Αλλες φωνές

Τα περιθώρια άσκησης από την Ελλάδα, αλλά και κάθε χρεωμένη χώρα, αμιγώς δικής της πολιτικής, είναι προφανές ότι είναι περιορισμένα. Τι περιθώρια μπορεί να έχει κανείς όταν υποχρεώνεται σε δανεισμό και σε σχετικά μέτρα λιτότητας; Τι ελιγμούς μπορείς να κάνεις όταν είσαι στον δρόμο των… μνημονίων και όταν δεν έχεις δική σου παραγωγή, αλλά εισάγεις τα περισσότερα προϊόντα;
Το παράδειγμα των τελευταίων χρόνων στην Ελλάδα αποδεικνύει ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα. Ελπίδα, ίσως, αποτελεί η αλλαγή πολιτικών σε επίπεδο πανευρωπαϊκό μέσα από την αλλαγή πολιτικών δυνάμεων.
Ο υποψήφιος για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος στις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2016 στις Η.Π.Α. Μπέρνι Σάντερς, ο οποίος συμμετείχε σε ένα συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στο Βατικανό με αντικείμενο την κοινωνική δικαιοσύνη, κατήγγειλε το  χάσμα μεταξύ των πλούσιων και των φτωχών.
Οπως μετέδωσαν ειδησεογραφικές ιστοσελίδες, ο κ. Σάντερς είπε ανάμεσα σε άλλα ότι «σε μια εποχή όπου τόσο λίγοι κατέχουν τόσα πολλά και τόσοι πολλοί διαθέτουν τόσα λίγα, πρέπει να απορρίψουμε τα θεμέλια αυτής της σύγχρονης οικονομίας ως ανήθικα και μη βιώσιμα».