Ενα ξεχωριστό βιβλίο “έπεσε” στα χέρια μου. Η κύρια Αγγελική Μπούλιαρη, καθηγήτρια αγγλικών, μου έκανε την εξαιρετική τιμή να μου στείλει το τελευταίο της βιβλίο – μυθιστόρημα, με την αισθαντική αφιέρωση «κι αν ο νους ξεχνάει, η ψυχή θυμάται». Την ευχαριστώ.
Είναι ένα βιβλίο γραμμένο με ευαισθησία, ξεχειλίζει δροσεράδα και ανοιξιάτικο άρωμα. Εχει αρκετό χιούμορ και σπάνια τρυφεράδα που δύσκολα συναντάς σε μυθιστόρημα.
Ο τρόπος που περιγράφει τα γεγονότα είναι απρόβλεπτος και πλησιάζει κάπως το αστυνομικό μυθιστόρημα!
Η συγγραφέας έχει μια εντελώς δικιά της φιλοσοφική άποψη για τη ζωή και κάπου με άκρατη ειλικρίνεια την περιγράφει: «Ίσως ψάχνω τον εαυτό μου, γυρεύω την ψυχή μου που πέρασε, τον χρόνο που κύλισε χωρίς να το καταλάβω».
Και τελικά μένει στο συμπέρασμα πως: «Ό,τι υπάρχει πίσω της στο βάθος, υπάρχει και μπροστά της στον ορίζοντα… Σκόνη!».
Το στόρι του βιβλίου είναι συναρπαστικό. Διαβάζοντάς το σε κρατά σε αγωνία για το παρακάτω.
Το γράψιμο είναι γλαφυρό και ρέει όπως το γάργαρο νερό της κρυσταλλοπηγής!
Κάποια σχέση με καζαντζακικές σκέψεις ανακάλυψα στη σελ. 23. «Αν αυτή είναι η αλήθεια, θα τη δεχτώ… Θέλω να μάθω, να λυτρωθώ!».
Η Ιστορία, λοιπόν, ξεκινά με τον θάνατο της μάνας της. Στην κηδεία, δύο παράξενα μάτια, που την έβλεπαν επίμονα, σαν να της φάνηκε πως κάτι θέλουν να της πουν.
Στο ζαχαροπλαστείο που αντάμωσαν ζήτησε κάτι που πάντα άρεσε στη μάνα της: «“Αρωματικό καφέ φίλτρου με μηλόπιτα». Εκεί της παρέδωσε έναν κλειστό φάκελο με ηλεκτρονικούς κωδικούς, λέγοντάς της πως «εσύ να αποφασίσεις αν θα τα φυλάξεις ή θα τα καταστρέψεις».
Με συγκίνηση άρχισε να τα ξεφυλλίζει ηλεκτρονικά.
Πρώτη ημερομηνία: Κυριακή 1 Οκτωβρίου.
Στις επόμενες ημερομηνίες περιγράφεται ολόκληρη η κρυφή ζωή της μάνας της.
Διάφορα συναισθήματα διαδέχονται το ένα το άλλο. Εδώ ανακαλύπτει και την παλιά κρυφή της σχέση με τον Δημήτρη που τελικά ήταν η αιτία του ταξιδιού της στο Παρίσι.
Ισχυρές ερωτικές ίντριγκες, μα και απλές ανθρώπινες ιστορίες, περιγράφει με θαυμαστό τρόπο, όπως τη σχέση της με τον άρρωστο άντρα της. «Δίπλα βρίσκεται ένα σώμα βαρύ και δυσκίνητο που ανασαίνει με δυσκολία». Όλα τα εμπεριέχει ο “μπαξές” του ημερολογίου. Τελικά όμως «ο πόνος εξακολουθεί να έρπει ύπουλα στο στομάχι μου» αναφέρει στην τελευταία “σελίδα”.
Ψάχνοντας στο σπίτι βρήκε μερικές φωτογραφίες και ένα χειρόγραφο ημερολόγιο. Ήταν η επίσκεψή της στην πόλη του Δημήτρη κάπου στη Β. Ελλάδα. Μετά ένα όμορφο τριήμερο ήρθε η επιστροφή και το «τέλος ενός παιχνιδιού που το λένε ζωή».
Το δεύτερο μέρος περιέχει όμορφες καλογραμμένες ιστορίες. Η πρώτη με τίτλο “Οι προβλέψεις” αφορά έναν σφοδρό έρωτα με τον Νίκο, τον καθηγητή του σεμιναρίου των αγγλικών.
Συμβαίνουν αρκετά απρόβλεπτα όπως το κόκκινο τριαντάφυλλο που το έστειλε τελικά ο Γιάννης.
Ακολουθούν άλλες τρεις ιστορίες που τις διαβάζεις μονορούφι και τελειώνοντας θα σου αφήσουν μια γλυκιά ή πικρή γεύση αναλόγως.
*Ασηγωνιώτης λαογράφος
