Καλή μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Σχολείο ανοιχτό στη ζωή και στην κοινωνία πάντα το 3ο Δημ. Σχολείο Κισάμου. Το διαπίστωσα με πολλή χαρά γι’ άλλη μια χρονιά εφέτος, τις προάλλες, καθώς περιδιάβαζα τις ιδιαίτερα επιμελημένες έγχρωμες σελίδες του 16ου (πρώτου φετινού) τεύχους του περιοδικού “Τα μυστικά του θρανίου” που είχε την καλοσύνη να μου στείλει ο φίλος διευθυντής του Σχολείου Αντώνης Σπανουδάκης. Απ’ αυτό το τεύχος τα δείγματα που φιλοξενούνται μαζί με τον πίνακα των περιεχομένων, στον σημερινό Παιδότοπο. Εξ ονύχων ο λέων! Ολόθερμα τα συγχαρητήριά μου στον Σύλλογο Διδασκόντων του Σχολείου για το έργο που επιτελεί χάριν των παιδιών, έτσι όπως το επιτελεί και το παρουσιάζει στις σελίδες του περιοδικού που κυκλοφορεί για 8η χρονιά! Καλή συνέχεια!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης,
δάσκαλος
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος 1
Γράμμα από το χαμόγελο του παιδιού 2
Η Χριστουγεννιάτικη γιορτή 3
Γιάννης Τσαρούχης 4
Ακουσε με – Κόμιξ μου αγαπημένα 5
Τα μυαλά που κουβαλάς 6
Επαγγέλματα που χάθηκαν
ή χάνονται σιγά – σιγά 9
Η μεσοστιχίδα των επαγγελμάτων
που σβήνουν ή έσβησαν 11
Οι ζωγραφιές της τρίτης… τάξης 12
Επίσκεψη στο ελαιουργείο 13
Γνωρίζω την ελιά 14
Κύπρος – Βιβλιοπροτάσεις 17
Αινίγματα – Γλωσσοδέτες
– Μαντινάδες 18
Ωρα για ξεκούραση – Κάλαντα
στο Ανουσάκειο Θεραπευτήριο 19
… και οι λύσεις μας 20
Ακουσέ με
Στις 17 Δεκεμβρίου πήγαμε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου και παρακολουθήσαμε την ταινία “Ακουσε με”. Αναφερόταν στην ιστορία ενός δεκατριάχρονου παιδιού
-του Κώστα- με ιδιαίτερες ανάγκες και τη σχολική του πορεία.
Τελειώνοντας ο Κώστας το δημοτικό σχολείο δε θέλησε να πάει σε γυμνάσιο που φοιτούν παιδιά με ιδιαίτερες ανάγκες αλλά σε γυμνάσιο όπως όλα τα παιδιά. Οι γονείς του όμως δε συμφωνούσαν με τον Κώστα γιατί ήξεραν ότι για να φοιτήσει το παιδί τους με άνεση στο σχολείο έπρεπε το σχολείο να έχει την ανάλογη υποδομή. Ετσι μόνο το παιδί τους θα ένιωθε άνετα και πιθανόν να μην άκουγε και κάποια σχόλια από άλλα παιδιά που θα τον στεναχωρούσαν. Ο Κώστας έκανε τρομερή προσπάθεια αποκατάστασης για το χέρι και το πόδι του όλη τη σχολική χρονιά που είχε σαν αποτέλεσμα στην τελική γιορτή του σχολείου να συγκινήσει όλους τους συμμαθητές και τους δασκάλους του.
Σ’ αυτή του την προσπάθεια τον βοήθησε πάρα πολύ η οικογένεια του και ιδιαίτερα η αδερφή του. Ετσι έφτασε ο Κώστας να πιστεύει: «Αν πέσω, έχω την δύναμη να σηκωθώ. Αν με κοροϊδέψουν, δεν θα κλάψω. Αφήστε με να έχω εγώ την ευθύνη του εαυτού μου».
Βερυκάκη Τόνια, Τάξη Στ’
Κύπρος
Φέτος με το δάσκαλο μας, τον κύριο Γιώργο, αποφασίσαμε να φτιάξουμε ένα τραγούδι αφιερωμένο στην Κύπρο. Στην ιστορική και μαρτυρική Κύπρο που το 1974 έγινε δύο κομμάτια.
