδασης που μας αρέσει κι έτσι όπου πηγαίνουμε -κι εδώ στα Χανιά που ερχόμαστε, αλλά και όπου αλλού πηγαίνουμε- πηγαίνουμε οπωσδήποτε σε θερινά σινεμά, αν φυσικά υπάρχουν. Παράλληλα, είμαστε σε κάποια κινήματα στην Αθήνα προκειμένου να σώσουμε τους τελευταίους θερινούς κινηματογράφους, όπως το “Ελληνίς” και άλλους και γενικά μας αρέσει το θερινό, το έχουμε συνδυάσει με το καλοκαίρι´.
