ΣΧΟΛΕΙΟ: ΓΕΛ Παλαιόχωρας
ΤΙΤΛΟΣ: Ένα σφηνάκι αλήθειας
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: Βλοντάκη Βασιλική (Α1)
Αϊλένι Μαρία – Αλεξάνδρα (Α1)
Κασσελάκη Αργυρώ (Α1)ΥΠΕΥΘ. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ: Θεοδωράκη Ελένη ΠΕ02Φιλόλογος
Η ελλιπής εκπαίδευση και παιδεία σε συνδυασμό με την έλλειψη ενημέρωσης και προφύλαξης σε ό,τι αφορά την κατανάλωση αλκοόλ από την οικογένεια, το σχολείο, την πολιτεία ‘μεθά’ τα κρητικόπουλα και μάλιστα σε πολύ νεαρή ηλικία. Όλο και πιο συχνά μαθαίνουμε από τις τοπικές ειδήσεις περιστατικά κατά τα οποία έφηβοι μεταφέρονται στα νοσοκομεία με συμπτώματα οξείας μέθης, αφού νωρίτερα είχαν διασκεδάσει σε κάποιο κέντρο μέχρι πρωίας καταναλώνοντας μεγάλη ποσότητα αλκοόλ.
Η ρίζα του προβλήματος μπορεί να εντοπιστεί στο οικογενειακό περιβάλλον. Σύμφωνα με προσωπική μας έρευνα, παρατηρώντας τους εφήβους της περιοχής μας, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι ο μέσος Κρητικός έφηβος πίνει για πρώτη φορά μπύρα ή κρασί στα 11-12 του χρόνια και μέχρι την ηλικία των 13-15 έχει περάσει στα πιο σκληρά ποτά, όπως βότκα, τεκίλα και ουίσκι. Η πρώτη φορά, είναι συνήθως αποτέλεσμα της προτροπής των γονέων στα παιδιά τους να καταναλώσουν αλκοόλ, έστω και λίγο γιατί «Έλα μωρέ, δεν θα πάθει τίποτα». Αυτή η φυσικότητα με την οποία οι γονείς προσφέρουν αλκοόλ στα παιδιά τους, δημιουργεί στα παιδιά την εντύπωση ότι το αλκοόλ δεν είναι σοβαρή υπόθεση. Απόδειξη αυτής της ψευδαίσθησης, είναι το στοιχείο ότι το 55% των εφήβων της περιοχής μας καταναλώνουν ένα ή και δύο αλκοολούχα ποτά σε μια εβδομάδα.
Βέβαια το πρόβλημα μπορεί να πηγάζει από πολλούς κοινωνικούς παράγοντες, με έναν από τους κυριότερους να είναι η πίεση που ασκείται στους εφήβους από τους συνομήλικούς τους για να πιουν. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι έφηβοι βγαίνουν με την πρόθεση να μην πιουν, αλλά καταλήγουν να υποκύπτουν στην πίεση και την κοροϊδία των φίλων τους. Δεν θέλουν να θεωρούνται οι ‘’ξενέρωτοι’’ της παρέας, γι’ αυτό και πίνουν χωρίς να το θέλουν για να αποφύγουν την διάκριση. Αυτό βέβαια είναι ένα φαινόμενο που θεωρούμε ότι παίρνει τεράστιες διαστάσεις στην Κρήτη συγκεκριμένα, καθώς υπάρχει αυτή η νοοτροπία ότι οι έφηβοι, και κυρίως τα αγόρια, πρέπει με κάποιο τρόπο να αποδείξουν την “μαγκιά” τους. Ένας ακόμα παράγοντας που συμβάλλει στο να μπορούν οι έφηβοι να πιουν χωρίς περιορισμούς, είναι το γεγονός ότι οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες μπαρ και κλαμπ (συνήθως σε μικρές, κλειστές κοινωνίες) είναι διατεθειμένοι να δώσουν αλκοόλ σε ανήλικους, σκεφτόμενοι φυσικά το κέρδος και όχι τις συνέπειες. Έχουν σημειωθεί πολλά περιστατικά όπου έφηβοι έχουν καταλήξει σε κώμα εξαιτίας της υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ και οι υπεύθυνοι για αυτό, που δεν είναι άλλοι από εκείνους που τους προμήθευσαν τα οινοπνευματούχα ποτά, δεν διώχτηκαν ποινικά.
Όπως πολλοί είναι οι παράγοντες που οδηγούν τους εφήβους στην άμετρη κατανάλωση αλκοόλ, πολλές είναι και οι συνέπειες της στη ζωή τους, τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μακροπρόθεσμα. Δεν είναι δυνατό να αρνηθεί κάποιος μετά από τόσες μελέτες πως το συστηματικό αλκοόλ γενικώς, αλλά κυρίως στους εφήβους που ακόμα αναπτύσσονται ψυχικά και σωματικά, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα υγείας, καθώς προκαλεί βλάβες σε όργανα του σώματος. Όταν λοιπόν κάποιος νέος πίνει σε καθημερινή βάση, αρχίζει να εξαρτάται από αυτό, με αποτέλεσμα τα χρόνια που έρχονται να συνοδεύονται από επιπλοκές στην υγεία. Επηρεάζεται σημαντικότατα και η ψυχική υγεία του εξαρτημένου από το αλκοόλ ανθρώπου, γιατί τελικά αισθάνεται αδύναμος να σταθεί στη ζωή του με αξιοπρέπεια και αυτοκυριαρχία. Δυστυχώς, αδυνατεί να ανταποκριθεί στις ίδιες τις ανάγκες του, καθώς μόνος του έχει υψώσει τείχη στον εαυτό του και στους ανθρώπους γύρω θέτοντας εμπόδια στη δημιουργία υγιών σχέσεων, τόσο φιλικών όσο και ερωτικών.
Παρατηρώντας βέβαια την έκταση και τη σοβαρότητα ενός προβλήματος, σίγουρα η αδράνεια δε δίνει τη λύση. Πρώτα απ’ όλα η οικογένεια και το σχολείο ως βασικοί θεσμοί της κοινωνικοποίησης των νέων οφείλουν να λάβουν μέτρα πρόληψης. Οι γονείς επιβάλλεται όχι μόνο ν’ αποθαρρύνουν το παιδί από την επαφή με το αλκοόλ, αλλά και αναδεικνύουν τους κινδύνους που αυτό εγκυμονεί. Με τον ίδιο τρόπο κι οι καθηγητές, θα μπορούσαν με συζητήσεις να βρίσκονται δίπλα στα παιδιά αποτρέποντάς τα από κάθε είδους εθισμό. Έτσι, με προσωπικότητες δυναμικές, θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτό που τώρα τόσο έντονα συμβαίνει! Το γεγονός δηλαδή ότι οι ίδιοι οι έφηβοι τελικά σέρνουν ο ένας τον άλλο σε αυτό το κυνήγι της επιδειξιομανίας, με το αλκοόλ να κατέχει πρωταγωνιστικό, σε αυτό το παιχνίδι, ρόλο.