Στο τραγούδι μας δείχνουμε τον πόνο που έζησαν και ζουν οι κάτοικοι της Κύπρου. Στις 20 Ιουλίου 1974 ξέσπασε ο πόλεμος και οι Τούρκοι εισέβαλαν στο νησί. Από τότε και μέχρι σήμερα υπάρχει το τουρκικό κομμάτι της βόρειας Κύπρου και το κυπριακό της νότιας. Στην τάξη μας μόλις τελειώσαμε τους στίχους του τραγουδιού, χωριστήκαμε σε ομάδες και το γράψαμε σε μεγάλα χαρτόνια και τα τοποθετήσαμε στον τοίχο.
Από τότε παραμένουν εκεί γιατί κι εμείς τα παιδιά δεν πρέπει να ξεχνάμε.
Στη συνέχεια συνεργαστήκαμε με τον κύριο Δημόπουλο, μουσικό, πατέρα της συμμαθήτριας μας Χριστίνας, και δώσαμε στους στίχους και μουσική. Το αποτέλεσμα ήταν υπέροχο. Το ακούμε σχεδόν κάθε μέρα και το τραγουδάμε συχνά με το δάσκαλο μας και το βασικό του μήνυμα είναι «θέλουμε η Κύπρος μας να ενωθεί ξανά!!!»
Παράλληλα όμως μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα την Κύπρο αφού αφιερώσαμε αρκετό χρόνο “ταξιδεύοντας” στο νησί της Αφροδίτης.
Ελπίζουμε και ευχόμαστε μέσα από τους στίχους του τραγουδιού μας να επηρεάσουμε κάποιους και να πραγματοποιηθεί η Ένωση της Κύπρου, όσο γίνεται πιο γρήγορα.
Πατεράκη Ελευθερία, Ταξη Στ’
Επαγγέλματα που χάθηκαν
ή χάνονται σιγά – σιγά
Πολλά χάνονται ή αλλάζουν στο πέρασμα των χρόνων. Πολλά παραδοσιακά επαγγέλματα όπως του καλαθά, του σκουπά, του γανωματή, του σαλεπιτζή, του αγωγιάτη, του καρεκλά δεν υπάρχουν πλέον, ενώ άλλα, όπως του σιδερά, του βαρελά, του κουλουρά σβήνουν και χάνονται κι αυτά.
Ο καρεκλάς
Τεχνίτης που επιδιόρθωνε καρέκλες. Γύριζε στα χωριά με το ειδικό χόρτο στην πλάτη, το οποίο μάζευε το καλοκαίρι από τα ποτάμια και τους βάλτους, το έβαζε στον ήλιο να στεγνώσει και μετά επιδιόρθωνε κάθε ψάθινη καρέκλα που είχε χαλάσει. Απαραίτητα εργαλεία: το σύρμα, η τανάλια, το σφυρί και το μαχαίρι.
Τσιχλάκης Σπύρος, Τάξη Δ’
Ο κουλουράς
Μ’ ένα ξύλινο ταβλά στο κεφάλι γεμάτο κουλούρια, γύριζε στους δρόμους και τις γειτονιές διαλαλώντας το νόστιμο και θρεπτικό εμπόρευμα του: «Εδώ τα φρέσκα κουλούρια!» Εργαζόταν από το πρωί ως το βράδυ για να βγάλει το, ψωμί του. «Εδώ τα νόστιμα και ξεροψημένα κουλούρια!» και έτρεχαν οι πελάτες του να αγοράσουν το κουλουράκι.
Καστανοπουλάκης Ιωσήφ, Τάξη Δ’
Επίσκεψη στο ελαιουργείο
Στις αρχές του Δεκέμβρη πήγαμε επίσκεψη σ’ ένα ελαιουργείο.
Το ελαιουργείο αυτό βρίσκεται στα Χαρχαλιανά Κισάμου. Είναι πολύ μεγάλο και μέσα υπάρχουν πολλά μηχανήματα. Επίσης δούλευαν μέσα και έξω περίπου έξι άτομα. Η δουλειά τους, όπως κατάλαβα ήταν δύσκολη και κουραστική. Την ώρα που ήμασταν εκεί, πολλοί άνθρωποι έφερναν γεμάτα τσουβάλια ελιές με τα τρακτέρ και τα αγροτικά τους.
Ενα μικρό όχημα, το κλαρκ, τα μετέφερε μέσα στο ελαιουργείο για να ξεκινήσει η διαδικασία έκθλιψης του ελαιοκάρπου. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν όταν δοκιμάσαμε ψωμί με φρέσκο λάδι. Λάδι που είχε βγει εκείνη τη στιγμή. Ήταν πάρα πολύ νόστιμο.
Αυτή η επίσκεψη μου άρεσε πάρα πολύ γιατί είδαμε και μάθαμε πως ο καρπός της ελιάς μετατρέπεται σε λάδι.
Μαστοράκης Γιάννης, Τάξη Ε’
