Στο Νοσοκομείο μας

Το σκηνικό στο Νοσοκομείο Χανίων, όπως σε κάθε Νοσοκομείο, είναι λίγο έως πολύ γνωστό: Γιατροί και νοσηλευτές στα επείγοντα να… τρέχουν για να προλάβουν τα περιστατικά. Ασθενείς να περιμένουν τη σειρά τους υπομονετικά για να εξεταστούν. Ενίοτε να σχηματίζονται ουρές και να επικρατεί εκνευρισμός με το προσωπικό να δίνει όλο του τον εαυτό για να εξυπηρετήσει τον κόσμο. Και πάντα, καθημερινά και συνεχώς, να διαδραματίζονται ανθρώπινες ιστορίες.
Το σκηνικό προχθές το απόγευμα ήταν κάπως έτσι. Ο προϊστάμενος γιατρός να δίνει τον καλύτερό του εαυτό και να πηγαίνει από το ιατρείο στην κλινική και από την κλινική στον θάλαμο βραχείας νοσηλείας για να δει τους ασθενείς. Ο θάλαμος βραχείας νοσηλείας σε κάποια στιγμή είχε γεμίσει και κάποιοι περίμεναν υπομονετικά να αδειάσει κρεβάτι.
Το προσωπικό ήταν πασιφανές ότι ήταν λίγο αριθμητικά για να ανταποκριθεί σε τόσα περιστατικά.
Οι ελλείψεις, είναι προφανές, ότι δεν είναι μια απλή εκτίμηση κάποιων παραγόντων από τον χώρο της Υγείας αλλά μια πραγματικότητα.
Η κάλυψη θέσεων -ήδη έχει γίνει ανακοίνωση για κάποιες προσλήψεις- αποτελεί αναγκαιότητα.
Οι γιατροί, οι νοσηλευτές, οι άνθρωποι που εργάζονται στον χώρο της Υγείας και ζουν καθημερινά τον ανθρώπινο πόνο, επιτελούν στην πλειονότητά τους πραγματικά έργο. Κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για να είναι κοντά στον άνθρωπο.
Η Πολιτεία σε κάθε περίπτωση οφείλει να δίδει προτεραιότητα σε τομείς, όπως η εκπαίδευση, η Υγεία και η απασχόληση. Μια χώρα που δεν επενδύει σε αυτά έχει αβέβαιο μέλλον…