Οταν βλέπουμε παλιές ελληνικές ταινίες, ασπρόμαυρες συνήθως, παίρνουμε, ενίοτε, μια γεύση από την παλιά Αθήνα. Τη “χαρά της γης και της αυγής” που λέει και ένα γνωστό τραγούδι. Τότε, που επικρατούσαν οι μονοκατοικίες, τα χρώματα και αρώματα, αλλά και τα ήθη και έθιμα αλλοτινών καιρών. Οι παλιές αυτές ταινίες, όπως και τα έργα – κείμενα του Νίκου Τσιφόρου και του Αλέκου Σακελλάριου, περιέχουν μια ολόκληρη εποχή. Πιο αγνή και ανθρώπινη. Κάπως έτσι αισθάνομαι όταν στο διαδίκτυο και συγκεκριμένα στο Youtube ακούω το τραγούδι του Στράτου Κυριμάκη “Τα παλιά Χανιά” και βλέπω το βίντεο με τις φωτογραφίες που ανέβασε ο χρήστης “DaidalosCreta”. Βίντεο με φωτογραφίες από το παλιό λιμάνι, αλλά και το κέντρο της πόλης αλλοτινών καιρών. Με τα ταξί στη Δημοτική Αγορά και τους παλιούς Χανιώτες. Και με τους στίχους να λένε: «Ας ξεκινήσω απ’ τις παλιές τις γειτονιές που βεγγερίζαμε τα καλοκαίρια όλοι με ρεφενέδες, αστειάκια, ζαβολιές και τα παράθυρα ανοιχτά, τη νύχτα όλη Παλιά Χανιά μου, μεσ’ την καρδιά μου θα μείνετε ώσπου να ζω και θα θυμάμαι την ομορφιά σας που πλέον δεν θα ξαναδώ. Τα πρωινά στης Νέας Χώρας το γιαλό που μοσχομύριζε μαρίδα και χταπόδι στα αλμυρίκια της Χαβάης το δροσιό μεζέδες τρώγαμε απ’ το Πλάκο το Μανώλη Κι όταν πηγαίναμε προς το Κουνουκαπί Σπλάντζια, Χονολουλού και Καμαράκι πάντοτε βρίσκαμε ρετσίνα, δροσερή στην ταβερνούλα, τη γνωστή, του Μαρινάκη. Στο όμορφο Σαντριβάνι, όταν φτάναμε που ήταν γεμάτο, γραφικούς & ταβερνάκια ήρεμοι, το ουζάκι απολαμβάναμε με μουσικούλα, Ελληνική και αστειάκια Παλιά Χανιά μου, μεσ’ την καρδιά μου… Και το βραδάκι, στα στενά, του λιμανιού κι έπειτα βόλτα, στου Μπόλαρη, στα Μπάνια οι μυρωδιές, να σου τρελαίνουν, το μυαλό γιατί θεέ μου, να μη μένανε για πάντα…». Τι εποχές κι αυτές! Πόσο πιο αγνές και ρομαντικές!
• Το βίντεο βρίσκεται στην ηλεκτρονική διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=BID0LIuYNLU
