«Θα υπάρχει πάντα η πολλαπλότητα»

Το 2006 είχε δώσει διάλεξη στα Χανιά και συγκεκριμένα στο Κέντρο Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου (ΚΑΜ) ο σημαντικός Ελληνας στοχαστής και φιλόσοφος Κώστας Αξελός  (26 Ιουνίου 1924 – 4 Φεβρουαρίου 2010).
Τότε, σε ερώτημα από το κοινό για το πώς μπορούν όλοι οι άνθρωποι μαζί να ζήσουν σε έναν πιο ωραίο και ειρηνικό κόσμο, παρατήρησε: «Στο όλοι μαζί υπάρχουν τελείως αντιμαχόμενες απόψεις τις οποίες δεν μπορεί να λύσει κανείς, άρα θα υπάρχει πάντα η πολλαπλότητα, θα υπάρχει μια πολεμική πολλαπλότητα γιατί την απόλυτη ενότητα δεν μπορούμε να την εξασφαλίσουμε». Παράλληλα, στο ερώτημα τι είναι ελευθερία, είχε απαντήσει: «Η αναγνωρισμένη αναγκαιότητα και η φιλικότητα προς την αναγκαιότητα».
Σήμερα, τα διαχρονικά λόγια του σημαντικού στοχαστή, έρχονται στο νου καθώς ο Κόσμος εξακολουθεί να πορεύεται με τις αντιθέσεις, τις αντιφάσεις και τις προσδοκίες του.
Τώρα όμως, που οράματα, επιθυμίες, ελπίδες, εξανεμίζονται μέσα σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, το “στοίχημα” για την κοινωνία είναι να διατηρήσει την ανθρωπιά και την ελπίδα της και να μην “παραδοθεί” σε μια αδιέξοδη κοινωνική πόλωση.
Το κοινωνικό χάσμα μπορεί να γεφυρωθεί μέσα από μια διαφορετική οικονομική πολιτική που κάποτε, θα έπρεπε να προτάξουν οι κυβερνώντες. Με περισσότερη Δημοκρατία και προάσπιση του δικαιώματος όλων στην εργασία, στην Παιδεία, στην Υγεία. Χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις. Ειδάλλως, θα συνεχίσει να κλυδωνίζεται η ίδια η -αντιπροσωπευτική έστω- Δημοκρατία μας, όταν οι εκπρόσωποι του λαού, αδυνατούν στην πράξη να υλοποιήσουν τις προεκλογικές τους δεσμεύσεις. Οσο κι αν η ανθρώπινη περιπέτεια δεν έχει τέλος, δεν νοείται εν έτει 2016 και συντόμως 2017, η ανθρωπότητα να ταλαιπωρείται από φτώχεια, ανισότητες, διακρίσεις. Οταν, ίσως, συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε περαστικοί από τον πλανήτη, τότε ίσως συμβάλλουμε στη διαμόρφωση ενός καλύτερου μέλλοντος…
Ας θυμηθούμε τα λόγια ενός ακόμη σπουδαίου Ελληνα, του Μ. Χατζιδάκι σε ένα από τα κείμενά του, από το βιβλίο: “Ο καθρέπτης και το μαχαίρι”: «Που καιρός για επανάσταση! Και γιατί άλλωστε; Να διορθωθεί τι και με ποιο τρόπο; Όλες οι επαναστάσεις καταλήγουν στην κατάκτηση της ανεγκέφαλης, όπως είπαμε Κυρίας. Της Εξουσίας. Αυτή η κατάκτηση, ως γνωστόν, δημιουργεί Δίκαιον, μακράν των ονειρικών στόχων μιας επανάστασης. Οι άνθρωποι που προκύπτουν από μια επανάσταση, περιέχουν τα ίδια συστατικά με τους αποχωρήσαντες ή τους ηττηθέντες. Η καταπίεση ευνοεί την αντίσταση και την ψυχική υγεία. Η επιτυχία και η επικράτηση κάνει ν’ αναβιώσει η εγωπάθεια, ο απολυταρχισμός, ο συγκεντρωτισμός και η απανθρωπιά. Η αντίσταση ξαναγεννά. Η Εξουσία φθείρει, καταστρέφει τα ζωογόνα κύτταρα του ανθρώπου. Χρειάζεται ισχυρή παιδεία για ν’ αντέξει κανείς στην έννοια της Εξουσίας και της επιτυχίας».