Πολιτισμός σε… εγκατάλειψη

Αν ταξιδέψουμε σε ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνο θα δούμε να προστατεύουν και να αναδεικνύουν την ιστορία και τον πολιτισμό τους με κάθε δυνατό τρόπο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ρώμη που όχι τυχαία χαρακτηρίζεται “αιώνια πόλη”. Εκεί δεν υπάρχει ούτε ένα ιστορικό σημείο που να μην έχει όμορφα αναδειχτεί με τον επισκέπτη να πληρώνει για να το δει.
Την ίδια ώρα στη χώρα μας και ειδικότερα στην πόλη μας, τα Χανιά, εξακολουθούμε να αντιμετωπίζουμε την ιστορία, τα κτήρια και τον πολιτισμό, σε μεγάλο βαθμό με αδιαφορία. Αν περιηγηθούμε π.χ. στην παλιά πόλη με προσοχή και με τη βοήθεια ταξιδιωτικού οδηγού ή ξεναγού, θα εντοπίσουμε σημεία και ιστορικές λεπτομέρειες που στην καθημερινότητά μας, προσπερνάμε αδιάφορα καθώς αγνοούμε τη σημασία τους.
Οσο για τα κτήρια, ε, μάλλον έχουμε συνηθίσει την εγκατάλειψή τους με αποτέλεσμα να μην μας προκαλεί πλέον εντύπωση. Συνηθίσαμε να βλέπουμε τα επτά Νεώρια που χρονολογούνται στον 16ο αιώνα να βρίσκονται σε εγκατάλειψη. Αν είχαν αποκατασταθεί θα αποτελούσαν ένα ακόμα κέντρο πολιτισμού στο παλιό λιμάνι και πόλο έλξης Ελλήνων και ξένων επισκεπτών. Συνηθίσαμε -φαίνεται- τις σκαλωσιές στην οδό Χάληδων κάτω από το παλιό Δημαρχείο.
Οσο για το μεγαλύτερο περιφερειακό αρχείο της χώρας, το Ιστορικό Αρχείο Κρήτης, παραμένει σε ανεπαρκή χώρο.
Τι κι αν διαθέτει 700.000 ιστορικά έγγραφα, μεγάλες ιστορικές συλλογές, όπως την επίσημη και ιδιωτική αλληλογραφία των Κρητικών Επαναστάσεων και το αρχείο του Κρητικού Τύπου, το οποίο ξεκινά από το 1831, οπότε έχουμε την πρώτη κρητική εφημερίδα, τη “Βακάι Γκιρίτ” επί Αιγυπτιοκρατίας (1830 – 1840)!
Τι κι αν αποτελεί έναν πολύτιμο θησαυρό που μία σοβαρή χώρα θα έθετε σε προτεραιότητα να προφυλάξει, να αναδείξει και να επεκτείνει;
Τι κι αν, όπως και το κάνουμε, η ουσιαστική ανάπτυξη -και τουριστική σε επίπεδο ποιότητας- περνάει μέσα από την ανάδειξη του πολιτισμού μας!
Αν όλα αυτά τα ζητήματα δεν τα δουν συνολικά οι εμπλεκόμενοι φορείς, ώστε με μια “φωνή” τα Χανιά να ζητήσουν από το κεντρικό Κράτος χρηματοδότηση και λύσεις, ε, τότε θα περάσει και το 2018 και πάλι τα ίδια θα λέμε, θα γράφουμε, θα σχολιάζουμε…