Περί εκπαίδευσης

Μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση – σταθμός για την Ελλάδα είχε συντελεστεί το 1964. Ο λόγος για τη “μεταρρύθμιση Παπανούτσου”, που, κατά γενική ομολογία, έθεσε τα θεμέλια για τον ουσιαστικό εκσυγχρονισμό του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Ηταν η μεταρρύθμιση που καθόρισε κατάργηση των οικονομικών επιβαρύνσεων για σπουδές, επέκταση της υποχρεωτικής εκπαίδευσης από έξι σε εννέα χρόνια, καθιέρωση της δημοτικής ως αποκλειστικής γλώσσας στο Δημοτικό σχολείο και ως ισότιμης προς την καθαρεύουσα στις άλλες βαθμίδες κ.ά.
Ηταν μια μεταρρύθμιση μπροστά από την εποχή της.
Σήμερα, όπου ο Κόσμος αλλάζει με ιλιγγιώδη ταχύτητα, μόνιμος στόχος της πολιτείας πρέπει να είναι η διαμόρφωση ενός εκπαιδευτικού συστήματος που θα ανοίγει τον δρόμο της φαντασίας και της δημιουργικότητας στους νέους, δίνοντάς τους τα εφόδια για να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις με πτυχία που να έχουν αντίκρισμα στην αγορά εργασίας. Που θα λαμβάνει υπόψη του τα ανάλογα συστήματα σε όλο τον σύγχρονο Κόσμο και θα προτάσσει τη γνώση, την κριτική ικανότητα και την πνευματική ελευθερία.
Και που δεν θα ανατρέπεται κάθε τόσο αλλά θα προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα…