“Στο Σχολείο μου συνέβη κάτι μαγικό”.
Πήρε μέρος σε ένα Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα “Erasmus”.
Στο Πρόγραμμα αυτό, με τίτλο “Happiness in Lifelong Learning”, συμμετείχα κι εγώ.
Άκουγα τα παιδιά που ταξίδεψαν στη Δανία και στην Αγγλία να περιγράφουν με χαρά όλα όσα είχαν δει και είχαν ζήσει και περίμενα το δικό μου ταξίδι με ανυπομονησία. Στην πραγματικότητα το ταξίδι μου ξεκίνησε τον Μάιο, όταν φιλοξενήσαμε στην Ελλάδα τα παιδιά και τους δασκάλους των άλλων χωρών. Εγώ φιλοξένησα δύο αγόρια από την Πορτογαλία, τον Πέδρο και τον Φρανσίσκο. Δεθήκαμε σύντομα και περάσαμε υπέροχα αυτές τις ημέρες. Δε θα κρύψω ότι όλη μου η οικογένεια, και εγώ, κλάψαμε όταν έφυγαν.
Ολο το καλοκαίρι επικοινωνούσαμε συχνά μέχρι που ήρθε επιτέλους η ημέρα που πάτησα το πόδι μου στο Πόρτο της Πορτογαλίας. Έμεινα στο σπίτι του Πέδρο και βρεθήκαμε πολλές φορές με τον Φρανσίσκο και την Ινές, το κορίτσι που είχε φιλοξενήσει η συμμαθήτριά μου η Χριστίνα.
Αξέχαστες οι στιγμές που πέρασα στο σχολείο τους, αλλά περισσότερο οι στιγμές που έζησα με την οικογένεια του Πέδρο. Αρχικά πήγαμε στο σχολείο του Φρανσίσκο και αμέσως μετά πήγαμε για ξενάγηση προς το σχολείο του Πέδρο. Μετά φτάσαμε σε ένα αγγλικό σχολείο και τέλος την ίδια μέρα επισκεφθήκαμε και το Δημαρχείο. Την επόμενη μέρα πήγαμε για πικ-νικ σε ένα μεγάλο πάρκο, επισκεφτήκαμε πύργους που κάποτε έμεναν ιππότες και ένα μουσικό σχολείο, ενώ το βράδυ πήγαμε σε ένα πάρτι που διοργάνωσαν για μας. Επίσης επισκεφτήκαμε ένα πολύ μεγάλο μουσείο κρασιού, πήγαμε κρουαζιέρα, διασχίσαμε μια τεράστια γέφυρα του Πόρτο και τέλος επισκέφτηκα το τεράστιο γήπεδο της Πόρτο.
Ολο το ταξίδι ήταν υπέροχο. Το ίδιο και η Πορτογαλία. Μα πιο υπέροχα ήταν τα συναισθήματα που γεννήθηκαν μέσα μου γι’ αυτούς τους ανθρώπους που πριν από λίγο καιρό μου ήταν τελείως άγνωστοι και τώρα είναι καλοί μου φίλοι. Ακόμα επικοινωνούμε και σύντομα θα ξαναβρεθούμε είτε στην Ελλάδα, είτε στην Πορτογαλία.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ταξίδι μου αυτό. Μακάρι όλα τα παιδιά κάποτε να ζήσουν αυτή την εμπειρία. ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΖΩΗΣ !!!
Σωτήρης Σκουλάκης ΣΤ’ τάξη
Με μεγάλη χαρά και ανυπομονησία περίμενα να έρθει η μέρα που θα ταξίδευα για πρώτη φορά με το αεροπλάνο και θα πήγαινα στη Lousada της Πορτογαλίας, συμμετέχοντας στο Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα Erasmus. Εκεί θα συναντούσα τις φίλες μου από την Πορτογαλία, τις οποίες γνώρισα μέσα από το Πρόγραμμα
Την πρώτη μέρα του ταξιδιού μας φτάσαμε στην περιοχή Frankfurt-Hahn της Γερμανίας. Η κα Ευαγγελία, η κα Ελένη, η κα Αφροδίτη, ο Σωτήρης και εγώ μείναμε σε ξενοδοχείο και κάναμε βόλτα μέχρι το γειτονικό χωριό.
Εκεί είδαμε κάποια ζωάκια που έμοιαζαν με αρνάκια και ένα μνημείο των Γερμανών.
Την άλλη μέρα πετάξαμε για το Πόρτο. Εκεί μας περίμενα μια δασκάλα από το Σχολείο της Lousada και οι πολυαγαπημένες μου φίλες.
Ολες τις ημέρες εκτός από την τελευταία κοιμήθηκα στο σπίτι των φίλων μου. Μου φέρθηκαν πολύ καλά και με πρόσεχαν σα να ήμουν αδερφή τους.
Κάθε πρωί πήγαινα στο σχολείο, είτε για να παρακολουθήσω κάποιο μάθημα, είτε για να συμμετέχω σε κάποια δραστηριότητα.
Τις δύο ημέρες που διήρκησε το κοινοβούλιο των παιδιών είχα μεγάλο άγχος και αγωνία. Ευτυχώς και εγώ και ο Σωτήρης τα πήγαμε πολύ καλά. Επιπλέον, σε όλα τα παιδιά άρεσε το βιντεάκι που προβάλλαμε. Μας ευχαρίστησαν και για τους σελιδοδείκτες που τους κάναμε δώρο. Ποτέ δε θα ξεχάσω την ημέρα αποχαιρετισμού με τις φίλες μου.
Χριστίνα Ηλιάκη ΣΤ’ τάξη
