Αξιότιμε κύριε πρόεδρε της Δημοκρατίας,
σας ευχαριστώ για την πρόσκληση που μου στείλατε για να παραβρεθώ στην εκδήλωση για την 45η επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας, στο Προεδρικό Μέγαρο. Είναι μια επέτειος που δικαιολογημένα εορτάζεται για 45 χρόνια.
Εμείς που ζήσαμε το καθεστώς της στρατιωτικής δικτατορίας, μας θυμίζει μέρες βίας, ανομίας, ταπείνωσης, ανελευθερίας.
Μέρες που για μας τους φοιτητές τότε, ήσαν χωρίς προοπτική και όνειρα για το μέλλον μας. Γιατί μόνο σε καθεστώς ελευθερίας και Δημοκρατίας μπορείς να σχεδιάσεις για το μέλλον σου. Οι ακαδημαϊκές ελευθερίες ήσαν ανύπαρκτες, το πανεπιστημιακό άσυλο άγνωστο για τους κρατούντες και το παραβίαζαν όποτε ήθελαν, είτε με τις αστυνομικές δυνάμεις, είτε με τα τανκς. Το δικαίωμα για να σπουδάσουμε καταπατήθηκε κι αυτό με τη βίαιη διακοπή των σπουδών των φοιτητών και τον εγκλεισμό τους στα στρατόπεδα της Χούντας.
Η Δημοκρατία στον ακαδημαϊκό χώρο ανύπαρκτη, αφού οι εκπρόσωποι των φοιτητών διορίζονταν από τα όργανα της Χούντας.
Κάτω λοιπόν απ’ αυτό το καθεστώς, οι φοιτητές αγωνίσθηκαν και έσωσαν την τιμή της Δημοκρατίας και γι’ αυτό, κύριε πρόεδρε της Δημοκρατίας, σας ευχαριστώ γιατί με τιμήσατε με την πρόσκλησή σας, για την παρουσία μου σ’ αυτό τον τίμιο φοιτητικό αντιδικτατορικό αγώνα.
Κύριε πρόεδρε,
είναι γεγονός ότι οι αγώνες των φοιτητών βοήθησαν στην κατάρρευση του στρατιωτικού καθεστώτος. Η εξέγερση στο Πολυτεχνείο απέτρεψε την εγκαθίδρυση μας δήθεν “Δημοκρατίας” με κουμανταδόρο τον στρατό.
Είχαν σαν αποτέλεσμα οι αγώνες αυτοί, ο Ελληνικός Λαός να εκλέγει ελεύθερα σήμερα τις κυβερνήσεις του, να σκέπτεται ελεύθερα και να μη φοβάται για τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις.
Και δικαιολογημένα τιμάται αυτή η επέτειος. Αλίμονο σ’ ένα Λαό που δεν έχει ιστορική μνήμη. Αλίμονο στον Λαό μας, αν δεν θυμάται και αν δεν τιμά τους αγώνες όσων βασανίστηκαν στα κολαστήρια της ΕΣΑ και της Μπουμπουλίνας, που εξορίσθηκαν στα ξερονήσια αφήνοντας παιδιά, γονείς, τα σπίτια τους, που φυλακίστηκαν γιατί τόλμησαν να ζητήσουν Δημοκρατία.
Ολοι αυτοί που έδωσαν το “παρών” σ’ αυτό τον αντιστασιακό αγώνα για ελευθερία και Δημοκρατία έκαναν αγώνα χωρίς ιδιοτέλεια.
Γιατί αγαπούσαν τον τόπο τους.
Γιατί οι αγώνες για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία και την Εθνική ανεξαρτησία είναι ανιδιοτελείς.
Κύριε πρόεδρε,
σ’ αυτή την εκδήλωση στο Προεδρικό Μέγαρο δεν θα παραστώ, γιατί δεν μπορώ να συνεορτάζω αυτή την ιστορική μέρα με τους υμνητές της Χούντας, με τους υβριστές των νεκρών του Πολυτεχνείου, μ’ αυτούς που διακηρύσσουν ότι όσοι έκαναν αντίσταση ήσαν «ψυχικά άρρωστοι». Συγκεκριμένα δεν μπορώ να εορτάσω για τη Δημοκρατία, μαζί με τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης Μαυρουδή Βορίδη που διακήρυσσε «Μόνο ο Γεώργιος Παπαδόπουλος μπορεί να δώσει λύση». Αυτός που κατέλυσε τις δημοκρατικές ελευθερίες, που αιματοκύλησε την εξέγερση στο Πολυτεχνείο, που απέσυρε τη Μεραρχία της Κύπρου ανοίγοντας τον δρόμο για την Κυπριακή Εθνική συμφορά!
