Έφτασε η στιγμή που πρέπει να αναρωτηθούμε όχι τι μπορεί να κάνει το κράτος για μας αλλά τι μπορούμε να κάνουμε εμείς για την πατρίδα
Η χώρα μας βρίσκεται αντιμέτωπη με μια από τις χειρότερες στιγμές της νεότερης ιστορίας της. Στην πραγματικότητα η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει από το 2010. Από τη στιγμή που δεν μπορούσε να δανειστεί στις διεθνείς χρηματαγορές με λογικά επιτόκια. Από τη στιγμή που δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα με τους δικούς της πόρους. Πώς αντιμετωπίστηκε αυτή η καταστροφή; Όπως θα αντιμετωπιζόταν ένας μεγάλος σεισμός, μια πλημμύρα, μια καταστροφική πυρκαγιά. Ζητώντας βοήθεια από τους ευρωπαϊκούς και διεθνείς θεσμούς.
Αυτή τη φορά δεν μας έστειλαν σκηνές για τους σεισμόπληκτους ή πυροσβεστικά αεροπλάνα για τις φωτιές. Αλλά μας έδωσαν χαμηλότοκα δάνεια για να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Και μας ζήτησαν, κάπως άγαρμπα είναι η αλήθεια, να κάνουμε κάποιες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Τις οποίες, όλοι οι εχέφρονες πολίτες αναγνώριζαν ότι έπρεπε να έχουμε κάνει εδώ και πολύ καιρό. Επιπλέον, το 2012 φρόντισαν να διαγράψουν και ένα μέρος του χρέους μας. Πάλι, είναι αλήθεια με κάπως άκομψο και ετεροβαρή τρόπο…
Όμως γρήγορα η καταστροφή μετατράπηκε σε κρίση. Που εξ ορισμού είναι η κατάσταση εκείνη στην οποία η διαχείριση μιας καταστροφής επικρίνεται δημόσια από εξωτερικούς αλλά και εσωτερικούς παράγοντες. Την εποχή που χρειαζόταν ενότητα και ομοψυχία, οι αλληλοκατηγορίες για εθνικές μειοδοσίες, για κακοδιαχείριση, ακόμη και για προδοσίες ήταν στην ημερησία διάταξη. Με τη συμβολή και πολλών μέσων επικοινωνίας που είχαν κάποια ιδιοτελή συμφέροντα να υπερασπίσουν. Και με την εκροή κεφαλαίων από τις τράπεζες είτε προς το εξωτερικό είτε και προς θυρίδες, ιδιωτικά χρηματοκιβώτια ή και στρώματα.
Και η κρίση επιδεινώθηκε. Με κλειστές τράπεζες και έλεγχο στη διακίνηση κεφαλαίων. Με την κατάρρευση της αγοράς και τις πρώτες ελλείψεις, ιδίως σε εισαγόμενα προϊόντα. Με το απειλούμενο κούρεμα των καταθέσεων και την εικαζόμενη κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος. Με ένα κατεπείγον δημοψήφισμα όπου οι πολίτες ρωτήθηκαν αν συμφωνούν με κάποια έγγραφα τα οποία οι περισσότεροι δεν τα είχαν διαβάσει και τα οποία δεν ίσχυαν πια. Και με ένα αποτέλεσμα το οποίο ο καθείς μπορούσε να ερμηνεύσει κατά το δοκούν – οι μεν υπέρ του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και οι δε κατά.
Αυτό που ακολούθησε ήταν προβλέψιμο. Γιατί το υπαγόρευαν οι αριθμοί, οι διεθνείς συμφωνίες που έχει υπογράψει η χώρα και η γεωστρατηγική μας θέση. Μεταρρυθμίσεις και σκληρά δημοσιονομικά μέτρα. Τα οποία όλοι ξέρουμε ότι πλήττουν πρώτα-πρώτα τους ασθενέστερους και τους ανυπεράσπιστους. Ομως, πέρα από τις ενστάσεις και τις διαμαρτυρίες θα πρέπει να αναρωτηθούμε σοβαρά τι θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς, ως πολίτες, για να βοηθήσουμε την πατρίδα να ξεπεράσει την δύσκολη αυτή περίοδο. Να μερικά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε όλοι.
Φροντίζουμε τη φύση. Ένας από τους κυριότερους πλουτοπαραγωγικούς μας πόρους είναι η ελληνική φύση. Παραλίες, βουνά, δάση, φαράγγια, αρχαιότητες. Οι τουρίστες τα εκτιμούν και πληρώνουν για να τα απολαύσουν. Ας τα βρουν καθαρά, χωρίς σκουπίδια. Χωρίς γκράφιτι. Χωρίς ακαλαίσθητες αυθαίρετες κατασκευές. Χωρίς ανεξέλεγκτες χωματερές.
