Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«EΣΥ, Μια μόνο Λέξη». Με τον τίτλο μιας απ’ τις πολλές ποιητικές συλλογές του και εκλεκτού συνεργάτη της εφημερίδας μας Δημήτρη Κακαβελάκη αρχίζω σήμερα τη στήλη για να την κλείσω μ’ ένα ποίημα του Γιώργου Δουατζή. Και με αφορμή τη συμμετοχή και των δύο στη μεγάλη γιορτή μουσικής και ποίησης “Είμαστε εδώ”, που έγινε προχθές, για 4η χρονιά, στην πλατεία Κλαυθμώνος της Αθήνας. Οι ποιητές μας επιμένουν να είναι εδώ. Οι ποιητές μας επιμένουν να μιλούν χρησιμοποιώντας τη γλώσσα συγκινησιακά σε βαθμό υπέρτατο. «Σε σκοτεινούς καιρούς», για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο ενός ποιήματος του Μπέρτολτ Μπρεχτ.
ΘΑ ΥΠΑΡΞΕΙ συμφωνία, μια κάποια συμφωνία τέλος πάντων, με τους εταίρους μας, έστω την τελευταία στιγμή ή οδηγούμαστε σε ρήξη με ό,τι αυτό συνεπάγεται; Να ’μαστε πάλι εδώ (για τελευταία φορά;) πίσω… απ’ τις λέξεις Αλέξη! Επί ξυρού ακμής, στην κόψη του ξυραφιού, δηλαδή.
Η ΜΠΑΛΑ στην Ελλάδα! Για να βάλει ένα ακόμα αυτογκόλ, όπως έβαζε, όταν υπήρχαν στο γήπεδο των διαπραγματεύσεων άλλες ενδεκάδες… Γι’ αυτό;
«ΠΕΣ, λοιπόν κι ένα όχι!/ Είσαι άνθρωπος. Δεν είσαι μαλιστάνθρωπος/ Θυμήσου τον Στρατόνικο, που γράφει:/…Ολοι οι κατοικούντες την Ασία/ σ’ ένα μονάχα δούλευαν αφέντη/ γιατί δεν μπορούσαν να προφέρουν/ τη συλλαβή “ου”». Από το “Ψηφιδωτό” (δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.
ΕΚΛΙΠΑΡΩΝΤΑΣ για ένα ξεροκόμματο… Όχι δεν ταιριάζει αυτός ο ρόλος στη χώρα μας, επιμένει να υποστηρίζει ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Κάποτε πρέπει να σταθούμε στα πόδια μας και να μην έχουμε ανάγκη από δεκανίκια, λέει. Κάποτε, πριν είναι αργά!
ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση: «Να πεις στον γερω – δάσκαλο μία ευχή του δίνω/ χρόνια πολλά απ’ την πηγή της γνώσης του να πίνω». Απ’ τον φίλο ιερωμένο η μαντινάδα. Κλείνω την παρένθεση.
ΚΑΙ ΟΙ δάκοι… κάνουν πάρτι! Για άλλη μια φορά βρίσκεται στον αέρα η δακοκτονία στα Χανιά. Ουδόλως απασχολεί… τους λεγάμενους ποιος ευθύνεται γι’ αυτό. Η καλύτερή τους. Ο,τι καρπός απομείνει στις ελιές, απόμεινε…
ΚΑΛΩΣ το κι ας άργησε! Για το καλοκαίρι ο λόγος. Αστράφτει ο τόπος απ’ την παρουσία του εδώ και δύο τρεις μέρες. Αρμυρίκι μου, σου ’ρχομαι!
ΑΝΤΩΝΗ Γ. Πλυμάκη, συντ. τραπεζιτικό υπάλληλο, επ. πρόεδρο Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων, συγγραφέα, Χανιά: Να τα εκατοστίσεις και τα χρόνια και τα βιβλία, κύριε Αντώνη! Με αφορμή την έκδοση εφέτος, στα 80ά σου γενέθλια του 23ου (!) βιβλίου σου “Στα βήματα του Οσίου Ιωάννη του Ερημίτη και των συν αυτών 98 Θεοφόρων Πατέρων”, το οποίο είχες την καλοσύνη να μου στείλεις και σ’ ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό, η διπλή ευχή μου. Πάντα ωραίος ως Χανιώτης, ως Κρητικός και ως Ελληνας.
Ο ΑΡΙΩΝ από την αυλή του τυράννου της Κορίνθου Περίανδρου, στην οποία ζούσε για καιρό, ταξίδεψε στην Ιταλία και τη Σικελία. Εκεί εργάστηκε και κέρδισε πολλά χρήματα και ύστερα από κάποιον χρόνο αποφάσισε να επιστρέψει στην Κόρινθο καθώς ο Περίανδρος τον είχε σε μεγάλη εκτίμηση. Βρήκε, λοιπόν, ένα κορινθιακό πλοίο και το ναύλωσε για την επιστροφή. Στο ταξίδι όμως οι ναύτες ξέροντας ότι έχει πολλά χρήματα τον λήστεψαν και τον ανάγκασαν να πηδήσει στη θάλασσα. Με τον τρόπο αυτό πίστευαν ότι το έγκλημά τους δε θα αποκαλυπτόταν. Ωστόσο, ο ποιητής δεν πνίγηκε. Οπως λέγεται, ένα δελφίνι τον πήρε στη ράχη του και τον μετέφερε στο Ταίναρο. Από εκεί έφτασε στην Κόρινθο και αποκάλυψε στον Περίανδρο το έγκλημα των ναυτικών που τον λήστεψαν. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
«Μιλούσαν για την επανάσταση κι εγώ τους οδήγησα στον μεγάλο καθρέφτη/ μήπως και καταλάβουν πως όλα χρειάζονται μιαν έντιμη αρχή./ Έπειτα, με συγκατάβαση τους άφησα να ξεκουραστούν από το δύσκολο ταξίδι λέγοντας/ στη θνητότητα, και τη φθορά να τους κοιμίσουν./ Το άλλο πρωί έχασα τις ελπίδες μου./ Τίναξαν από πάνω τους όση σκόνη ταπεινότητας/ απόμεινε στα ρούχα τους κι έδωσαν διαταγή να θρυμματιστούν οι απανταχού καθρέφτες».
Το ποίημα “Το ήμισυ” του Γιώργου Δουατζή.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
