Στην εποχή της κρίσης, δεν αναπτύσσεται μόνον η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων. Ταυτοχρόνως, αναδύεται και ο κακός μας εαυτός. Αυτός που είναι καλά κρυμμένος στην ανθρώπινη ψυχή. Και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να εξωτερικευτεί.
Γκρίνια δεν φέρνει μόνο η φτώχεια. Αλλά ακόμα και η υστέρηση εσόδων.
Και, φυσικά, φταίνε πάντα ή άλλοι. Ποτέ εμείς ή οι επιλογές μας.
Τότε, συχνά συνθέτονται λυπηρά σκηνικά με ύβρεις ανάμεσα σε ανθρώπους, αντί για πολιτισμένες συζητήσεις. Πρώτος διδάξας είναι κάποιοι πολιτικοί στα τηλεοπτικά παράθυρα των δελτίων ειδήσεων. Και έπειτα ερχόμαστε και εμείς οι πολίτες, που εννοούμε περισσότερο να ξεσπάμε -στον δρόμο, στο σπίτι, στο Διαδίκτυο- και λιγότερο να επικοινωνήσουμε.
Διότι, η κρίση την οποία διανύουμε δεν είναι μόνον οικονομική. Είναι και πολιτισμική. Αν είχαμε λύσει ζητήματα Παιδείας και Πολιτισμού, ίσως σήμερα να είχαμε απαντήσει σε σειρά άλλων προβλημάτων.
Αλλά, ο κόσμος έχει και μιαν άλλη όψη. Εχει μια απίστευτη ομορφιά, παρά τα προβλήματα που τον ταλανίζουν. Θα μπορούσε να ήταν ακόμα πιο φτωχός. Δεν είναι όμως.
Και αυτό έρχονται συχνά να μας το θυμίζουν άνθρωποι του πνεύματος με τον μεστό και καίριο λόγο τους. Οπως ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης, Γιάννης Φίλης. Ο οποίος σε χαιρετισμό του στην εκδήλωση με έργα κλασικής μουσικής, το βράδυ της περασμένης Δευτέρας στο Βενιζέλειο Ωδείο,που διοργάνωσαν το Πολυτεχνείο και το Ινστιτούτο Γκαίτε, μεταξύ άλλων σημείωσε:
«Για παράδειγμα τον καθημερινό μικρό ή μεγάλο αγώνα μας, ο οποίος άλλοτε μας κάνει υπερήφανους κι άλλοτε να ντρεπόμαστε, πώς μπορεί κανείς να τον εκφράσει με την επιστήμη; Μόνο με την Τέχνη μπορεί. Πώς μπορεί να εκφράσει κανείς χωρίς την Τέχνη το συναίσθημα… Κι ακόμα μπορείτε να φανταστείτε τον κόσμο χωρίς τον Παρθενώνα, χωρίς τον Όμηρο, τον Σοφοκλή, τον Σέξπιρ, τον Δάντη, τον Μότσαρτ ή τον Μπετόβεν; Πιστεύω ότι μπορούμε αλλά θα ήταν πάρα πολύ φτωχός αυτός ο κόσμος…».
Πόσο δίκιο έχει!
(acrovasies.blogspot.com)
