Αν θέλουμε να πάμε μπροστά σαν χώρα και σαν κοινωνία, πρέπει κάποτε να κοιτάξουμε το μέλλον και να μη στεκόμαστε μόνο στο παρελθόν. Οχι, να αγνοήσουμε το χθες. Αλλά να διδαχτούμε από αυτό για να μην επαναληφθούν τα ίδια λάθη στην πορεία προς το αύριο. Χωρίς μηδενισμούς που δεν οδηγούν πουθενά. Μηδενισμός π.χ. είναι οι “ξύλινες” πια φράσεις του στυλ: “Είδαμε και οι άλλοι τι έκαναν”, “όλοι είναι ίδιοι” κ.λπ.
Ο κόσμος αλλάζει πια με ραγδαίους ρυθμούς. Οι τεχνολογικές εξελίξεις αλλά και τα ίδια τα γεγονότα μας… προσπερνάνε. Μέσα σε αυτή την νέα πραγματικότητα, αλλά και στις απειλές που αυτή κρύβει, ο αγώνας για εμβάθυνση της Δημοκρατίας και αποκατάσταση αδικιών, είναι ένα μεγάλο στοίχημα για τις κοινωνίες. Χωρίς δόγματα και βεβαιότητες που διχάζουν αλλά με αμφιβολίες που ενώνουν.
Για υπεράσπιση διαφορετικών απόψεων και φωνών. Γιατί είθισται να υπερασπιζόμαστε το όμοιο, όχι ό,τι δεν μας μοιάζει. Αλλά η ομορφιά του κόσμου βρίσκεται στα ανόμοια, όχι στην ομοιομορφία.
Αυτές τις εορταστικές μέρες οι δράσεις αλληλεγγύης που πραγματοποιούνται στην πόλη μας και σε όλη τη χώρα, έρχονται να μας θυμίσουν αξίες και ιδανικά που πάνε να χαθούν μέσα στον σύγχρονο τρόπο ζωής.
Αξίες, ευαισθησίες και συναισθήματα, που ζεσταίνουν τις καρδιές. Ισως, μόνο μέσα από Παιδεία, πολιτισμό και αλληλεγγύη μπορούμε να κάνουμε βήματα προς τα εμπρός.
