Γυμνασμένος και καλοδιατηρημένος για την ηλικία του αλλά κυρίως με μεγάλη καρδιά και αστείρευτη θέληση ο 96χρονος Ανδρέας Πολυχρονόπουλος περπάτησε όλο το φαράγγι της Σαμαριάς !
Δασικοί υπάλληλοι με χρόνια υπηρεσία στο φαράγγι λένε στα “Χ.ν.” ότι είναι η πρώτη φορά που βλέπουν έναν άνθρωπο τέτοιας ηλικίας να περπατάει και τα 17 χλμ!
Για τον “άθλο” του αυτό ο κ. Ανδρέας μίλησε στα “Χανιώτικα νέα”. Χαμογελαστός και ευδιάθετος, πατέρας 4 παιδιών κάνει αμέσως εντύπωση για τη διαύγεια του μυαλού του.
«Φάρμακα δεν παίρνω, αλλά προσέχω το διαιτολόγιο όσο τίποτα άλλο, ειδικά πώς θα είναι μαγειρεμένο το φαγητό», μας λέει όταν τον ρωτάμε για τη φυσική του κατάσταση. Μια φυσική κατάσταση που τη δουλεύει πολύ, αφού πριν από δύο χρόνια, κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα βετεράνων αθλητών για ηλικίες άνω των 90 στα 60 μέτρα στο Βουκουρέστι το 2016, ενώ το 2017 στην Αθήνα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα βετεράνων κέρδισε τα 100 μ. και το άλμα εις μήκος, ενώ για τις επιτυχίες του έχει τιμηθεί από τον Δήμο της Πάτρας.
ΕΝΝΕΑ ΩΡΕΣ
Χρειάστηκαν εννέα ώρες για να περάσει το φαράγγι ο κ. Ανδρέας. «Το συζητούσα με ένα φίλο μου που το είχε περάσει πριν από χρόνια. Τον ρωτούσα πώς είναι… «Ευθεία» μου λέει, αλλά μην πας γιατί είναι δύσκολο. Εγώ όμως το είχα αποφασίσει. Ήλθα λοιπόν στα Χανιά, πάω στο φαράγγι και όταν ξεκινάω από την αρχή βλέπω ότι είχε πολλή κάθοδο. Λέω από μέσα μου: “Ανδρέα, ένα και ένα κάνουν δύο. Βάλε τα δυνατά σου να το περάσεις”. Αποφάσισα να κρατήσω ένα σταθερό ρυθμό περπατήματος που να μην είναι ούτε γρήγορος ούτε αργός. Ο κόσμος στη διαδρομή με έβλεπε και παραξενεύονταν και πολλοί ρώτησαν για την ηλικία μου», μας αφηγείται.
Τον ρωτάμε για την πιο μεγάλη δυσκολία που συνάντησε. «Όλο το φαράγγι ήταν δύσκολο, όλη η διαδρομή. Ειδικά τα σημεία όπου εξέχουν οι πέτρες στο μονοπάτι πολύ εύκολα μπορείς να πέσεις, μάλιστα μια μέρα πριν πάω είχε πέσει ένας Γάλλος και είχε κτυπήσει», λέει ο κ. Ανδρέας.
Η προσπάθεια του Πατρινού κάθε άλλο παρά απαρατήρητη πέρασε από τους φύλακες και τους υπαλλήλους του Δασαρχείου. «Μου έλεγαν οι φύλακες εκεί στην αρχή να ’ναι καλά τα παιδιά “καλύτερα να γυρίσεις πίσω”. Συνέχιζα εγώ, λίγο πιο κάτω μου το λέει και ένας δεύτερος φύλακας αλλά ήμουν αποφασισμένος να το περάσω και το πέρασα. Όταν έφτασα στο τέρμα οι φύλακες εκεί με αγκάλιασαν, με φίλησαν, “μαραθωνοδρόμο” με έλεγαν!» σημειώνει.
ΓΕΝΝΗΘΕΙΣ ΤΟ 1922
Γεννηθείς το 1922 ο κ. Ανδρέας βρέθηκε για πρώτη φορά στα Χανιά φέτος, αν και γενικά την Κρήτη την είχε πάντα στο μυαλό του. «Κατά τη διάρκεια του πολέμου και της Μάχη της Κρήτης εγώ ήμουν μεγάλος, 19 χρονών. Βλέπαμε λοιπόν τα Junkers τα μεταφορικά αεροπλάνα των Γερμανών να φεύγουν και να πηγαίνουν προς τα νότια, προς την Κρήτη για να την καταλάβουν οι αλεξιπτωτιστές. “Θα τους φάνε τους Γερμανούς, γιατί δεν παίζουν οι Κρητικοί”, λέγανε οι Πατρινοί και αυτές οι κουβέντες μου έμειναν στον νου. Και τώρα που πέρασα το φαράγγι έφτιαξα και μια ιστορία δική μου. “Ο Θεός έφτιαξε το θαυμάσιο αυτό φαράγγι και η φύση του είπε: ‘Θεέ μου πού θα το βάλεις το φαράγγι; Είναι δυνατό να μου το βάλεις στην Κρήτη;’. Το δέχθηκε ο Θεός και ρώτησε τη φύση ‘και σε ποια περιοχής θέλεις να το βάλω το φαράγγι;’. ‘Στα Χανιά’, απάντησε η φύση.”
Ο ηλικιωμένος περιπατητής επισκέφθηκε χθες τον Δήμο Χανίων που του δόθηκαν συγχαρητήρια από την αντιδήμαρχο Πολιτισμού και Τουρισμού κ. Ε. Τσιτσιρίδη και του προσφέρθηκε ένα λεύκωμα των Χανίων.
«Ηθελε περπάτημα…»
Ο δασικός υπάλληλος κ. Γιώργος Ζούλης ήταν στο φαράγγι την ημέρα που ο κ. Ανδρέας αποφάσισε να το περάσει. «Ήταν πολύ σίγουρος ότι θα τα καταφέρει. Γύρω στις 4 το απόγευμα τον ρώτησα μήπως να θα ήθελε να του φέρουμε το μουλάρι για να ανέβει. “Όχι, μου λέει, μια χαρά τα πάω θα τα καταφέρω”… Σταμάτησε και μισή ώρα στη Σαμαριά ήπιε νερό ξεκουράστηκε. Τον ρωτήσαμε μήπως θέλει κάτι, μας ευχαρίστησε και συνέχισε», λέει ο κ. Ζούλης, συμπληρώνοντας πως λόγω της ηλικίας του οι άνθρωποι του φαραγγιού είχαν τον κ. Ανδρέα στο “νου τους” σε όλη τη διάρκεια της διαδρομής.
Η προϊσταμένη της Δασικής Υπηρεσίας κ. Π. Σκλαβάκη δεν θυμάται ποτέ στο παρελθόν άλλο άνθρωπο τόσο μεγάλης ηλικίας να περνάει το φαράγγι. «Πριν από μερικά χρόνια το πέρασαν δύο ξένοι, ένα άνδρας 87 ετών και η γυναίκα του λίγο μικρότερη, αλλά 96 ετών πρώτη φορά ακούω. Να είναι καλά ο άνθρωπος, να έχει τις δυνάμεις του πάντα», ανέφερε.
