Θυσίες και πλεόνασμα

Η χθεσινή είδηση για την αναθεωρημένη επί τα βελτίω εκτίμηση του Δ.Ν.Τ. σχετικά με το πρωτογενές πλεόνασμα, μπορεί να ήχησε χαρμόσυνα για τα κυβερνητικά στελέχη και τους οικονομικούς κύκλους, αλλά δεν λέει τίποτα για τον απλό πολίτη ο οποίος συνεχίζει να πληρώνει -αν και εφόσον διαθέτει χρήματα και όχι πλεόνασμα- φόρους και χαράτσια.
Η εκτίμηση του Δ.Ν.Τ. σε έκθεσή του για τις δημοσιονομικές εξελίξεις (Fiscal Monitor) που δόθηκε χθες στη δημοσιότητα, αναφέρει, σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ, πρωτογενές πλεόνασμα 3,3% ΑΕΠ για το 2016 αντί για 0,1% του ΑΕΠ. Ωστόσο, το Δ.Ν.Τ. προβλέπει ότι για το 2018 δεν θα επιτευχθεί ο στόχος που έχει τεθεί στο Μνημόνιο, ήτοι πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%, προβλέποντας ότι αυτό θα διαμορφωθεί στο 2%, από 1,5% που προέβλεπε τον περασμένο Οκτώβριο.
Σε κάθε περίπτωση, το θέμα είναι το όποιο πρωτογενές πλεόνασμα να έχει θετικό αντίκρισμα στην κοινωνία. Και αυτό σημαίνει όχι άλλες περικοπές, μείωση φόρων, κατάργηση εκτάκτων εισφορών και χαρατσιών και, επιτέλους, έξοδο της Ελλάδας από την επιτροπεία και τα μνημόνια και ισότιμη συμμετοχή της στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Μόνο τότε θα το εκτιμήσουν οι πολίτες και μόνο τότε θα φανεί ότι οι θυσίες τόσων χρόνων πιάνουν τόπο.
Στην πράξη, ωστόσο, οι… θυσίες που επιβάλλονται από τους δανειστές, συνεχίζονται και διευρύνονται… Τι να το κάνουμε το πλεόνασμα όταν παιδιά πεινάνε και οικογένειες βρίσκονται η “φλερτάρουν” με το όριο της φτώχειας; Και όταν με τη νέα “συμφωνία” προβλέπονται νέες μειώσεις σε συντάξεις και στο αφορολόγητο; Οταν, δηλαδή, η ανεργία και η φτώχεια οδηγείται προς… γιγάντωση με ολοένα και περισσότερους νέους να φεύγουν από τη χώρα προς αναζήτηση εργασίας και αξιοπρεπούς ζωής;