Δεδομένη θα πρέπει να θεωρείται η αναρχία ακόμα και στην πιο εξελιγμένη ανθρώπινη κοινωνία, αφού κάθε άτομο είναι διαφορετικό, σε αντίθεση με τα υπολογιστικά συστήματα και κάθε σύστημα που λαμβάνει εντολές. Αυτό μεταξύ άλλων τονίσθηκε στο χθεσινό workshop στα πλαίσια του διεθνούς συνεδρίου “Τεχνητής Νοημοσύνης” που είναι σε εξέλιξη στο Πολυτεχνείο Κρήτης.
Για το τίμημα της αναρχίας αναφέρθηκε ο καθηγητής στο Columbia University της Ν. Υόρκης κ. Χρίστος Παπαδημητρίου αλλά και ο καθηγητής στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης κ.Ηλίας Κουτσουπιάς .
«Ένα σύστημα στη μηχανική, ένα υπολογιστικό σύστημα μπορείς να το βελτιστοποιήσεις να το κάνεις όσο καλύτερα γίνεται γιατί ξέρεις τι θέλεις και τα διάφορα συστατικά του συστήματος δεν έχουν το διαφορετικό μυαλό να σου πουν ότι “δεν θέλω να κάνω αυτό” ή “θέλω να κάνω το άλλο”. Όταν προσπαθείς να οργανώσεις ανθρώπους ο καθένας έχει διαφορετική άποψη, διαφορετικές συνήθειες, άλλα θέλω και προτιμήσεις. Επομένως οποιαδήποτε κοινωνική οργάνωση θα έχει και τα στραβά της. Δεν μπορεί να υπάρξει μια τέλεια κοινωνία» επισήμανε ο κ. Παπαδημητρίου επισημαίνοντας πως για τους μηχανικούς που επιθυμούν να φτιάξουν τα δίκτυα όσο τον δυνατόν καλύτερα «θα υπάρχει πάντα και κάποιος θα έχει ένα διαφορετικό τρόπο πρόσβασης, άλλες προτιμήσεις και έτσι το κάθε σύστημα που φτιάχνεις έχει το τίμημα της αναρχίας, σε αντίθεση με πχ. τα ρομπότ που δεν έχουν δική τους θέληση και απλά εκτελούν εντολές».
Αναφορικά με το αν το «τίμημα της αναρχίας» έχει και πολιτικές προεκτάσεις ο κ. Η. Κουτσουπιάς τόνισε πως «μπορεί να είναι και θετικό και αρνητικό αν μας ενδιαφέρει μόνο η αποτελεσματικότητα. Αλλά στα πολιτικά δεν είναι μόνο θέμα αποτελεσματικότητας. Αν η κοινωνία φτιάχνει περισσότερα αγαθά και να τα διαχειρίζονται λίγοι τότε δεν μιλάμε για ένα καλό πολιτικό σύστημα».
Ερωτηθέντες αναφορά με την ταχύτητα και την ποιότητα των νέων δικτύων οι δύο καθηγητές τόνισαν πως τα επόμενα χρόνια θα αυξηθεί ακόμα η ταχύτητα τους και ο όγκος των πληροφοριών που μεταφέρουν ωστόσο το ζήτημα είναι η ποιότητα αυτών που μεταδίδουν.
ΟΙ ΜΕΛΙΣΣΕΣ
Στα πλαίσια της διάλεξης του ο κ. Παπαδημητρίου αναφέρθηκε στην “αναρχία στην κυψέλη” επισημαίνοντας πως ακόμα και η “τέλεια κοινωνία των μελισσών” δεν είναι τόσο…τέλεια όσο νομίζουμε. «Έχουν ένα τρόπο επικοινωνίας οι μέλισσες αλλά θα είχαν καλύτερη οργάνωση αν μπορούσαν να κατανείμουν ποια θα κάνει τι. Αυτό που μπορούν να κάνουν είναι κάθε πρωί να σκέφτονται αν θα συγυρίσουν την κυψέλη ή θα πάνε να μαζέψουν γύρη. Και αυτήν την απόφαση την παίρνει η κάθε μια μόνη της, οσφραίνοντας τι χρειάζεται η κυψέλη ! Δεν υπάρχει κάποια κατανομή πχ. εσείς θα πάτε για γύρη, εσείς θα μείνετε μέσα» είπε χαρακτηριστικά.
Αναφορικά με το θερινό σχολείο τεχνητής νοημοσύνης ο καθηγητής του Πολυτεχνείου κ. Γιώργος Χαλκιαδάκης τόνισε πως χρηματοδοτείται από την “ Ευρωπαϊκή Ένωση Τεχνητής Νοημοσύνης EurAI (European Association for Artificial Intelligence)» και είχε επανηφθεί στα Χανιά πριν από 20 χρόνια. «Συμμετέχουν πάνω από 100 φοιτητές από όλον τον κόσμο και περίπου 20 καθηγητές από μεγάλα πανεπιστήμια της Ευρώπης» τόνισε χαρακτηριστικά.
«Ο φοιτητής μου…Μπιλ Γκείτς»
Όταν ο κ. Χρίστος Παπαδημητρίου ήταν καθηγητής στο Χάρβαρντ είχε φοιτητή κάποιον…Bill Gates, μετέπειτα δημιουργό και πρόεδρο της Microsoft.
«Ναι ήταν φοιτητής μου. Η τότε γυναίκα μου είπε, κάτι που είχα ξεχάσει, ότι μια μέρα της είπα ότι έχω ένα φοιτητή που είναι ο πιο έξυπνος άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ. Ήταν εντυπωσιακός και φαίνονταν από τότε ότι θα έχει πολύ καλή εξέλιξη» είπε στα “Χ.Ν.” ο κ. Παπαδημήτριου.
Ο ίδιος βέβαια είχε αρχικά κάποιες ενστάσεις αναφορικά με τις πρωτοβουλίες του.
« Για να είμαι ειλικρινής μόλις άκουσα ότι έφτιαξε την εταιρεία του είπα “κρίμα το μυαλό” γιατί η ιδέα του να ασχοληθεί με τους “μικροπροσέσορες” δεν μου φάνηκε καλή, ήταν παιγνίδια. Σκεφτόμουν “τι κάνεις ρε φίλε με μικροπροσέσορες πας να κάνεις δουλειά” ενώ θα μπορούσε να ασχοληθεί με πιο σοβαρά πράγματα στον υπολογισμό. Είχε δει όμως από πολύ νωρίς ότι οι “μικροπροσέσορες” θα γίνονταν τα PC» αργότερα.
