Ενας σιωπηλός στη χώρα της μπουρδολογίας

«Αλλη μια μέρα ξημέρωσε στη χώρα της μπουρδολογίας»!
Κάπως έτσι θα μπορούσε να να αρχίσει ένα διδακτικό παραμύθι για μια ασθένεια που μεταδίδεται πολύ γρήγορα και κολλά πολλούς από αυτούς που βρίσκει στο διάβα της!
Υπάρχουν φυσικά σε αυτήν τη χώρα και άνθρωποι που διαφεύγουν της ασθένειας, ενώ αρκετοί από αυτούς έχουν συνειδητοποιήσει τη σοφία που ενυπάρχει στο ρητό «η σιωπή είναι χρυσός». Είναι αυτοί που έχουν καταλάβει τις εξίσου σοφές εκφράσεις του λαού μας «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα» και «η βλακεία είναι ανίκητη» και γι’ αυτό παραμένουν σιωπηλοί μπροστά στις προκλήσεις των… ασθενών που δεν θέλουν πραγματικά να ιαθούν.
Για έναν από αυτούς τους σιωπηλούς ανθρώπους ο λόγος σήμερα μιας και οι μέρες, οι ώρες, οι στιγμές το καλούν(!).
Τον συνάντησα προχθές και εν είδει εξομολόγησης μου είπε όλα όσα παρακάτω θα διαβάσετε…
«Τους βαρέθηκα, μα νιώθω και κάποιο οίκτο για όσους μπουρδολογούν με το καθετί και για όλα όσα συμβαίνουν τριγύρω! Κατανοώ εν μέρει την αδυναμία τους και κάπου – κάπου τη δικαιολογώ έστω κι υπάρχουν φορές που όλη αυτή η κατάσταση με κουράζει!
Κάθε που κουράζομαι προσπαθώ να ξεφύγω, να δραπετεύσω μέσα σ’ ένα ξεχωριστό μέρος, μες σ’ έναν “παράδεισο” δικό μου όπου φαντασιώνομαι ό,τι έχει ανάγκη το μυαλό και η ψυχή μου!
Μπορώ να πετάξω ή να καθίσω κάτω από τα δέντρα, να αφουγκραστώ, να ακούσω ό,τι πιο όμορφο υπάρχει· πουλιά – αηδόνια που λαλούν που με κάνουν και ξεχνώ, που με κάνουν να προσπεράσω όλα όσα οι γνωστοί – άγνωστοι μπουρδολόγοι λένε και που δεν είναι τίποτα περισσότερο απ’ αυτά με τα οποία έχει πλυθεί ο εγκέφαλός τους!
Ή ακόμη μπορεί να είναι και όσα πλάθει η δική τους φαντασία, νέα σενάρια τα οποία δεν έχουν καμία απολύτως λογική βάση και με τα οποία παραμυθιάζουν τον υπόλοιπο κόσμο οι… καημένοι!
Ποιος ευθύνεται για αυτήν την αρρωστημένη κατάστασή τους; Ισως να φταίει ότι πλέον ζούμε σε μια εποχή που όλα “τα τρώμε αμάσητα”. Ο,τι μας προσφερθεί, δίχως καμία σκέψη, δίχως την απαραίτητη έρευνα, απλά τα υιοθετούμε έτσι ακριβώς όπως μας τα σερβίρει ο καθένας που κάτι άκουσε, κάτι του ’παν, κάτι είχε μυριστεί… και σπεύδει να το μοιραστεί μαζί μας την αμέσως επόμενη στιγμή!
Κάπως έτσι ξεκινά και εξελίσσεται η νέα κάστα αυτή των μπουρδολόγων! Κάθε που θα συμβεί το οτιδήποτε, ξεχύνονται στους δρόμους ή σε όποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης για να εκφραστούν!
…Κι εγώ; Περιμένω στον παράδεισό μου έως ότου κοπάσει ο θόρυβος -διότι είναι αλήθεια ότι τούτος ο θόρυβος έρχεται και με βρίσκει όπου κι αν είμαι- και μετά ξανά επέρχεται η ηρεμία έως ότου ξεσπάσει κάτι καινούργιο!
…Οχι δεν αποποιούμαι καμίας ευθύνης! Οπου κι όποτε διακρίνω ότι μπορεί να υπάρξει διάλογος, μιλώ! Καλή ώρα σα και τώρα».
Συζητήσαμε αρκετά με τον “σιωπηλό” συνομιλητή μου! Συμφωνήσαμε, διαφωνήσαμε κι ύστερα… ο καθείς πήρε τον δρόμο του!