Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!
«EΣΕΝΑ να το ξέρεις/ εσένα θα σε ψάχνω». Εμεινα πολύ και σ’ αυτούς τους τους δύο στίχους, έτσι όπως τους βρήκα σ’ ένα από τα ποιήματα της ανέκδοτης ποιητικής συλλογής “Σπουδή στην απουσία” της μόλις 20 ετών Χανιώτισσας φοιτήτριας Αρχαιολογίας Δήμητρας Γεωργουδάκη, που μου έστειλε σε ηλεκτρονική μορφή ο πατέρας της, ο γνωστός και ως ποιητής, φίλος γιατρός Γρηγόρης Γεωργουδάκης. Το μήλο κάτω απ’ τη μηλιά. Σε ψάχνω, με ψάχνεις, ψαχνόμαστε! Υπάρχει ελπίς!
ΕΙΜΑΙ κι εφέτος εδώ, μου φωνάζει στη διαπασών, έξω απ’ το παράθυρό μου η άνοιξη. Ποιος χειμώνας! Ούτε ίχνος σύννεφου στον διάφανο ουρανό. «Ο Απρίλης με τον έρωτα χορεύουν και γελούνε». Ετσι φαίνεται, κι έτσι είναι, όμως «κι όσα άνθια βγαίνουν και καρποί τόσα οσ’ άρματα σε κλειούνε» όπως υπογραμμίζει στον επόμενο στίχο των “Ελεύθερων Πολιορκημένων” του ο Διονύσιος Σολωμός.
ΑΝΩΜΑΛΗ η προσγείωση στην πραγματικότητα. Σκληρός, πολύ σκληρός, μήνας ο Απρίλης αυτός για την πατρίδα μας καθώς οι απειλές των θηρίων ότι θα την κάνουν μια χαψιά πληθαίνουν. Ζητείται Άι Γιώργης. Η βασιλοπούλα πρέπει, έστω και την ύστατη στιγμή, να σωθεί!
ΘΟΛΟ το τοπίο εν όψει του Γιούρογκρουπ της 24ης Απριλίου. Κανείς δεν ξέρει να πει με σιγουριά αν πηγαίνουμε για ρήξη ή αν πηγαίνουμε για συμφωνία. Ή μήπως κάποιοι ξέρουν και κάνουν ότι δεν ξέρουν; Πάντως ο φίλος μου ο γερω – δάσκαλος είναι απόλυτα βέβαιος ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Απρίλης Μάης, κοντά το θέρος. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
ΑΠΟΘΑΝΕΤΩ η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων… Δεν ξέρω αν παίζει κι αυτό το “σενάριο” που πρώτος ως γνωστό εμπνεύστηκε κι έκανε πράξη, κατά που μας λέει η Παλαιά Διαθήκη, ο Σαμψών. Μια υποψία, ωστόσο, ότι το φοβούνται οι εταίροι μας, την έχω.
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Ο Σαμψών ήταν κριτής του Ισραήλ και φημιζόταν για τη σωματική του δύναμη που του έδιναν τα μακριά μαλλιά του, τα οποία, ωστόσο, του έκοψε η ερωμένη του και οι Φιλισταίοι τον συνέλαβαν και τον έδεσαν στις κολόνες του ναού. Κάποτε, όμως, τα μαλλιά του μεγάλωσαν, ξαναβρήκε τη δύναμή του κι έριξε με τα χέρια του τον ναό φωνάζοντας πριν σκοτωθεί τη γνωστή φράση. Κλείνω την παρένθεση.
Ο “ΘΑΝΑΤΟΣ” του Πανθρακικού η ζωή του Α.Ο. Πλατανιάς! Καλά να ’ναι ο Ολυμπιακός που νίκησε προχθές και μάλιστα εκτός έδρας την ομάδα της Θράκης. Να τον μιμηθεί και ο Παναθηναϊκός για να δέσει… τον γάιδαρό της η ομάδας μας, η ευχή μας.
«ΤΣΙ ΡΙΜΕΣ τους εσμίξανε δυο κουζουλοί γερόντοι/ για στίχους μάλλον όψιμα τους πόνεσε το δόντι». Τάδε γράφει στην τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε, είναι καιρός τώρα, ο Εννιαχωριανός. Στον εαυτό του, βέβαια, και στο “συνεταίρο” του τον Γιώργη Καμβυσέλλη, με τον οποίο διασταυρώνουν “ριμαδολογώντας” τα ξίφη τους, μέσω της εφημερίδας μας, αναφέρεται. Ουδέν σχόλιον!
ΟΤΑΝ στη Σπάρτη βασίλευε ο Άγης, ήλθε στην πόλη ο Αλκιβιάδης, που ήταν φυγάς από τη Σικελία. Δεν πέρασε πολύς καιρός και κατηγορήθηκε ότι είχε σχέσεις με την Τιμαία, τη γυναίκα του βασιλιά. Ο Άγης, τότε, δήλωσε ότι δεν αναγνωρίζει το παιδί που γεννήθηκε απ’ αυτήν, επειδή ήταν σίγουρος πως ήταν παιδί του Αλκιβιάδη. Λένε ότι η Τιμαία, δεν στεναχωριόταν και πολύ γι’ αυτό και ότι στο σπίτι της αυτή και οι σκλάβες της φώναζαν το παιδί όχι Λεωτυχίδη, που ήταν το όνομά του, αλλά Αλκιβιάδη. Και ο ίδιος ο Αλκιβιάδης έλεγε ότι συνδέθηκε με την Τιμαία όχι με σκοπό προσβλητικό, αλλά επειδή είχε τη φιλοδοξία να βασιλέψουν στη Σπάρτη και δικοί του απόγονοι. Παρ’ όλα αυτά, όμως, φοβήθηκε τον Άγη και εγκατέλειψε την πόλη. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
«Η αίσθηση του ανικανοποίητου./ Εναλλάσσω ταυτότητες ψάχνοντας εκείνη που θα αποδέχεσαι./ Ποια είσαι εσύ; Ποια είμαι εγώ και τι αξίζω;/ Το εσύ που δεν θα βρω./ Τον εαυτό που θα χαραμίσω./ Διαρκής αναζήτηση, πόνος, απογοήτευση./ Αναπτερώνοντας ετοιμοθάνατες ελπίδες./ Εσένα να το ξέρεις,/ Εσένα θα σε ψάχνω». Από την ανέκδοτη συλλογή “Σπουδή στην απουσία” της Δήμητρας Γεωργουδάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ! (petaxta.blogspot.com)
