Πού πήγε η ελπίδα;

Το πιο σκληρό πρόσωπο του κράτους φαίνεται όταν ο πολίτης στερείται βασικά αγαθά. Δύο από αυτά είναι το ηλεκτρικό ρεύμα και το νερό. Κι όμως, στην Ελλάδα του 2017, ζουν άνθρωποι χωρίς ρεύμα. Οχι επειδή το επέλεξαν. Αλλά, επειδή δεν έχουν χρήματα να το πληρώσουν. Αλλοι, πάλι, απειλούνται με διακοπή της ηλεκτροδότησης. Αν δούμε, μάλιστα, αναλυτικά τους λογαριασμούς ρεύματος, θα διαπιστώσουμε ότι η καθαρή αξία της κατανάλωσης είναι πολύ χαμηλότερη σε σχέση με τον τελικό λογαριασμό που… εμπλουτίζεται από τέλη, φόρους και χαράτσια.
Ομως, η πρόσβαση σε αυτά τα αγαθά είναι δικαίωμα του πολίτη.
Προ ετών, οι σημερινοί κυβερνώντες από τη θέση, τότε, της αντιπολίτευσης, ήταν στο πλευρό των ανθρώπων που κινδύνευαν να στερηθούν αυτά τα αγαθά και απειλούνταν από τα μνημόνια. Ηταν η εποχή που θα “έσκιζαν” τα μνημόνια και θα επέστρεφε η ευημερία.
Τώρα, τα μνημόνια συνεχίζονται, πολύς κόσμος έχει απογοητευτεί και κάπου εκεί στο βάθος αναζητείται η ελπίδα…