Στο μαρτυρικό χωριό, τον Κακόπετρο Κισάμου, τον Αύγουστο του έτους 1944, ο Χάρος καρτερούσε με στόχο «να διαγουμίσει τσι γενιές και να διαλέξει τσ’ άντρες, να πάρει τσ’ άντρες τσοι καλούς…». Η κακή μοίρα έγραψε για τον μαρτυρικό Κακόπετρο ότι έπρεπε όλες οι αυλές των σπιτιών του να βαφτούν με το αθώο αίμα των κατοίκων του. Ετσι από την πρώτη μέρα του πολέμου, γέροι και παιδιά -οι νέοι πολεμούσαν στην Αλβανία- έτρεξαν στη μάχη με πρωτόγονα μέσα κάτω στον ποταμό Ταυρωνίτη. Εκεί τραυματίζεται βαριά ο Γεώργιος Μαρκετάκης, ετών 45 και στις 24.5.41 υπέκυψε στα τραύματά του. Την ίδια μέρα 24.5.41 ο βάρβαρος κατακτητής δείχνει όλη την παλληκαριά του στ’ αρχοντόσπιτο του Λουφαρδαντώνη στο μαρτυρικό χωριό. Σ’ ένα μικρό δωμάτιο σημαδεύει με πολυβόλο και σκοτώνει ένα αγγελούδι τον Μανώλη Κλεοβ. Κουριδάκη, ετών 3. Ναι, ναι, ετών τριών, μετά με το ίδιο ταχυβόλο σκοτώνει τη μάνα, δύο γιαγιάδες και δύο θείες του βρέφους. Ελευθερία Κλ. Κουριδάκη, ετών 25, Βασιλική Κουριδάκη, ετών 40, Αγγελική Αντ. Λουφαρδάκη, ετών 65, Ιωάννα Αντ. Λουφαρδάκη, ετών 19 και Ρουμπίνη Κουριδάκη, ετών 75. Στο ίδιο δωμάτιο, που είχε μετατραπεί σε μια λίμνη αίματος, βρέθηκε και η άτυχη χήρα Κυριακούλα Ν. Μαλαντράκη που είχε στην αγκαλιά της τη μικρή Μαρία Α. Τσοντάκη δύο ετών. Στην απελπισία της σύρθηκε κάτω από ένα κρεβάτι.
Ο Γερμανός δεν μπορούσε να γονατίσει και πυροβόλησε, υπολογίζοντας ότι θα πετύχει τον στόχο του. Εφτά σφαίρες δέχτηκε στα πόδια ευτυχώς χωρίς να σπάσουν κόκκαλα και το μικρό παιδάκι δεν έπαθε τίποτα. Την ίδια μέρα 24.5.41 άλλος Γερμανός τρέχει με το ταχυβόλο του, ορμά στο πρώτο σπίτι της γειτονιάς και βλέπει στο τραπέζι της κουζίνας πέντε πιάτα φάβα έτοιμη για φάγωμα. Με πέντε σφαίρες κατέστρεψε τα πιάτα και τη φάβα. Σε μια γωνιά βλέπει ένα τσεκούρι, το αρπάζει και αρχίζει να τεμαχίζει το σωμάρι (καινούργιο) του γαϊδάρου, το έκανε κομμάτια. Ακόμη σε μια μουριά βλέπει κρεμασμένη μια πλεξάνα κρεμμύδια, τα κατέβασε στην αυλή του σπιτιού και τα πάτησε σαν να ήταν σταφύλια. Εκατοντάδες παρόμοιες πράξεις και δυστυχώς με θύματα αθώους γέρους, γυναίκες και παιδιά, αλλά εδώ δεν υπάρχει χώρος να καταγραφούν. Σταματώ εδώ για να γράψω τα ονόματα εκείνων που έχασαν τη ζωή τους στον Κακόπετρο, στον πόλεμο 1940 – 1944. Μανώλης Κ. Δεσποτάκης, Σπύρος Κ. Δεσποτάκης, Αναστάσης Κ. Δεσποτάκης, Χαράλαμπος Κ. Δεσποτάκης, Γιώργης Ν. Δεσποτάκης, Βαγγέλης Ι. Δεσποτάκης, Γιώργης Ε. Θεοδωράκης, Αικατερίνη Α. Θεοδωράκη, Νικόλαος Ι. Ιερωνυμάκης, Αντώνης Κουτουλάκης, Παύλος Ι. Καρμπαδάκης, Δημήτρης Π. Καρμπαδάκης, Ελευθερία Κ. Κουριδάκη, Βασιλική Κουριδάκη, Ρουμπίνη Κουριδάκη, Μανώλης Κ. Κουριδάκης, Ανδρέας Ξ. Καραντωνάκης, Αγγελική Α. Λουφαρδάκη, Αντώνης Ι. Λουφαρδάκης, Ιωάννα Α. Λουφαρδάκη, Στέλιος Ε. Μαθιουδάκης, Μιχάλης Ε. Μαθιουδάκης, Γιώργης Απ. Μαρκάκης, Στρατής Κ. Μαλανδράκης, Αναστάσης Ν. Μαλανδράκης, Μιχάλης Ν. Μαλανδράκης, Γιώργης Μαρκετάκης, Γιώργης Δ. Περράκης, Νίκος Σ. Παναγίδης, Φραγκιός Ι. Παναγιωτάκης, Νικόλας Ι. Τσιχλάκης, Γιάννης Γ. Τσιχλάκης, Επαμ. Ι. Τσιχλάκης, Γιώργης Κ. Τσιχλάκης, Κωστής Γ. Τσιχλάκης. Αιωνία αυτών η μνήμη. «Κι ο Χάρος κάθετε ψηλά και τραγουδεί πανώρια, για δες σπίθια ντα ρήμαξα κι αυλές π’ αράχνιασά τζη κι αδέρφια που ξεχώρισα…».
Εμμανούηλ Δεσποτάκης συνταξιούχος Ραδιοφωνίας
[…] Πηγή: Χανιώτικα Νέα […]