Ας μην τα περιμένουμε όλα από την τοπική αυτοδιοίκηση. Η οποία δεν μπορεί να τρέχει πίσω από τον κάθε αμελή πολίτη που ρίχνει όπου λάχει τα πλαστικά του μπουκάλια και τα ποτήρια του φραπέ. Τα τσιγάρα του. Τις βρώμικες παιδικές πάνες. Τις πλαστικές σακούλες με τα σκουπίδια. Τα μπάζα και τις σπασμένες τουαλέτες από τις ανακαινίσεις… Αν δεν πετάξουμε σκουπίδια δεν θα χρειάζονται κάθε χρόνο τόσες εθελοντικές δράσεις αλλά και τόσες (επί πληρωμή) εξορμήσεις των συνεργείων των δήμων για τον καθαρισμό όσων σκουπιδιών αφήσαμε απερίσκεπτα γύρω μας.
Κι όσοι έχουν κουράγιο και χρόνο ας ακολουθήσουν το παράδειγμα άξιων συμπολιτών μας καθαρίζοντας κάποια παραλία. Ή καθαρίζοντας κάποια πινακίδα που δεν φαίνεται από το γκράφιτι και τα αυτοκόλλητα.
Αλληλεγγύη στην πράξη. Όταν δεν πληρώνεις ΦΠΑ κλέβεις τον συμπολίτη σου που θα φορολογηθεί αυστηρότερα. Όταν δεν δηλώνεις όλα τα εισοδήματα κλέβεις τον χαμηλοσυνταξιούχο που θα του κόψουν τη σύνταξη. Όταν βγάζεις λεφτά στο εξωτερικό ή τα φυλάς στο στρώμα μειώνεις τα διαθέσιμα χρήματα, υποχρεώνεις τις τράπεζες να δανειστούν από το εξωτερικό ή να στηριχτούν από το κράτος και τελικά αυξάνεις το δημόσιο χρέος και επιδεινώνεις την κατάσταση των φτωχότερων συμπολιτών μας.
Βέβαια, πιο υπεύθυνος για την καταστροφή είναι ο επαγγελματίας που κλέβει την εφορία εκδίδοντας εικονικά ή καθόλου τιμολόγια. Ο πολιτικός που δωροδοκείται αυξάνοντας το κόστος των δημόσιων έργων ή των προμηθειών. Ο λαθρέμπορος τσιγάρων ή καυσίμων. Για να αντιμετωπιστούν όλοι αυτοί απαιτούνται κατεπειγόντως οι μεταρρυθμίσεις που έχουν καθυστερήσει εδώ και χρόνια.
Όμως ο σεβασμός των συμπολιτών δεν εξαντλείται στον ΦΠΑ. Περιλαμβάνει την τήρηση του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας και το σεβασμό των πεζών και των άλλων οδηγών κατά την οδήγηση. Τη μείωση της ηχορρύπανσης. Την τήρηση της προτεραιότητας. Την υποστήριξη των ηλικιωμένων. Το καλό παράδειγμα στους νέους.
Περιλαμβάνει επίσης και την αγορά ελληνικών προϊόντων και την με κάθε τρόπο υποστήριξη των ελληνικών επιχειρήσεων. Ιδίως όσων έχουν εξαγωγικό προσανατολισμό και μπορούν να φέρουν συνάλλαγμα. Και όσων μπορούν, αυξάνοντας τις εργασίες τους να δημιουργήσουν νέες θέσεις εργασίας για την αντιμετώπιση της ανεργίας. Πρωτίστως των νέων…
Ψηφίζουμε ικανούς κι όχι λαοπλάνους. Όλοι ξέρουμε πως ένα μέρος της ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση ανήκει και στις ηγεσίες. Όμως κι αυτές δεν μας ήλθαν από άλλους γαλαξίες αλλά τις εκλέξαμε εμείς, υποκύπτοντας συχνά σε υποσχέσεις που ξέραμε ενδόμυχα ότι ήταν ψεύτικες. Ας μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη στο μέλλον. Ας διαλέξουμε ικανότερους, τιμιότερους και φιλαληθέστερους πολιτικούς που να νοιάζονται για την πρόοδο της πατρίδας.
Της δικής μας πατρίδας!
*Φυσικός, στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι απόψεις είναι προσωπικές και δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκη την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. http://alevantis.blogspot.com
