Το χάσμα ανάμεσα στην πολιτική και στους πολίτες εντείνεται ολοένα και περισσότερο ενώ είναι ακόμα μεγαλύτερο μεταξύ των πολιτικών και της νεολαίας. Αρκεί μια συζήτηση με τον μέσο νέο, φοιτητή ή μαθητή, για να διαπιστώσει κάποιος την απόσταση που τον χωρίζει από τους έχοντες και κατέχοντες την εξουσία.
Είναι προφανές ότι το παράδοξο από τη μία να υπάρχουν αναπτυξιακές πρωτοβουλίες, επενδύσεις σε ενέργεια και τεχνολογία, επιστημονικές ανακαλύψεις που αλλάζουν τη ζωή μας και ένα διαδίκτυο που έχει εκμηδενίσει τις αποστάσεις και από την άλλη -ειδικά στην Ελλάδα- μισθοί που δεν επαρκούν για τα στοιχειώδη, φορολογία που εξοντώνει εργαζόμενους και μικρομεσαίους, ανεργία που τσακίζει κόσμο, οδηγεί ολοένα και περισσότερους σε θυμό, απόγνωση και άρνηση για το ίδιο το πολιτικό σύστημα, αλλά και σε διεκδίκηση ενός καλύτερου μέλλοντος.
Οσο η έξοδος από το μνημόνιο καθυστερεί, τα χαράτσια παραμένουν και οι πολιτικές δυνάμεις επιμένουν σε αντιπαραθέσεις από το παρελθόν, τόσο ολοένα και περισσότερα κοινωνικά στρώματα θα νιώθουν ότι δεν εκπροσωπούνται από τους πολιτικούς και τις ακολοθούμενες πολιτικές…