«Λείπουν σήμερα, πολύπλευροι και αγωνιστικοί διανοούμενοι, ταγμένοι με τον λαό, όπως ο Δημήτρης Γληνός», επεσήμανε ο εκπαιδευτικός Δημήτρης Δαμασκηνός κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης – αφιερώματος για τον σπουδαίο δάσκαλο, με αφορμή τη συμπλήρωση 70 χρόνων από τον θάνατό του. Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος “Οι Φίλοι των Γραμμάτων” προχθές το βράδυ στην αίθουσα του Τ.Ε.Ε.
Το πρόγραμμα της εκδήλωσης που είχε τίτλο: “Δημήτρης Γληνός, ο αγωνιστής, ο στοχαστής, ο δάσκαλος”, περιελάμβανε προβολή ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του, σύντομες παρεμβάσεις για την προσφορά του Δημήτρη Γληνού στη γλώσσα και την εκπαίδευση, την επιστήμη και την πολιτική από τους: Μαρία Μαθιουδάκη: “Εθνος και γλώσσα”, Αποστόλη Νικολόπουλο: “Το περιοδικό Αναγέννηση”, Δημήτρη Δαμασκηνό: “Η τριλογία του πολέμου”, Γιάννη Κυριακάκη: “Από τον Μιστριώτη στον Λένιν”. Ακολούθησε ομιλία του ιστορικού, δημοσιογράφου και συγγραφέα Γιώργου Πετρόπουλου με τίτλο: “Ο Δημήτρης Γληνός ως επιστήμονας και πολιτικός”.
Μιλώντας για την προσφορά και το έργο του Δημήτρη Γληνού, ο κ. Δαμασκηνός τόνισε πως «απετέλεσε έναν παιδαγωγό και διανοούμενο πρώτης γραμμής. Είναι αυτός που συνέδεσε τ’ όνομά του με τη γλώσσοεκπαιδευτική μεταρρύθμιση και τη συγγραφή των πρώτων αναγνωστικών στη δημοτική γλώσσα. Την καθιέρωση δηλαδή της δημοτικής γλώσσας στην εκπαίδευση από το 1917 μέχρι το 1920. Παράλληλα, υπήρξε ένας διανοούμενος που παρήγαγε έργο επιστημονικό και πολιτικό. Το περιοδικό “Αναγέννηση” και η όλη του συγγραφική δραστηριότητα τιμούν τα ελληνικά γράμματα. Εντάχθηκε στο αριστερό κίνημα και ουσιαστικά ήταν ο ηγέτης του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου. Για όλους αυτούς τους λόγους επειδή ο Δημήτρης Γληνός είναι παιδαγωγός, στοχαστής, δάσκαλος και επιστήμονας, πολιτικός, αποφασίσαμε να τον τιμήσουμε για να τον γνωρίσει η νέα γενιά που τον αγνοεί», ανέφερε ο κ. Δαμασκηνός.
«ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΙΔΑΝΙΚΟ»
«Ο Γληνός έγραφε πως ο μόνος τρόπος για να ζήσει κάποιος και να πεθάνει σαν άνθρωπος είναι να ζήσει και να πεθάνει για ένα ιδανικό. Και το συγκλονιστικό είναι ότι αυτό το έγραφε όντας φυλακισμένος στην Ακροναυπλία στις πιο σκληρές συνθήκες, ενώ ήταν ένας διανοούμενος πρώτης γραμμής που του προσέφεραν θέση στα υπουργεία, του προσέφεραν την πρυτανεία του Πανεπιστημίου Μακεδονίας – Θράκης, ήταν προβεβλημένο στέλεχος του Βενιζελικού κινήματος πριν περάσει από την αριστερά. Μ’ αυτά τα λόγια δείχνει την ακλόνητη αισιοδοξία του και την πίστη του σ’ έναν αγώνα υπέρ των εργαζομένων, δείχνει τα ιδανικά που είχε και τη στόφα του, την ποιότητά του, την ηθική του συγκρότηση. Ενας τέτοιος διανοούμενος πολύπλευρος και αγωνιστικός, ταγμένος με τον λαό, μας λείπει σήμερα. Λείπουν άνθρωποι ενός τέτοιου επιπέδου», επεσήμανε ο κ. Δαμασκηνός.
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΕΙ “ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΕΣ”
Για τον επιστήμονα και πολιτικό Δημήτρη Γληνό μίλησε ο Γιώργος Πετρόπουλος τονίζοντας, πως «επιχείρησε την επιστήμη του και κυρίως τα εκπαιδευτικά ζητήματα που γνώριζε πάρα πολύ καλά και το γλωσσικό ακόμη περισσότερο να τα εφαρμόσει στην πολιτική. Το έκανε αυτό ως ένα βαθμό, συνεργαζόμενος ως μέλος του κόμματος των Φιλελευθέρων του Ελ. Βενιζέλου, αλλά και μετά το 1912 – 1914. Το 1917 κατάφερε να επιβάλλει μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στη Θεσσαλονίκη με την Κυβέρνηση της Εθνικής Αμυνας και αργότερα όταν αυτή η κυβέρνηση εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα. Το επιχείρησε την περίοδο της πρώτης Ελληνικής Δημοκρατίας μετά την Μικρασιατική καταστροφή, αλλά οι προσπάθειες έμειναν στη μέση. Ο ίδιος ο Γληνός πέρασε στο Εργατικό Κίνημα, θυσίασε τις σοσιαλιστικές ιδέες και μετέπειτα έγινε μέλος και ηγετικό στέλεχος του Κομμουνιστικού κόμματος και η πολιτική του σταδιοδρομία από το 1927 και μετά είναι κοντά σ’ αυτό. Είναι από τους ανθρώπους που πρωτοστάτησαν στην οργάνωση του ΕΑΜ και από τα ηγετικά στελέχη του ελληνικού αντιστασιακού κινήματος».
«Επίσημα το κράτος δεν θέλει παραδείγματα όπως ο Γληνός να γίνονται ευρύτερα γνωστά. Διότι ο Γληνός δεν ήταν απλά ένας επιστήμονας, ο οποίος έκανε καλά την επιστημονική του δουλειά, δεν ήταν ένας πολιτικός που έδρασε εντός των τειχών. Ηταν ένας πολιτικός που αμφισβήτησε το κατεστημένο, αμφισβήτησε το υπάρχων σύστημα. Κάποιος ο οποίος θα έπαιρνε ως παράδειγμα τον Γληνό και θα διδασκόταν απ’ αυτόν, θα έπρεπε να πάρει υπόψη του όλη αυτήν την διαδρομή. Και το να μπει το μικρόβιο της αμφισβήτησης της καθεστηκυίας τάξης πραγμάτων, σε κάποιον δεν αρέσει στους κρατούντες. Γι’ αυτό και η ελληνική πολιτεία δεν “διδάσκει” επαναστάτες και όταν διδάσκει, τους διδάσκει ως εικονίσματα και όχι ως ζωντανά παραδείγματα».
Στον χώρο της εκδήλωσης λειτουργούσε έκθεση βιβλίου με έργα του Δημ. Γληνού.
