Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΒΡΑΔΙΑ ανάγνωσης από τέσσερα βιβλία ποικίλης ύλης της και εκλεκτής συνεργάτιδας της εφημερίδας μας, συγγραφέα Αθηνάς Κανιτσάκη απόψε στις 7.30 μ.μ. στη Βιβλιοθήκη Χανίων. Το ήθελα, το ήθελα πολύ, να είμαι και εκεί, αφού πρώτα πήγαινα στο Πνευματικό Κέντρο Χανίων, στις 6 μ.μ., στην εκδήλωση που διοργανώνει η ΙΛΑΕΚ για τον ξεχωριστό Χανιώτη, άνθρωπο και αγωνιστή Βαγγέλη Κτιστάκη, που εκτελέστηκε από τους Γερμανούς. Και θα ήμουν αν δεν είχα προγραμματίσει πριν έναν μήνα να πατώ σήμερα σταφύλια!
ΚΑΙ βέβαια δεν μπορείς να γίνεσαι δυο και τρία κομμάτια. Δεν μπορείς γενικότερα να είσαι πανταχού παρών, αναγκαστικά επιλέγεις. Οχι πάντως πάντα. Σε πολλές περιπτώσεις (τις περισσότερες;) δεν έχεις περιθώρια. Πρέπει… Μεγάλη κουβέντα που δεν είναι της ώρας… Πάμε παρακάτω!
ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ σε τροχιά ανάπτυξης… Μπαίνουμε σε τροχιά ανάπτυξης… Μπαίνουμε σε τροχιά ανάπτυξης… Το επαναλαμβάνει διαρκώς και σε κάθε ευκαιρία ο πρωθυπουργός μας. Πρώτον για να το πιστέψουμε εμείς, δεύτερον για να το πιστέψει η… ανάπτυξη και τρίτον για να το πιστέψει ο ίδιος! Δουλειά κι αυτή!
ΟΤΑΝ δεν πάει το βουνό στο Μωάμεθ, πάει ο Μωάμεθ στο βουνό. Γνωστό παλαιόθεν αυτό. Γιατί να μην γίνει, λοιπόν, το άλλο; Δεν πρέπει να πάει ο Τσίπρας στον Πάπα, αφού ο Πάπας δεν πάει στον Τσίπρα;
OI “ENΘΕΟΙ” από εδώ, οι άθεοι από εκεί. Άλλος πάλι διαχωρισμός κι αυτός! Και τρέχα γύρευε ποιος είναι “ένθεος” και ποιος είναι άθεος. Ω της υποκρισίας των μη εχόντων τον θεό τους “ενθέων”!
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Πήγε, λέει, τη δεκαετία του 1980 ένας κνίτης στο Αγιο Ορος και ζήτησε να φιλοξενηθεί σε μια μονή, δηλώνοντας ότι δεν πιστεύει. «Δεν δεχόμαστε ανθρώπους που δεν πιστεύουν», του είπε ο υπεύθυνος μοναχός και τον έδιωξε. Ο ηγούμενος ωστόσο που τον είδε να φεύγει τον κράτησε να μη φύγει και γυρίζοντας στον καλόγερο του είπε: «Είσαι σίγουρος ότι πιστεύουμε εμείς; Μια ζωή στην αναζήτηση του Θεού βρισκόμαστε». Κλείνω την παρένθεση.
ΕΦΙΑΛΤΗΣ για την Κρήτη, όπως και για όλη την Ελλάδα, άλλωστε, η ανεργία. “Η ανεργία πληγή και παιδεμός του τόπου/ θα λείψει μοναχά τη μέρα όπου/ θα μπουν αυτοί που την προκαλούν σε ανεργία”, η άποψη, παραφρασμένη ελάχιστα του Μπρεχτ.
ΣΑΝ φυλαχτό την πήρανε απ’ την πικρή πατρίδα/ στης Μεσογείου τα νερά χάθηκε η ελπίδα. Στα αθώα θύματα των ναυαγίων της Μεσογείου η αναφορά απ’ τον φίλο ιερωμένο στη σημερινή του μαντινάδα. Εις μνήμην…
ΗΤΑΝ χαρά Θεού άνθρωπος. Είχε όλες τις χάρες ο Χάρης, ο γιος των φίλων μου, του Γιώργη και της Μαρίας Κουρμούλη που έφυγε, χθες, πολύ νέος για το δίχως γυρισμό ταξίδι. Γράψε στο μπλοκάκι σου ότι θάνατος είναι μόνο ο θάνατος του παιδιού σου, μου είπε ο Γιώργης, όταν πέρασα για τα συλλυπητήρια. Κουράγιο, Γιώργη! Κουράγιο, Μαρία!
ΣΤΗΝ περιοχή των Μεθάνων συχνά κατά την περίοδο που τα αμπέλια έβγαζαν κληματόβεργες φυσούσε ο ζεστός άνεμος λίβας και τα έκαιγε. Για να ξορκίσουν το κακό, μόλις άρχιζε να φυσά ο καταστροφικός αυτός άνεμος, δυο άτομα έπαιρναν ένα κάτασπρο κόκορα, τον έκοβαν στα δύο και κρατώντας ο καθένας τους από ένα κομμάτι, άρχιζαν να τρέχουν σε αντίθετη κατεύθυνση. Οταν ξανασυναντιούνταν, αφού είχαν κάνει τον κύκλο των αμπελιών, έθαβαν τα κομμάτια του κόκορα. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
«Ο παππούλης σαν κοπέλι/ κάθε μέρα πάει στ’ αμπέλι./ Το ραντίζει, το θειαφίζει/ και το διπλοκαθαρίζει./ Και το Μάη με τους ανθούς,/ κορφοκόβει τους βλαστούς./ Κι ως να διπλοξεφυλλίσει,/ η αγουρίδα έχει γυαλίσει./ Τώρα φέρνει στο μαντίλι κόκκινο γλυκό σταφύλι./ Τώρα κάθεται δραγάτης/ ο παππούς ανοιχτομάτης/ και του πάμε το φαΐ του/ και μας δίνει την ευχή του./ Μας φιλεύει και σταφύλια/ σε καλάθια και μαντίλια».
Το ποίημα “Ο παππούλης” του Βασίλη Ρώτα.
(petaxta.blogspot.com)
