Σίγουρα θα έστησε καβγά στον Χάρο…

Τον Παπαγιώργη τον Χιωτάκη τον γνώριζα από μακριά στις σποραδικές επισκέψεις που έκανε στα Χανιά.
Ετυχε όμως να τον ζήσω από κοντά πριν 7 χρόνια με την ευκαιρία μιας βάφτισης στη θάλασσα και στη συνέχεια ενός γάμου στο Λουτρό.
Η εντύπωση που πήρα από αυτές τις επαφές ήταν ότι επρόκειτο για έναν άνθρωπο -από τους ελάχιστους- που είχε κατασταλάξει πλέον στην έννοια της φύσης του Θεού, αλλά και στη σχέση του μαζί του.
Μάτι διαπεραστικό, σώμα λιγνό, κίνηση χωρίς ανάπαυλα και κυρίως λόγο κοφτερό και άμεσο.
Τόλμησα κάποια στιγμή της κουβέντας να του ομολογήσω πως δεν πιστεύω στον Θεό, τι το ’θελα… Αμέσως και με αληθινό νοιάξιμο μου έδωσε το μάθημα: Μην σκιάζεσαι παιδί μου και να μην ανησυχείς! Ο Θεός πιστεύει σε σένα!
Για τη βάφτιση της αλλοδαπής αρραβωνιαστικιάς, έπαιρνε μαζί του το ζευγάρι να σκαρφαλώνουν στα πιο απίθανα εξωκκλήσια ψάχνοντας τον ιδανικότερο χώρο. Το νεαρό ζευγάρι επέστρεφε ξεθεωμένο από τις μικρές εκδρομές, αλλά ο ογδοντάχρονος παπάς μόλις επέστρεφε ήταν έτοιμος και πάλι να κάνει άλλο τόσο δρόμο.
Τελικά βρέθηκε το ιδανικότερο μέρος και αυτό ήταν να γίνει στη θάλασσα. Πανάρχαια λειτουργία, μυσταγωγία στο μυστήριο και φόβος συνάμα να μην το μάθει ο μητροπολίτης μιας και απαγορεύεται.
Μετά το τραπέζι, τόλμησα να του προτείνω κάτι τις για τον κόπο του καθώς και για τον αγαπητό συνάδελφό του που οργάνωσε τη λειτουργία. Με κοίταξε αυστηρά.
– Είναι αμαρτία να παίρνει κανείς λεφτά στο όνομα του Κυρίου! Αν θες να κάνεις το θέλημά του, όταν γυρίσεις στα Χανιά, πήγαινε στο τάδε μαγαζί και άφησε ό,τι μπορείς για τον δείνα που ’χει τέσσερα παιδιά και πεινάνε…
Ο παπα-Γιώργης είχε δικό του κανάλι άμεσης επικοινωνίας με τον Δημιουργό. Γι’ αυτό και δεν τον ένοιαζε ποια σελίδα του Ευαγγελίου θα διαβάσει κάθε φορά, μιας και γνώριζε πως επειδή ο Θεός είναι παντού, ο άνθρωπος όπου και να βρεθεί, όπως και να διαβάσει τον λόγο του, μπορεί να τον δοξάζει το ίδιο.
Τώρα, σίγουρα βρίσκεται απέναντί του και ως δηλωμένος ανέκαθεν αμαρτωλός ο ίδιος, θα περιμένει την κρίση του μιας και δεν μπορούσε να διανοηθεί όσο ζούσε πως υπήρχε περίπτωση να έφτανε ως εκεί με καθαρή την καρδιά.
Θα βρίσκεται εκεί με ένα επιπλέον παράπτωμα, να έχει βάλει προηγουμένως καβγά στον Χάρο όχι για πάρτη του, αλλά  για τις αδικίες που κάνει συνέχεια να παίρνει χωρίς να βλέπει μικρά τρυφερά παιδιά, νέους και νέες ασυλλόγιστα.
Είμαι σίγουρος πως από εκεί που βρίσκεται, θα συνεχίσει να μας συμβουλεύει και να μας δείχνει τον δρόμο (ξέρει αυτός τον τρόπο).