Δεν μπορώ να εορτάσω μαζί με τον υπουργό Επενδύσεων Αδωνη Γεωργιάδη που διακήρυσσε «Δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο». Οταν στα χέρια μου ξεψύχησε ένας φοιτητής στο κτήριο Γκίνη του Πολυτεχνείου.
Δεν μπορώ να εορτάσω αυτή την ιστορική μέρα, που τιμά τους αγωνιστές της Δημοκρατίας, με την υφυπουργό Εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου, που μόλις προχθές έλεγε «έχουμε μια αγιοποίηση του αντιδικτατορικού αγώνα. Εχουμε μια σχέση με μετατροπή, σε βαθιά ψυχική νόσο, η οποία είναι μια μετατροπή σε μια συλλογική ψυχική νόσο». Δηλαδή ψυχασθενείς όσοι αντιστάθηκαν για να αποκατασταθεί η “Δημοκρατία”;
Δηλαδή «ψυχικά ασθενής» η Προεδρία της Δημοκρατίας που τιμά την επέτειο αυτής; Δηλαδή ο Παναγούλης, ο Μουστακλής, ο Μανδηλαράς, ο Ελής, ο Τσαουχάς, οι δεκάδες νεκροί του Πολυτεχνείου, οι εκατοντάδες που βασανίσθηκαν, οι χιλιάδες που εξορίσθηκαν, ήσαν «ψυχικά ασθενείς»;
Ολοι αυτοί που αγωνίσθηκαν, για να απολαμβάνει αυτή η κυρία τα αγαθά της Δημοκρατίας σήμερα, ήσαν «τρελοί».
Κύριε πρόεδρε της Δημοκρατίας,
η Δημοκρατία εορτάζεται απ’ αυτούς που πίστεψαν και πιστεύουν σ’ αυτή.
Οχι από τους υμνητές της δικτατορίας και τους υποκριτές.
Σας ευχαριστώ για την πρόσκλησή σας.
Με εκτίμηση
Βασίλης Πεντάρης
Αγαπητέ φίλε και συνάδελφε, Βασίλη Πεντάρη, και βέβαια σας τιμά η άρνησή σας στην πρόσκληση να τιμήσετε την γιορτή της Δημοκρατίας στη Βουλή των Ελλήνων για τον λόγο που αναφέρατε στην επιστολή σας και, ειδικότερα, αφορούσε δύο πρόσωπα της σημερινής Βουλής που υπήρξαν αποδεδειγμένα υμνητές της επάρατης χούντας. Το ελεύθερο, δημοκρατικό, ακέραιο και ανώτερο συμβιωτικών πρόσωπό σας είναι και καταξιωμένο στον δημοκρατικό κόσμο της Κρήτης κι όχι μόνο, αλλά, με κάποιο συναδελφικό θάρρος και κάποια μεγαλύτερη ηλικία από σας, έτσι απλά να σας πληροφορήσω, ότι με λίγη “καλή θέληση” και με μικρό [ελάχιστο] ιδεολογικό απογαλακτισμό της “ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΗΣ ΜΝΗΜΗΣ”, πολλοί από μας τους δημοκρατικούς -τολμώ να πω και “Κεντρώους”- θα μπορούσαμε να βρούμε είκοσι και περισσότερους λόγους να μην πηγαίναμε στην εν λόγω γιορτή, και οι λόγοι άπτονται κι αναφέρονται και σε “άλλες” πτέρυγες της Βουλής. Ωστόσο, οφείλουμε να σεβόμαστε το ελεύθερο κι αναντικατάστατο πρόσωπο όλων των συνανθρώπων μας: απλά, κι όλως συμβολικώς αναφέρω επισταμένως και με ακλόνητα ντοκουμέντα της ιστορικής πραγματικότητα τα εξής, που εύκολα εμείς οι πολλοί του Κεντρώου δημοκρατικού χώρου ξεχνούμε: Ξέρετε ποιοί υπήρξαν ή είναι οι νικητές του Ελλ. Εμφυλίου Πολέμου; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: ΤΟ ΚΕΝΤΡΟΝ 