Το ΒΙΟΠΑ Χανίων, το πρώτο βιοτεχνικό πάρκο στη χώρα μας, ξεκίνησε με ευρωπαϊκές προδιαγραφές το 1994, παρά τις έντονες αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, για να στεγάσει 87 βιοτεχνίες και 46 μονάδες χειροτεχνών – καλλιτεχνών.
Σήμερα που η τοπική κοινωνία αναγνωρίζει την προσφορά του, η ανώνυμη εταιρία που ιδρύθηκε για την αυτοδιαχείρισή του, βρίσκεται υπό εκκαθάριση και έχουν συσσωρευτεί διαχρονικά προβλήματα που αφορούν στη λειτουργία του.
Κατά την περιήγησή μας, παρατηρήσαμε ότι κάποιες επιχειρήσεις έβαλαν λουκέτο, ενώ ορισμένα κτήρια περιήλθαν στις τράπεζες. Οι παλαιότεροι, όπως ο ξυλουργός κύριος Νίκος φαίνονται απαισιόδοξοι, με εμφανή τα σημάδια της κόπωσης, σε αντίθεση με τους νεότερους που φαίνονται δυνατοί, γεμάτοι ελπίδα και διατεθειμένοι να παλέψουν με την κρίση και να βγουν νικητές. Ο κύριος Γιώργος, ιδιοκτήτης επιχείρησης ηλεκτρολογικού υλικού, εκφράζει την απογοήτευσή του γιατί, όπως λέει, δεν χρηματοδοτείται η παραγωγικότητα και η αύξηση του προσωπικού. Το Επιμελητήριο επίσης, οφείλει να είναι πιο κοντά στις επιχειρήσεις και να δείχνει δρόμους χρηματοδότησης.
Η κ. Μαρία, η οποία έχει επιχείρηση φυτικών καλλυντικών και τυποποίησης ελαιολάδου, εκτιμά «ότι παρουσιάζεται ανοδική πορεία γιατί οι βιώσιμες επιχειρήσεις είναι πολλές και αρκετές από αυτές κάνουν εξαγωγές. Η όλη επιτυχία στηρίζεται στην ατομική πρωτοβουλία και στην εξωστρέφεια. Το πρόβλημα είναι λειτουργικό, αφού ο ΕΟΜΜΕΧ που στήριζε το πάρκο διαλύθηκε, όπως και οι θερμοκοιτίδες νέων επιχειρήσεων».
Η κ Ασπασία, που έχει εργαστήριο κεραμικής στο καλλιτεχνικό χωριό, πιστεύει ότι σημαντικό είναι «οι καλλιτέχνες να ανανεώνονται σε ιδέες, να βελτιώνουν την ποιότητα, να αλλάζουν τα υλικά». Τόνισε την ομαδικότητα μεταξύ των καλλιτεχνών και τον σπουδαίο ρόλο του Μουσείου Τυπογραφίας που αποτελεί «πόλο έλξης επισκεπτών με αποτέλεσμα να γίνεται γνωστή και η δική τους δουλειά». Είναι το δυνατό σημείο του πάρκου, μας είπε χαρακτηριστικά.
Ο πρόεδρος της διοίκησης κ. Λιβέρης Ηλίας που ορίσθηκε ως εκκαθαριστής από τη γενική συνέλευση και ανέλαβε σε μια δύσκολη καμπή του πάρκου με συσσωρευμένες υποχρεώσεις, μείωσε τα κοινόχρηστα και το χρέος δίνοντας αισιοδοξία στους επιχειρηματίες. Θεωρεί ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη αναδιάταξης των χώρων πράγμα που ζητούν επιτακτικά όλοι και κινείται προς αυτήν την κατεύθυνση.
Τον προβληματίζει, όμως, η απουσία του κράτους και του Δήμου Χανίων σε ζητήματα καθαριότητας και ηλεκτροφωτισμού, από έναν χώρο με δυναμική που απασχολεί 800 εργαζόμενους.
Ο πρόεδρος, που αγαπά πολύ το έργο αυτό, υποστηρίζει ότι υπάρχει προοπτική για παραπέρα ανάπτυξη, υλοποίηση οραμάτων αλλά και δυνατότητες λύσεις πρακτικών ζητημάτων.
Εκεί, λοιπόν, που το κράτος και οι φορείς αδυνατούν να αντεπεξέλθουν ο άνθρωπος μπορεί να ανασυντάξει τις δυνάμεις του, να αφήσει στο περιθώριο προσωπικές φιλοδοξίες, να συνεργαστεί, να επικοινωνήσει, να αγαπήσει τη δυσκολία.
ΛΥΚΕΙΟ ΣΟΥΔΑΣ
Δημοσιογραφική ομάδα:
Δημήτρης Φαραζής, Αντώνης Σώκος, Ηλιάννα Μαρινάκη
Ζαχαρένια Μαλαδάκη, Στέλλα Μαλαδάκη, Φερενίκη Ζερβού
Ιωάννα Παπαδεράκη, Σταυρούλα ΧελιουδάκηΥπεύθυνη καθηγήτρια: Γεωργία Ποντικάκη
Υπάρχει μια ανακρίβεια που αναφέρεται κατά διαστήματα σχετικά με το Βιοτεχνικό Πάρκο και τις αντιδράσεις των κατοίκων την εποχή εκείνη που την έχω ακούσει πολλές φορές και όπου δεν ισχύει. Κατ΄ αρχάς το Καλλιτεχνικό χωριό έγινε πολύ αργότερα και δεν θυμάμαι να υπήρξαν αντιδράσεις οπότε ας το βγάλουμε απ΄ έξω και ας μη συνδέομαι δύο ξεχωριστά γεγονότα.
Οι αντιδράσεις υπήρξαν. Συμμετείχα και εγώ ενεργά και γι΄ αυτό είμαι σε θέση να γνωρίζω γεγονότα και πρόσωπα. Υπήρξαν αντιδράσεις γιατί η περιοχή προοριζόταν για ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ. Ποιος λογικός άνθρωπος θα ήθελε βιομηχανίες δίπλα στα σπίτια του. Την εποχή εκείνη η Σούδα αντιμετωπιζόταν σαν ο σκουπιδότοπος των Χανίων. Για τους Χανιώτες η Σούδα ήταν πολύ μακριά από αυτούς, όπως και η ΔΕΗ στην Ξυλοκαμάρα και αδιαφορούσαν για το τι θα γινόταν εκεί. Έχω υλικό της εποχής εκείνης που λέει ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ. Εξ αιτίας των αντιδράσεων αυτών εγκαταλείφθηκε η ιδέα της Βιομηχανικής Περιοχής και προτάθηκε η Βιοτεχνική Περιοχή. Η έκφραση “Βιοτεχνικό Πάρκο” ήταν άγνωστη την εποχή εκείνη και ακούστηκε λίγο μετά για πρώτη φορά οπότε συνέβαλε και αυτή στην κάμψη των αντιστάσεων των απλών ανθρώπων αφού θα γινόταν Βιοτεχνικό μεν αλλά Πάρκο δε.
Μπράβο στα παιδιά! το άρθρο τους είναι άκρως περιεκτικό και συγχρόνως λιτό. Μέσα σε λίγες προτάσεις, χωρίς να κουράζουν, θίγουν και παρουσιάζουν όλες τις πτυχές ενός ακανθώδους θέματος, που οι φορείς και η πολιτεία κλείνουν τα μάτια ή τα στρέφουν αλλού, αφήνοντας τα ζωτικά προβλήματα της οικονομίας άλυτα με το να μην διευκολύνουν τον παραγωγικό ιστό και μηχανισμό.