Παγνίδια σε όλο τον πλανήτη από ζευγάρι στα Χανιά!

Οταν η φαντασία συναντάει τα Αιγαιοπελαγίτικα μοτίβα, τα γήινα χρώματα, το ξύλο της οξιάς και τη δημιουργικότητα, το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε παρά να είναι ονειρικό.

1 από 6

Το “Τhe Wandering Workshop” της Χανιώτισσας Αθηνάς Δουκάκη και του συντρόφου της Jose Navarro είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό εργαστήριο παιγνιδιών.
Τα τελευταία χρόνια κατασκευάζουν ξύλινα, χειροποίητα παιγνίδια τα οποία πωλούνται σε δεκάδες σημεία σε όλο τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία! Ένα δείγμα της δουλειάς των δύο παιδιών μπορεί να δει από κοντά όποιος επισκεφθεί την έκθεσή τους που είναι σε εξέλιξη στον χώρο του ΚΑΜ.
«Ξεκινήσαμε να κατασκευάζουμε χρηστικά πράγματα για το σπίτι, μας. Δουλέψαμε και γνωρίσαμε καλύτερα το ξύλο και με αφετηρία ένα μικρό εργαστήρι στη Τζια, γύρω στο 2011, αρχίσαμε να κατασκευάζουμε παιγνίδια», μας εξηγεί η Αθηνά.

ΓΙΑ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Το ζευγάρι εμπνεύστηκε πολύ από τις Κυκλάδες όπου βρέθηκε όταν η Αθηνά συμμετείχε σε αρχαιολογικές ανασκαφές, καθότι αρχαιολόγος. Για αυτό και είναι ξεκάθαρη η επιρροή από τη φύση, το τοπίο και τη… χαλαρότητα των Κυκλάδων.
«Οι πρώτες παραγγελίες έγιναν με την έναρξη της ιστοσελίδας μας. Αρχικά στη λιανική και μετά ξεκίνησε το ενδιαφέρον από καταστήματα από διάφορα σημεία του πλανήτη. Πλέον η χονδρική πώληση έχει ανέβει πάρα πολύ, η ανάγκη για παραγωγή έχει αυξηθεί και εμείς… έχουμε φτάσει στο όριο της ικανότητάς μας να παράγουμε και να καλύπτουμε τη ζήτηση. Βρισκόμαστε στο σημείο να ξανασκεφτούμε και να επαναπροσδιορίσουμε τι ακριβώς θέλουμε και πώς θα συνεχίσουμε γιατί βλέπουμε ότι οι δημιουργίες μας έχουν δυναμική», αναφέρει ο Jose, που έχοντας κάνει σπουδές Εφαρμοσμένων Τεχνών, είναι αυτός που συνδέει τα κομμάτια κάθε παιγνιδιού, το κάνει πιο λειτουργικό και πιο εύχρηστο.

Παιδιά και μεγάλοι
Όση ώρα βρισκόμαστε στην έκθεσή τους, ο κόσμος κάνει ερωτήσεις, ζητάει πληροφορίες. Πολλοί συγκινούνται καθώς όλοι έχουν να θυμηθούν ένα ξύλινο παιγνίδι που τους δώρισαν όταν ήταν παιδιά και το έχουν ακόμα. Τα θετικά σχόλια είναι… άπειρα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στο διαδίκτυο. Ρωτάμε για το αν είχαν κάποια αρνητική κριτική. «Αρνητική κριτική; Όχι ακριβώς! Σε μια κυρία πρόσφεραν ως δώρο την “κόκκινη ομπρέλα”, ένα παιγνίδι μας που έχουμε μια ομπρέλα ανάποδα. Μας τηλεφώνησε ζητώντας πληροφορίες για το πώς παίζεται. Της εξήγησα ότι είναι ένα παιγνίδι ισορροπίας, που το παιδί πειραματίζεται με την κατανομή του βάρους στις δύο πλευρές της ομπρέλας. Δεν μπορούσε να το κατανοήσει, ήθελε οδηγίες χρήσης, ζητούσε να της πούμε πολύ συγκεκριμένα πώς θα πρέπει να το στήσει και πώς θα παίξει το παιδί. Αντιλαμβανόμαστε έτσι πως εμείς οι μεγάλοι έχουμε απομακρυνθεί από τη διαδικασία του παιγνιδιού, ενώ τα παιδιά μπορούν να παίζουν με τις ώρες με ένα χάρτινο κουτί, με το πιο απλό αντικείμενο μετατρέποντάς το σε ιστορία…», απαντάει η Αθηνά.
Τέλος σε ό,τι αφορά στο μέλλον της ελπιδοφόρας προσπάθειάς του, το ζευγάρι κάνει βραχυπρόσθεσμα σχέδια, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στο ενδιαφέρον που υπάρχει για τη δουλειά τους. Τα όνειρα πάντως είναι πολλά…

Παιγνίδι και οθόνη
“Ζούμε σε μια εποχή που κυριαρχεί η οθόνη και που πολλά παιδιά είναι σχεδόν εγκλωβισμένα μπροστά σε υπολογιστές, tablet, κινητά… Επίσης, στα υπόλοιπα παιγνίδια κυριαρχεί το πλαστικό. Γιατί, λοιπόν, εσείς επιμένετε στο χειροποίητο και ξύλινο παιγνίδι;”, είναι το ερώτημά μας. “Καταρχήν το ξύλο είναι κάτι μοναδικό. Το κάθε παιγνίδι μας φτιάχνεται από την αρχή μέχρι το τέλος στο χέρι και πίσω από αυτό υπάρχει μια ιστορία. Ο δημιουργός έχει ονειρευτεί κάτι και αυτό περνάει στο χειροποίητο αντικείμενο. Νομίζω ότι είναι όμορφο το παιδί να εξοικειώνεται με τη φύση και τα παιγνίδια μας. Του αφήνουν περιθώρια να εφεύρει τη δική του ιστορία, να τη συνδέσει με το παιγνίδι. Αντίθετα, τα παιγνίδια με μπαταρίες κάνουν τα πάντα μόνα τους και το παιδί είναι παρατηρητής χωρίς να συμμετέχει”, λέει η Αθηνά, ενώ ο Jose συμπληρώνει πως “βλέπουμε ότι το παιδί που είναι αφοσιωμένο στο tablet αισθάνεται ένα θαυμασμό. Παρακολουθεί αλλά δεν συμμετέχει, αντίθετα το ξύλινο παιγνίδι το αφήνει να δουλέψει τη φαντασία του, να προχωρήσει μπροστά”.
Η κατασκευή των παιγνιδιών δεν είναι κάτι εύκολο. Υπάρχουν η αρχική σκέψη, ο σχεδιασμός, το κόψιμο, το γυαλοχαρτάρισμα, το βάψιμο, το τελικό φινίρισμα. «Η Αθηνά έχει καλύτερη αίσθηση με τα χρώματα, έχει πιο πολλές ιδέες ενώ εγώ έχω ειδικότητα στα τεχνικά θέματα και στο πώς θα γίνει χρηστικό το κάθε παιγνίδι. Συν-αποφασίζουμε για την κάθε κατασκευή», λέει ο Jose.