Ένα σύντομο οδοιπορικό αποκαλύπτει την τραγική κατάσταση που επικρατεί στη γειτονιά μας όσον αφορά τα σκουπίδια …
Είστε τουρίστας. Από μια χώρα της δυτικής Ευρώπης. Αποφασίσατε να κάνετε διακοπές στην Κρήτη. Σας έχουν συγκινήσει οι όμορφες τηλεοπτικές διαφημίσεις, οι φωτογραφίες με τις φυσικές ομορφιές που βλέπετε στο διαδίκτυο, οι τουριστικοί οδηγοί που σας έδωσαν σε μια έκθεση διακοπών όπου συμμετείχε και η Περιφέρεια Κρήτης.
Ψάχνοντας για ξενοδοχείο ή ενοικιαζόμενα δωμάτια εντοπίσατε την παραλία του Σταυρού στο Ακρωτήρι Χανίων. Ενθουσιαστήκατε μάλιστα όταν από την έρευνά σας μάθατε ότι σε εκείνη την παραλία είχε γυριστεί και η ταινία του Κακογιάννη «Ζορμπάς». Φτάσατε λοιπόν και εγκατασταθήκατε στο ξενοδοχείο. Καθαρό και περιποιημένο. Με ευγενικό, πρόθυμο προσωπικό και πολύ πλούσιο πρωινό.
Επειδή είστε φυσιολάτρης και σας αρέσει το περπάτημα αποφασίσατε την πρώτη κιόλας μέρα να κάνετε μια πρωινή βόλτα στην ενδοχώρα για να θαυμάσετε του ελαιώνες και τις άλλες καλλιέργειες που βλέπατε από το αεροπλάνο πριν προσγειωθείτε. Και τι αντικρίσατε;;;
Σκουπίδια παντού! Την Δευτέρα 8 Μαΐου έκανα νωρίς το πρωί μια διαδρομή 7,5 χιλιομέτρων με τα πόδια στην ενδοχώρα του Σταυρού. Σε δρόμους όπου συχνά-πυκνά συναντώ και τουρίστες που κάνουν περίπατο, πρωινές ή και απογευματινές ώρες για να αποφεύγουν τη ζέστη. Μάλιστα πήρα και αρκετές φωτογραφίες, μερικές από τις οποίες δημοσιεύονται εδώ.
Στις άκρες του οδοστρώματος ήταν διάσπαρτα αμέτρητα σκουπίδια – πλαστικές σακούλες, πλαστικά ποτηράκια από φραπέ, μικρά και μεγάλα πλαστικά μπουκάλια και δοχεία, μεταλλικά κουτάκια από αναψυκτικά και μπύρες, πλαστικά πιατάκια από πικ-νικ, γυάλινα μπουκάλια, άδεια πακέτα τσιγάρων, ξερόκλαδα, μπάζα. Ορισμένα χωράφια έχουν μετατραπεί σε μικρές χωματερές ενώ κατά μήκος του φράκτη των κατασκηνώσεων της Μητρόπολης και επί δεκάδες μέτρα υπήρχαν κάθε είδους απορρίμματα από γεωργικές εργασίες (βάσεις φελιζόλ από φυτώρια, φύλλα πλαστικού από φυτεύσεις, μπιτόνια κλπ.).
Βέβαια, τα περισσότερα από αυτά τα σκουπίδια ανακυκλώνονται. Αλλά μερικοί κάδοι ανακύκλωσης ήταν κλειδωμένοι στις κατασκηνώσεις της Μητρόπολης και συνεπώς μη προσβάσιμοι σε όσους ίσως να επιθυμούσαν να τους χρησιμοποιήσουν! Στον κεντρικό δρόμο που οδηγεί στον Σταυρό, δίπλα σε αμπελώνες, είδα επίσης πλάκες από αμιαντοτσιμέντο (επικίνδυνο υλικό που πρέπει να τυγχάνει ειδικού χειρισμού). Σε άλλο σημείο ένας αχρηστεμένος κάδος απορριμμάτων έχασκε χωρίς πάτο. Το επιστέγασμα ήταν μια σχισμένη σημαία η οποία κυμάτιζε λυπημένη κρεμασμένη από έναν σωλήνα πάνω από ένα ρολόι του ηλεκτρικού.
Δεν θα ψέξω τον Δήμο και την Περιφέρεια γι’ αυτή την κατάντια. Θα πω μόνο ότι ντρέπομαι για λογαριασμό όσων δεν έχουν ελάχιστη συνείδηση της βλάβης που προκαλούν όλα αυτά τα σκουπίδια. Στο περιβάλλον, στην δημόσια υγεία και στην εικόνα της χώρας και της Κρήτης. Για λογαριασμό όσων είναι έτοιμοι να κριτικάρουν τους πάντες και τα πάντα αλλά δεν θέλουν να δουν τη ζημιά που προκαλούν οι ίδιοι με τις πράξεις τους σ’ αυτή την όμορφη πατρίδα την οποία αγαπούν μόνο στα λόγια.
Υπάρχει άραγε περιθώριο μετάνοιας;
* Φυσικός, τέως στέλεχος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι απόψεις είναι προσωπικές και δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκη την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. http://alevantis.blogspot.com
