Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
H KΑΘΙΕΡΩΜΕΝΗ εκδήλωση τιμής και μνήμης για την επέτειο του βομβαρδισμού του Επαναστατικού Στρατοπέδου Ακρωτηρίου αύριο στο Ακρωτήρι. Ας μας οδηγήσει μέχρις εκεί όλους, έστω για ένα λεπτό, η σκέψη μας, αν δεν μας οδηγήσουν τα βήματά μας. Εκεί όπου ο Σπύρος Καγιαλές, στις 9 Φεβρουαρίου 1897, έκαμε το κορμί του κοντάρι για να κρατήσει ψηλά την ελληνική σημαία. Εκεί, όπου 39 χρόνια αργότερα βρήκε ανάπαυση ο Μέγας Ελευθέριος Βενιζέλος…
«ΑΝ ΠΡΕΠΕΙ να πεθάνουμε για την Ελλάδα/ θεία είν’ η δάφνη, μια φορά κανείς πεθαίνει»… Εκείνες τις μέρες που η κρητική ψυχή έδινε τον υπέρ πάντων, ύστατο, αγώνα για ελευθερία στους βράχους του Ακρωτηρίου, έγραψε και ο Μιστράλ τον “Ελληνικό Υμνο” του, τον πιο ωραίο παγκοσμίως θούριο που εμπνεύστηκε ποτέ κανείς από τη σύγχρονη αγωνιστική Ελλάδα.
ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ συμπαράστασης στην κυβέρνηση αυτές τις μέρες με κορύφωση την άλλη Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου, όταν η ελληνική αντιπροσωπία θα είναι στις Βρυξέλλες και θα διαπραγματεύεται το ελληνικό χρέος αλλά και την Τετάρτη 11 του μήνα που θα συνεδριάζει έκτακτα το Eurogroup, σε πολλές πόλεις της πατρίδας μας. Βέβαια και στα Χανιά, στην πλατεία της Αγοράς. Οι αγώνες δικαιώνονται μόνο όταν συνεχίζονται!
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ τρέχουν. Μετά τον σχηματισμό κυβέρνησης σε χρόνο ρεκόρ μπήκε και το… νομοθετικό νερό στ’ αυλάκι με την εκλογή προέδρου της Βουλής χθες, ενώ οσονούπω θα τελειώσει και το θέμα της εκλογής του νέου Προέδρου Δημοκρατίας. Ωστόσο, βέβαια, πόδια της βοηθάτε την την κυβέρνηση. Τα χρονικά περιθώρια για μια νέα συμφωνία με τους εταίρους όλο και στενεύουν…
ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΙ ο κύριος Σόιμπλε να υπάρχουν στην Ελλάδα χιλιάδες πεινασμένοι πολίτες; Δεν θα συμφωνήσει είπε, μιλώντας στο πρώτο κανάλι της γερμανικής τηλεόρασης, πριν από τη συνάντησή του με τον Γερμανό ομόλογό του ο Γιάνης Βαρουφάκης. Πόσο διαφορετικός θα ήταν ο κόσμος αλήθεια, αν ο χορτάτος καταλάβαινε τον πεινασμένο! Πόσο πιο ανθρώπινος!..
«ΣΤΗ ΔΟΥΛΟΚΤΗΤΙΚΗ κοινωνία/ η τροφή του δούλου ήταν νομικά εξασφαλισμένη./ Η ζωή του δεν ήταν./ Στην αστική κοινωνία/ η ζωή του πολίτη είναι νομικά εξασφαλισμένη./ Η τροφή δεν είναι./ Μήπως εσείς βρίσκετε τη διαφορά;». Από το “Ψηφιδωτό” (τρίτη ποιητική σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
«Ο ΑΝΤΡΑΣ που ’ναι μερακλής, δε βάνει τη γραβάτα./ Είναι μικρά τα ζάλα του, τα λόγια του σταράτα». Περί γραβάτας ο λόγος στη σημερινή μαντινάδα που μου έστειλε εδώ και μέρες η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Αποξεχασμένη την είχα, το ομολογώ, κι έπρεπε να δω τις προάλλες, στην παρουσίαση της νέας ποιητικής συλλογής του Γιάννη Φίλη τον… μηδέποτε γραβατωμένο ως δήμαρχο της πόλης κι αργότερα ως νομάρχη Γιώργο Κατσανεβάκη για να τη θυμηθώ…
«ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ απάντησαν με τον βομβαρδισμό του Επαναστατικού Στρατοπέδου και τη ρίψη της σημαίας. Μνημειώδες το απόσπασμα του Ημερολογίου του Επαναστατικού Στρατοπέδου που αφηγείται τα περιστατικά: “Τεμάχιον σφαίρας κατέρριψε την σημαίαν, αλλ’ ο γενναίος οπλαρχηγός Μιχ. Καλορίζικος διέταξε ν’ αναστηλώσωσιν αυτήν. Πάραυτα ο ατρόμητος οπλίτης Σπύρος Καγιαλεδάκης εν τω μέσω της χαλάζης των βολιδοφόρων οβίδων ήρπασε τον κοντόν και ανεστήλωσε την σημαίαν εις την προτέραν αυτής θέσιν”». (Στέλλα Αλιγιζάκη “Το ιστορικό της Επανάστασης του 1897”).
«Ό,τι έγινε μπορεί να ξαναγίνει, αδέρφια!/ Στων πυρωμένων τούτων βράχων την λαμπάδα/ με σάρκα θεία μπόρεσ’ ο άνθρωπος να νοιώση/ το φωτερώτερο κι απ’ όλα τα όνειρά του./ Κι η χριστιανή ψυχή βωβή εκεί πέρα θα είναι;/ Κ’ εμείς ενός κορμιού ξερόκλαδα εκεί πέρα;/ Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα,/
θεία είν’ η δάφνη! Μια φορά κανείς πεθαίνει».
Από το ποίημα “Ο Ελληνικός ύμνος” του Φρέντερικ Μιστράλ (Μετάφραση: Κωστής Παλαμάς).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
