Τη δόση των εκλογών την πήραμε! Περιμένουμε τώρα και τη δόση του Μουντιάλ για να έρθουμε στα ίσα μας! Και πώς το ’λεγε ο Κοινούσης; “Ολοι θα ζήσουμε”! Το θέμα είναι τι κάνουμε τώρα, σε αυτό το μεσοδιάστημα λίγο μετά τις εκλογές -κι ενώ έχουν αρχίσει να “κατακάθονται” τα εκλογικά- και λίγο πριν από την έναρξη του Παγόσμιου Πρωταθλήματος Εθνικών Ομάδων της Βραζιλίας στις 12 του Ιούνη! Τι άραγε μπορεί να υπάρξει ικανό να ανεβάσει την αδρεναλίνη -για τους φίλους της μαγικής θεάς μιλώ φυσικά- σε όσους έχουν βρεθεί σε ένα αδιέξοδο, σ’ ένα κενό; Τι; Ποιος ενδιαφέρεται γι’ αυτά τώρα; Εχω την εντύπωση ότι μάλλον πολλοί είναι αυτοί που ενδιαφέρονται! Πολλοί περισσότεροι απ’ όσοι νομίζεις!
Κι αυτό δεν είναι ένα αυθαίρετο συμπέρασμα! Οποιος ρίξει μια ματιά στα αποτελέσματα των πρόσφατων… ελληνικών Αυτοδιοικητικών Εκλογών αλλά και των Ευρωεκλογών εν μέρει, θα κατανοήσει τι ακριβώς εννοώ! …Κι έτσι κάπως φτάσαμε στο προκείμενο· την ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής, γι’ αυτήν ο λόγος σήμερα! Ομως, όσο κι αν στο παρελθόν πολλά έχουν ειπωθεί για το θέμα, πλέον φρονώ ότι στις μέρες μας, έχουμε πάει ένα ακόμη βήμα παραπέρα και πια έχουμε μπει σε μια νέα περίοδο. Διότι, έχοντας συνηθίσει στον όρο αυτό (ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής) αρχίζουμε να ζούμε -έστω και σε μικρές δόσεις- εντός αυτής ακριβώς της κατάστασης. Και μοιραία πια ακολουθούμε όλα όσα συμπεριλαμβάνει αυτή. [Να διευκρινίσω βέβαια πως όταν μιλάμε για ποδοσφαιροποίηση, εννοούμε το ποδόσφαιρο που “παίζεται” στην Ελλάδα βεβαίως, τόσο εντός αλλά κυρίως εκτός των αγωνιστικών χώρων]. Ολη αυτή η “κατάσταση” – το “παιχνίδι” και βέβαια δεν είναι καινούργια! Ξεκίνησε σιγά-σιγά να “ισχύει” στο σώμα ενός αθλήματος που προ πολλού έπαψε να είναι αμιγώς σπορ…
Με τον καιρό άρχισε να υπερισχύει και να κατατρώει το σώμα του σαν τον καρκίνο! Επειτα, σταδιακά κυριάρχησε, αφού η αδυναμία μας η εσκεμένη(!) να θεραπεύσουμε αυτήν την αρρώστια, μάς κατέστησε ανάπηρους ψυχοσωματικά! Κάπως έτσι λειτούργησαν τα πράγματα· το κακό προχώρησε ακόμη περισσότερο, ξέφυγε από το κλειστό κύκλωμα της ελληνικής ποδοσφαιρικής… κοινότητας, έσπρωξε τη χαλαρωμένη ελαφρώς ξεχαρβαλωμένη πόρτα και μπούκαρε δόξα και τιμή μες στην… πολιτική για τα καλά! Κι όχι πως θέλω να γίνω μάντης κακών αλλά σίγουρα δεν μπορεί να με χαροποιούν ορισμένα σημεία που διαφάνηκαν ανά την Ελλάδα! Ειδικά στη σημερινή εποχή που όλοι θωρούμε δεξιά κι αριστερά μπας και βρούμε κάποια χαραμάδα απ’ όπου να έρχεται φως, τούτη την εποχή που θα ’πρεπε να ψάχνουμε για τ’ ανώτερα, καταλήγουμε στο εύπεπτο -δυστυχώς και με την ανοχή “μεγάλων δυνάμεων”. Ψηφίζουμε λοιπόν αυτό και περιμένουμε να λυτρωθούμε απ’ τα δεινά! Μα πώς;