70% του Ελληνικού λαού και Η ΔΕΞΙΑ 10% του φτωχού, αγράμματου αγροτόκοσμου της πατρίδας μας που έχασε άδικα των αδίκων -γνωστά πράγματα αλλά τα λησμονούμε εύκολα- τα νεαρά βλαστάρια τους -φαντάρια, πάνω στα βουνά της Ηπείρου και της Μακεδονίας. Και ποιός ήταν ο ηττημένος; Μα, φυσικά, η ΑΡΙΣΤΕΡΑ, του 20% [πολύ καλά διαβάζετε], και το ποσοστό αυτό εύκολα διαπιστώθηκε από την πραγματικότητα των ιστορικών εκλογών του 1958 [ελπίζω να τις θυμάστε, παρότι ήσασταν νέος τότε], όπου η ΕΝΩΜΕΝΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ [δηλαδή και το Κ.Κ.Ε] έλαβε το 25% περίπου των ψήφων της εκλογής εκείνης και εκπροσωπούσε το 20-22% του Ελληνικού λαού. Δεν θέλω να μακρυγορήσω κι αναφέρω το ιστορικό πώς αυτό το ευρύ 70% [ΚΕΝΤΡΟΝ] διεσπάσθη – διεμοιράσθη στα δύο δημιουργηθέντα κόμματα [τό ένα, “του ανήκομεν στην δύση” και το άλλο “σπαζόμαστε τις Ρωσσικές αρκούδες”] Δηλαδή ενώ το ΚΕΝΤΡΟ κυριαρχεί σαν ιδεολογικός χώρος στην πατρίδα μας, οι διάφοροι επιτήδειοι “πολιτικοί” κι άλλα ξένα συμφέροντα βρίσκουν τρόπους και διαιρούν [φέρνουν σε αντιπαλότητα] έναν δημοκρατικό χώρο πολιτών της ίδιας ακριβώς ιδεολογίας και αγάπης στην πατρίδα μας: Σπουδαίο παράδειγμα της παραπάνω αλήθειας αποτελεί η δική σας πατριωτική, θαρραλέα, αγωνιστική των δικαιωμάτων των απλών και φτωχών ελλήνων, η δημοκρατική σας υπόσταση κι ο διαρκής αγώνας σας ενάντια στα ολοκληρωτικά και φασιστικά μορφώματα, που κόπτονται δήθεν για δημοκρατία, σοσιαλισμό, πρόνοια και δικαιοσύνη, ενώ στην φαρέτρα τους έχουν κρυφά κρυμμένα τα όπλα της εξόντωσης και των προγραφών των αντιπάλων. Ασχολούμαι μ’ αυτήν την πλευρά της κοινωνιολογίας πάνω από είκοσι πέντε χρόνια και τα ντοκουμέντα είναι συμπεράσματα είναι απίστευτα: τουλάχιστον, ας ρίξουμε μια ματιά στα Βιβλία και τις τελευταίες δηλώσεις του Αρχικομμουνιστή Τάκη Λαζαρίδη που αποδεινύει τν ιστορική διαστρέλωση της αλήθειας κι ακόμη χειρότερα την ιδεολογική και προπαγανδιστική επικράτηση της εν γένει Αριστεράς. Ωστόσο, επειδή έχω ασχοληθεί επαρκώς με το ιστορικό της ανάγκης γέννησης του Κομμουνιστικού Κινήματος, και σήμερα ακόμη σέβομαι κι εκτιμώ τις θέσεις του Κ.Κ.Ε και τον συνεχή αγώνα του για τον λαό μας. Δεν ημπορώ και θεωρώ ανήθικο να βάλλω στο ίδιο σακί το τιμημένο κι ένδοξο Κ.Κ.Ε με τη θολούρα των ψευτο-ιδεολογιών του ΣΥΡΙΖΑ κ.λ.