ΚΑΖΟΒΑΡ
του Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη
ΚΑΖΟΒΑΡοπαινέματα, ΚΑΖΟΒΑΡοπαινάδια
ξομπλιάζουν και ξυφαίνουνε τση Ποίησης τα φάδια.
Αετοκορφή τση ποίησης ξετρέχει να ’χει ορτάκη
η μπένα του “Ιδού Εγώ” Βαγγέλη Κακατσάκη.
Ζαρίφικος, ψιμυθευτός ο στίχος του Βαγγέλη
κηλαϊδούνε ποίηση αηδόνι και γαρδέλι.
Ο “Λόγος” του, ο “Αντίλογος”, λόγου ανθοστοιχία
λένε “γιατί το έκαμε”, μη ζούμε σε “ησυχία”.
“Βεβαίωση” του ποιητή τση ζήσης τα ρημάδια
“τση σιωπής και τση κραυγής ν’ ανοίγουμε πηγάδια”.
“Αγία η Προσδοκία” μας στου στίχου του τ’ αλώνια
“θα’ ρθει καιρός” και τσ’ άνοιξης θα’ ρθούνε χελιδόνια.
Ραέτι: “Λάβετε Φάγετε”, “Αλήθεια Ιστορία”
“ΚΑΖΟΒΑΡ” και “Απάντηση σε μια κατηγορία”.
Κωστής Λαγουδιανάκης
ΜΕ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΗ ΣΚΕΨΗ
Ψηλές κορφές
Ψηλές κορφές, κι αν σας φθονούν τα νέφη,
κι αν σας χτυπούνε θύελλες και χαλάζι,
η μέρα πάνω σας πρωτοχαράζει
και στις αιχμές σας ο ήλιος πρωτογνέφει
Ευθείς, πλημμύρες κάμπων δε φοβάστε
μήτε σας νοιάζει αν σπούνε κεραυνοί,
αγέρωχες και ολόρθες πάντα θα’ στε
και συνορά σας θα’ ναι οι ουρανοί.
Νίκος Μαραγκουδάκης
φιλόλογος – συγγραφέας
ακαδημαϊκός
Στη μάνα μου*
Με δάκρυ και κόπον
στην κοινωνία των ανθρώπων,
μεγαλώνει η μάνα τα παιδιά της,
δίνοντάς τους και την καρδιά της!
Φιλεύσπλαχνος ο Θεός κοιτά
τον κόπο της μάνας και την ευλογά
αγάπη να βλέπεις στα σωθικά της,
σοφία στα άσπρα μαλλιά της…
Μάνα, κι αν είναι δύσκολη η ζωή,
πόνο μη νιώθεις στην ψυχή,
Κλέοβις και Βίτων τα παιδιά σου
είναι μ’ αγάπη πάντα κοντά σου!
*Για τα γενέθλια της μάνας μου, Σωτηρίας Ορφανού…
Γεώργιος Η. Ορφανός
Για τον Σπύρο Ζαγοραίο
Ο ΖΑΓΟΡΑΙΟΣ ήταν ΩΡΑΙΟΣ και ΩΡΑΙΑ ξηγήθηκε
στα τραγούδια του τα ωραία κόσμος γαλουχήθηκε
και στο όνομά του επάνω, στο ΘΕΟ ευχήθηκε.
Εκανε τις πέντε αισθήσεις να βιώνουν παραισθήσεις.
Ελα ντε Μαγκίτ βοτανίκ, έστε μάγκας, έστε μπελαλίκ
Στης Λαρίσης το ποτάμι που το λένε Πηνειό…
φέρτε ούζο του Τυρνάβου να καθίσω και να πιω
πού ’σουν μάγκα το χειμώνα, πού την είχες την κρυψώνα;
Προσευχή, Προσευχή, τα χείλη μου για σενα νε λένε
και τα μάτια μου μερόνυχτα κλαίνε.
Εφαγα τη Γη να σ’ αναζητάω;
Ο ΖΑΓΟΡΑΙΟΣ ήταν ΩΡΑΙΟΣ της ΑΘΗΝΑΣ,
ντε Μαγκίκ
αλα πι και φικιέ ξηγιέται λε λεπτίκ.
Μιχάλης Παπαδερός
