Στα Ρούστικα στο Ρέθεμνος ζούσε ένας αιωνόβιος δάσκαλος που πέθανε το 1992 σε ηλικία 113 χρονών. Ηταν ο Ευάγγελος Ζαμπετάκης, πατέρας του Μανώλη του Ζαμπετάκη, του τ. δ/ντή της Ακαδημίας Ηρακλείου.
Ο γέρο – Ζαμπετάκης ήταν ένας σπάνιος άνθρωπος που σ’ όλη τη ζωή δεν του έλειψε η εργατικότητα, το κέφι και το χιούμορ. Οταν τον ρωτούσαν στα ύστερά του τι κάνει, έλεγε: – Εσείς να κλαίτε, γιατί εγώ τα δύσκολα χρόνια τα πέρασα. Και εννοούσε τα πρώτα εκατό χρόνια. Ενα από τα περασμένα καλοκαίρια -ήταν τότε 100 χρovώ- πήγε στο κουρείο του Γιώργη, ενός μεσοκαιρίτη Ρουστικιανού να κουρευτεί. Οταν τελείωσε το κούρεμα γυρίζει ο γερο-Ζαμπετάκης και λέει του κουρέα, που τον είχε παλιά μαθητή. – Μωρέ συ, Γιώργη.
Τρία κουρεία είχανε τα Ρούστικα και κλείσανε και επόμεινες μόνο εσύ. Οντε θα ποθάνεις και εσύ, ποιος θα με κουρεύγει; Λίγο στ’ αστεία, λίγο στα σοβαρά ο Ζαμπετάκης μιλούσε με τη σιγουριά του εκατοχρονίτη που είχε βάλει πλώρη για τα εκατόν πενήντα.
Βαρούχας Γεώργιος – Ρούστικα Αριστοφάνη Χουρδάκη, “Εύθυμες Κρητικές Ιστορίες και Ανέκδοτα”
