Ποιο παράδειγμα;

Ολοένα και περισσότερες επιχειρήσεις υποχρεώθηκαν -με τα capital control- και εγκατέστησαν μηχάνημα αποδοχής καρτών (τερματικό P.O.S.) για να μπορούν να δέχονται πληρωμή με πιστωτική – χρεωστική κάρτα. Αλλά και οι πολίτες έχουν αρχίσει να συνηθίζουν στο “πλαστικό χρήμα” με το οποίο μπορούν να κάνουν συναλλαγές.
Μάλιστα, όπως λέγεται, με το βλέμμα στην άμεση πάταξη της φοροδιαφυγής,  έρχεται τις επόμενες ημέρες στη Βουλή   νομοσχέδιο του Υπουργείου Οικονομικών για τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, που θα υποχρεώνει 200.000 ελληνικές επιχειρήσεις σε χρήση P.O.S. για φέτος, ενώ θα περιλαμβάνει και μια σειρά κινήτρων. Καλά όλα αυτά. Μόνο που θα περίμενε κανείς το παράδειγμα να το δίνει πρώτα το κράτος! Βάζοντας πρώτο τέτοια μηχανήματα στις υπηρεσίες του, ώστε όποιος πολίτης επιθυμεί, αντί να τρέχει να κάνει αναλήψεις από ΑΤΜ, να μπορεί μέσω κάρτας να εξοφλήσει άμεσα λογαριασμούς σε δημόσιες και κρατικές – ημικρατικές υπηρεσίες.
Οπως, ωστόσο, παρατήρησε αναγνώστης μας, αυτή τη δυνατότητα δεν την παρέχει η ΔΕΗ. Δηλαδή, στα ταμεία της ΔΕΗ δέχονται μόνο μετρητά. Κι αν κάποιος έχει “αγγίξει” το όριο αναλήψεων των capital control, τι πρέπει να κάνει αν δεν έχει e-banking και θέλει στα ταμεία της ΔΕΗ να πληρώσει, αναρωτήθηκε ο αναγνώστης μας. Οπως μαθαίνουμε και άλλοι οργανισμοί δεν έχουν εγκαταστήσει P.O.S. στα ταμεία τους. Δεν θα έπρεπε όμως το κράτος με τους οργανισμούς του να ήταν πρωτοπόρο σε αυτό που θέλει να επιβάλει στους άλλους;