π,. ΡΩΤΩ: Τί σχέση έχουμε εμείς οι Κεντρώοι δημοκρατικοί πολίτες με τον συριζα; Είναι -κοινωνιολογικώς- αδιανόητο, πως μέσα σε λίγες μέρες εκατοντάδες χιλιάδες του δημοκρατικού κέντρου στηρίξαμε και διασώσαμε έναν “πολιτικό”, πανέξυπνο μεν, αλλά πιστεύει σε ολοκληρωτικά συστήματα, μακράν των δημοκρατικών και φιλελεύθερων αρχών και ιδεών. Ωστόσο, ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος για την όποια επιλογή του. Όμως το μέγιστο δικαίωμα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ [ηθική επιλογή] στην τέλεια απόδοσή του ΑΠΑΙΤΕΙ την ταυτόχρονη συνειδητότητα της ΕΥΘΥΝΗΣ της όποιας επιλογής, με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Ελπίζω, σύντομα να γράψω εκτενή εργασία στα Χ.Ν, όπου θα αναφέρονται λεπτομέρειες της πολιτικής ζωής της χώρας μας, γιατί υπάρχεια απίστευτη ΑΓΝΟΙΑ [social ignorance]. Με φιλική και συναδελφική αγάπη Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος εφηρμοσμένης οικονομίας ΧΑΝΙΑ
στην βιασύνη γίνονται και λάθη:
1,- αντί “συμβιωτικών” το ορθόν = συμβιωτικό
2.- στην 16η σελίδα από το τέλος του κειμένου: αντί “τα ντοκουμέντα είναι…” το ορθόν = τα ντοκουμένται και…
3.- αντί “διαστρέλωση…” το ορθόν = διαστρέβλωση. Συγγνώμη στους φίλους και γνωστούς. Γ.Κ.
Πώς ένας “επώνυμος” αγωνιστής κατά της δικτατορίας δεν έχει αντιληφθεί κάτι για Γερμανική Κατοχή Χρεοκρατία;
Έπειτα φταίει ο “χωρίς περγαμηνές”, ο “καθόλου αυθεντία” λαός, ασχέτως αν την περίοδο 2011-2015 (του ΟΧΙ) αυτός ο λαός υπέστη τα ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ Αντίποινα και την Καταστολή, επειδή δεν συμμορφώθηκε, με την Δόλια Μνημονιακή Παραπλάνηση, τους Μνημονιακούς Εκβιασμούς, δεν Εξαγοράστηκε από τον Κατοχικό Αντιπροσωπευτικό Κοινοβουλευτισμό (μετρήστε τα παραπάνω ποινικά αδικήματα που συνοδεύουν το αρχιποινικό αδίκημα της εσχάτης προδοσίας).
Όμως με νοσταλγούς δικτατόρων σαν τον Λένιν και τον Φιντελ Κάστρο μπορείς να γιορτασεις, ε φίλε Κρητικέ?
Τι να σας πω ρε φίλοι Κρητικοι, ειλικρινά σας αξίζει και το ροζ χρώμα στον χάρτη και να σας εκπροσωπεί ο Πολάκης στη Βουλή, ο κάθε λαός είναι άξιος της μοίρας του
ΤΕλΕΥΤΑΙΑ ΕΠΕΜΒΑΣΗ: Εκπλήττομαι για την παντελή έλλειψη σεβασμού στο ελεύθερο, το μοναδικό κι ανεκτίμητο ανθρώπινο πρόσωπο, όπου γης. Περισσότερο, όταν αυτή η έλλειψη -φαινόμενο “ελλείμματος ψυχικής ωριμότητας” στοχεύει έναν εκλεκτό πολίτη, νομικό, πρώην δημοκρατικό βουλευτή με αληθινό κοινωνικό πρόσωπο και λίαν αγαπητό στην τοπική μας κοινωνία κι όχι μόνο. Όλοι μας κάναμε και κάνουμε ακόμη τα λάθη και τις αστοχίες μας και μακάρι να ήμασταν οι τέλειοι. Αλλά, ακριβώς, επειδή οι άνθρωποι, απανταχού της γης, ψάχνονται για θεμιτή ή καλή έστω κοινωνία, αλλά δεν ανέχονται ή δεν ημπορούν να βιώσουν βασικές αρχές, αξίες, αρετές και συναισθήματα αγάπης, ελευθερίας, σύμπνοιας, αλληλεγγύης και συλλογικότητας, είναι βέβαιο ότι οδηγούμαστε σε ΟΥΤΟΠΙΕΣ! Ωστόσο, θλίβομαι όταν συνάθρωποί μας δεν έχουν την τόλμη