Νέος κόσμος…

Ανατρέχοντας σε ταινίες, βιβλία, ντοκιμαντέρ, μουσικές, αλλά και διηγήσεις, για τα τέλη της δεκαετίας του ’60, έρχονται στον νου πολύχρωμες εικόνες από εκείνη την εποχή.
Για την Ευρώπη του Γούντστοκ, των χίπις, της ροκ, της απελευθέρωσης. Για το λεωφορείο της αγάπης και τα κινήματα που γεννήθηκαν στον δυτικό πολιτισμό διεκδικώντας περισσότερη ελευθερία και δικαιοσύνη. Για τα Μάταλα της Κρήτης που φιλοξένησαν χίπις από όλο τον κόσμο. Ηταν η γενιά που ειρηνικά θέλησε να αλλάξει τον κόσμο. Εναν κόσμο που και τότε είχε αδικίες και ανισότητες. Μόνο που τώρα, παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, την τεχνολογική εξέλιξη που έχει συντελεστεί, τα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί, ο κόσμος μοιάζει πιο σκληρός, πιο φοβισμένος, πιο συντηρητικός. Με την Ευρώπη  να ζει μέσα στην ανασφάλεια που προκαλούν οι επιθέσεις και οι σύγχρονες απειλές.
Με μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, να στερεί από τις πιο μικρές χώρες, τη δυνατότητα διαμόρφωσης δικών τους πολιτικών. Με τις ακραίες φωνές να “κερδίζουν έδαφος” σε όλη τη γη. Αλλά, από την άλλη, και με τις φωνές της λογικής που προσπαθούν με σύγχρονα εργαλεία, να αναλύσουν, να κατανοήσουν, να ερμηνεύσουν την ίδια την εποχή μας και ό,τι αυτή περιλαμβάνει.
Και, ευτυχώς, με μια νεολαία, πιο ενημερωμένη και πιο υποψιασμένη που σπουδάζει, διαπρέπει στο εσωτερικό και στο εξωτερικό και  κατακτά τον πλανήτη.
Με τα παιδιά της εποχής του pokemon go, να διαμορφώνουν την κοινωνία του αύριο. Μια κοινωνία που τώρα γεννιέται…