´Και πρώτα απ´ όλα τι εννοούμε λέγοντας παιδεία; Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης που εξασφαλίζει γάμο, αυτοκίνητο
κι ακίνητο, με πληρωμή την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος ή την πνευματική και ψυχική διάπλαση ενός ελεύθερου ανθρώπου,
με τεχνική αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, με αγωνία απελευθέρωσης
και με διαθέσεις μιας ιπτάμενης φυγής προς τ´ άστρα;´.
Μάνος Χατζιδάκις
Ενα από τα πράγματα που δεν αλλάζουν σ´ αυτή τη χώρα είναι οι αλλαγές στην εκπαίδευση! Κάθε υπουργός Παιδείας εφαρμόζει τη δική του εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Και πριν καλά – καλά στεριώσει, έρχεται ο επόμενος και προχωρεί σε δικές του αλλαγές. Και πάει λέγοντας…
Το ερώτημα είναι: Υπάρχει πράγματι Παιδεία; Η απλώς και μόνο εκπαίδευση; Διότι Παιδεία σημαίνει διαμόρφωση καλλιεργημένων πολιτών με κριτική σκέψη, όραμα και αντίληψη. Αν η Παιδεία αυτό δεν το παρέχει, τότε μιλάμε απλώς και μόνον για εκπαίδευση. Που πρέπει να αλλάξει. Οριστικά και αμετάκλητα. Αλλά σε ποια κατεύθυνση; Και πού; Μήπως εκ των βάθρων; Και όχι, όπως γίνεται σήμερα, με αλλαγές κυρίως σε Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. και μάλιστα με έναν νόμο – πλαίσιο που συναντά τις αντιδράσεις όχι μόνον των φοιτητών μα και σύσσωμης της ακαδημαϊκής κοινότητας;
Είναι χαρακτηριστικό ότι η Σύγκλητος του Πολυτεχνείου Κρήτης αποφάσισε να στηρίξει τις ενέργειες της πανεπιστημιακής κοινότητας ενάντια στον νόμο, ενώ οι φοιτητές έχουν ξεσηκωθεί ζητώντας την απόσυρσή του.
Ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης, Γιάννης Φίλης (´Χ.Ν.´ -24/8/2011), καταλόγησε προχειρότητα και βιασύνη στο Υπουργείο, ενώ δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι «είμαστε σαφώς αντίθετοι με τις βασικές ιδέες του κατατεθέντος νομοσχεδίου και λυπάμαι που το Υπουργείο Παιδείας δεν άκουσε καθόλου την αγωνία μας». «Καταργείται το Πρυτανικό Συμβούλιο που διαχειρίζεται τα ζητήματα της καθημερινότητας, που σημαίνει ότι για το παραμικρό θα πρέπει να συνεδριάζει η Σύγκλητος, κάτι που είναι τελείως παράλογο και αναποτελεσματικό», είπε ο κ. Φίλης και πρόσθεσε ότι συγχρόνως καταργείται ο ρόλος των αντιπρυτάνεων με τον πρύτανη να καλείται πλέον να διεκπεραιώσει όλες τις υποθέσεις, πράγμα που είναι πρακτικά αδύνατο.
Πριν λίγες ημέρες, χιλιάδες νέοι εισήχθησαν για άλλη μια χρονιά σε Α.Ε.Ι. – Τ.Ε.Ι. Μόνο από τον Νομό Χανίων ο αριθμός τους ξεπέρασε τους 1.300.
Το ζήτημα είναι οι σπουδές τους στα Πανεπιστήμια να έχουν αποτέλεσμα. Τα παιδιά αυτά να βγουν στην αγορά εργασίας, χωρίς να αισθάνονται ότι τα χρόνια που προηγήθηκαν πάνε χαμένα. Και δεν θα πάνε χαμένα αν τα πτυχία τους έχουν αντίκρισμα. Αν, δηλαδή, έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες που θα επιτρέψουν την παραμονή τους στην Ελλάδα.
Το στοίχημα, λοιπόν, για την Ελλάδα είναι να κοιτάξει, επιτέλους, τα παιδιά της. Να πάψει να τα… τρώει. Να τα σεβαστεί και να τα στηρίξει.
Να δώσει κίνητρα τα οποία θα επιτρέψουν στους νέους να ζήσουν και να εργαστούν αξιοπρεπώς σ´ αυτήν τη χώρα.
Είναι, επιτέλους, καιρός, η πολιτεία να σταθεί κοντά στα παιδιά αυτά. Αρκεί, όμως, να ενδιαφερθεί πραγματικά. Για τη νέα γενιά. Και όχι μόνο να νοιάζεται για τη συνέπειά της στις επιταγές του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου.
Διότι μια χώρα που δεν φροντίζει τα παιδιά της, είναι σαν να προετοιμάζεται για τη… διάλυσή της.
(acrovasies.blogspot.com)