και το θάρρος να αντικρούουν ή να κρίνουν τις απόψεις, τις ιδέες, ακόμη και τις αντίθετες πολιτικές ιδεολογίες των άλλων συνανθρώπων με επιχειρήματα και εμπεριστατωμένο λόγο, παρά εκτρέπονται σε άλλους “ατραπούς” που πολλάκις άπτοναι της τιμής και υπόληψης τότε διασπάται ο κοινωνικός ιστός και δού τα αποτελέσματα της σημερινής κοινωνικής πολυπλοκότητας. Όμως, το πιο θλιβερό είναι -και χαρακτηρίζει τον άνθρωπο- που ορισμένοι άνθρωποι δεν σέβονται την άκρως ανεκτικότητα κι αγάπη της σπουδαίας μας εφημερίδας “Χ.Ν.” και παραβιάζουν αρχές κι εντολές που στοχεύουν στον διαφανή και δημοκρατικό λόγο και διάλογο και υποστηρίζουν -σχεδόν ανώνυμα- ή κρίνουν τρίτους συνανθρώπους μας, χωρίς να παραθέτουν τα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, π.χ. όνομα, επώνυμο, τόπο καταγωγής, παρά ένα απλό όνομα ή δύο ή τρία κεφαλαία γράμματα κ.λ.π. Αυτό γίνεται παγκοσμίως, όχι για λόγους προστασίας των προσωπικών δεδομένων, αλλά να γνωρίζει ο κάθε συνάνθρωπό μας με ποιόν συνδιαλέγεται, πώς να σέβεται το πρόσωπο κι ενός ανθρώπου που για διάφορους λόγους δεν κατάφερε να σπουδάσει κι αναλόγως να του απαντήσει με σαφήνεια, νηφαλιότητα και πειστικό λόγο. Μακάρι να ήμουνα ένας τσομπάνος, εκεί πάνω στα καταπράσινα Ημαθιώτικα χαμηλά Πιέρια Όρη, και να σάς χάριζαόλες τις γνώσεις κι όλα τα καλά αυτού του σημερινού κόσμου, που, φαίνεται, δεν αντιληφθήκαμε ακόμη ότι δεν πάμε καθόλου καλά αν δεν συνέλθουμε και μεταφορφωθούμε σε απλούς, φιλικούς, κοινωνικούς κι αλληλέγγυους ανθρώπους. Ρουλάχιστον, αν μαθαίναμε να παντρεύαμε -σύζευξη- τα δύο απόλυτα μεγέθη: την Αγάπη και την Ελευθερία, που μόνο αυτά οδηγούν στην ένωση των ανθρώπων. Ας ανοιξουμε μερικά ρήγματα στο καβούκι του εγωκεντρισμού μας, για να βλέπουμε πως εκεί έξω υπάρχουν κι άλλοι συνάνθρωποί μας που κι αυτοί έχουν χαρίσματα, αρχές, ικανότητες, επιτηδειότητες κι αρετές. Κομμάτι δύσκολο εγχείρημα, αλλά όχι ακατόρθωτο. Γράφετε σας παρακαλώ όλα τα αναγκαία στοιχεία σας, όσοι συνάνθρωποί μας, θέλετε να σχολιάζετε, ελεύθερα κι άφοβα, ωστόσο μέσα σεκλίμα καταόησης και σεβασμού των προσώπων, ετέρωθεν! Φοβάμαι, ότι αναγκάζομαι να σταματήσω να σχολιάζω εργασίες, απόψεις και δημιουργικά πνευματικά έργα τόσο αξιόλογων συνεργατών των “Χ.Ν.”, γιατί δεν ημπορώ την ανώνυμη κι ανεξέλεγκτη επιθετικότητα μερικών συμπολιτών μας που δεν έχουν το θάρρος της επωνυμίας και της γνώμης τους. Φιλικά Γιώργος Καραγεωργίου, συντ/χος νομικός, κοινωνιολόγος, οικονομολόγος ΧΑΝΙΑ
[…] εκτενή του επιστολή που δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα Χανιώτικα Νέα, ο κ. Πεντάρης εξηγεί τους λόγους που τον οδήγησαν στην […]