ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ της οικονομικής, μα και πολιτισμικής, κρίσης η τεχνολογική ανάπτυξη δεν συνεπάγεται οικονομική ανάπτυξη και βελτίωση των συνθηκών ζωής των πολιτών.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας βρίσκονται αντιμέτωπα με τη “νέα φτώχεια”, αλλά και με διεύρυνση των ανισοτήτων μέσα από την “κατάρρευση” της λεγόμενης “μεσαίας τάξης”.
ΘΥΜΑΤΑ, φυσικά, τα παιδιά για τα οποία θα έπρεπε ένα σύγχρονο κράτος να δίνει τα πάντα ώστε να τα βοηθήσει να ζήσουν, αλλά και να διαμορφώσουν έναν καλύτερο μελλοντικό κόσμο. Οχι μόνο να τους παρέχει υψηλής ποιότητας Παιδεία σε σύγχρονα κτήρια τα οποία να εμπνέουν μαθητές και εκπαιδευτικούς, αλλά και να τους προσφέρει στήριξη εάν αδυνατούν να έχουν τα στοιχειώδη (ρούχα και φαγητό) αγαθά.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ, όπως αναφέρθηκε σε συνέδριο ιδιοκτητών σχολικών κυλικείων, στην Ελλάδα του 2016 υπάρχουν παιδιά οι γονείς των οποίων δεν έχουν χρήματα για να τους αγοράσουν έστω ένα κουλούρι! Ποιος επίσημος φορέας και πώς σκοπεύει να στηρίξει αυτά τα παιδιά;
Πού βρίσκεται το κράτος πρόνοιας;
