«Μετρώ τα λάικ,/ μετράς τα λάικ,/ δεν γνωριζόμαστε./ Μετράς τα λάικ,/ μετρώ τα λάικ/ και πορευόμαστε./ Σου κάνω λάικ,/ μου κάνεις λάικ/ γινόμαστε φίλοι./ Δεν μου κάνεις λάικ/ δεν σου κάνω λάικ/ τώρα ξεφίλοι». Δεν είναι και το καλύτερο ποίημα, το κείμενο, “Μετρώντας λάικ”, που έγραψα πριν από δύο περίπου χρόνια με αφορμή τη διαγραφή που μου “πάτησε” κάποια διαδικτυακή φίλη, γιατί, όπως μου έγραψε σε μήνυμα που μου έστειλε, δεν της έκανα λάικ, ενώ αυτή μου έκανε. Και ανταποδοτικός ο εικονικός κόσμος του Βιβλίου των Προσώπων, όπως επιμένω να λέω το Φέισμπουκ. Επρεπε να το μάθω κι αυτό. Μου κάνεις “μου αρέσει”, σου κάνω “μου αρέσει”, η “αναφορά” της όποιας φιλίας μας.
«Το “λάικ” είναι η λέξη κλειδί στον εικονικό κόσμο του facebook. Ενα βαρόμετρο ενημέρωσης (“διαδώστε”) αλλά και ναρκισσισμού. Είναι ταυτόχρονα και σύμβολο. Το σύμβολο της συμμετοχής αλλά και της (φυσικής) αποξένωσης. Το σύμβολο του εφήμερου αλλά και του παντοτινού, καθώς το fb με τους 2,5 δισεκατομμύρια προσωπικούς λογαριασμούς, είναι το μεγαλύτερο πλανητικό αρχείο, εκεί όπου έχουμε καταχωριστεί για πάντα». Τα που γράφει στη στήλη του στην εφημερίδα “Το Βήμα της Κυριακής” (Σάββατο 5 – Κυριακή 6 Ιανουαρίου 2019), εν είδει προλόγου, ο Νίκος Μπακουνάκης, για να παρουσιάσει στη συνέχεια το βιβλίο “λάικ” του Αγγελου Παπαδημητρίου, που κυκλοφόρησε την παραμονή των Χριστουγέννων απ’ τις εκδόσεις “Ποταμός”.
Περιμένοντας το λάικ σας… Ζητώντας το λάικ σας… Εκλιπαρώντας σας για ένα λάικ… Ανταλλάσσοντας το όποιο βασίλειό μου με ένα λάικ… Αγοράζοντας και πουλώντας λάικ… Κάποιοι απ’ τους αριθμητές μιας μεγάλης σειράς ομωνύμων κλασμάτων που έχουν σαν παρονομαστή τη φράση: “Το χρήμα πολλοί εμίσησαν το λάικ ουδείς”. Και στον πραγματικό και στον εικονικό κόσμο, ο ίδιος κι απαράλλαχτος παραμένει ο άνθρωπος στους αιώνες των αιώνων.
Η κάθε στιγμή Μέλλοντος είναι Ποίηση
Μπορεί ένας πολιορκημένος να είναι ελεύθερος, Και βέβαια μπορεί, μάς είπε στους “Ελεύθερους πολιορκημένους” του ο Διονύσιος Σολωμός. Μπορεί και ένας εξόριστος να είναι ελεύθερος; Και βέβαια μπορεί, μας λέει στη νέα (12η) ποιητική του συλλογή “Ελεύθερες εξορίες”, που κυκλοφορεί με την ανατολή της νέας χρονιάς σε ψηφιακή έκδοση ( https://tsexos.wordress.com) ο κατοικοεδρεύων στο Γιαννακοχώρι Νάουσας τ. χορευτής στα μπαλέτα της Δόρας Στράτου Ηλίας Τσέχος. Από την “Ερημη αλήθεια”, την πρώτη ποιητική του συλλογή που εκδόθηκε απ’ τον “Κέδρο” το 1978, στις “Ελεύθερες εξορίες”, λοιπόν. Σαράντα χρόνια ποίησης στα ελληνικά γράμματα. Σαράντα χρόνια σε αναζήτηση της “σταγόνας” και του “ωκεανού” της ποιητικής ουσίας, για να θυμηθώ τον τίτλο της ποιητικής του συλλογής “Ή σταγόνα ή ωκεανός”…
Ανοίγω παρένθεση. “Ή σταγόνα ή ωκεανός” η ποίηση, συμφωνώ μαζί σου… “ηλιόστατε”, Ηλία Τσέχο! Κι ένα ματσάκι γιασεμιά, όμως… Κι ένα κόκκινο της φωτιάς και του έρωτα τριαντάφυλλο… Και βέβαια, ένα μπουκέτο παιώνιες Κράστας. Οπως αυτές που έφερες μαζί με τα κεράσια απ’ το χωριό σου, το Γιαννακοχώρι Ημαθίας για να στολίσεις το τραπεζάκι του Εκκοκιστηρίου Ιδεών της Βέροιας, όπου η παρουσίαση τη Δευτέρα 11 Μαΐου, της ποιητικής μου συλλογής “Οπως το ψωμί”… “Ποιήματα” οι παρουσιάσεις των ποιημάτων μου τόσο από σένα όσο και “να (τον) χαρώ”, Γιάννη. Ναζλίδη. Ποίημα ποιημάτων, ωστόσο οι παιώνιές σου φίλε ποιητή». Τα που έγραψα, μεταξύ των άλλων στη Στάση “Οι παιώνιες του ποιητή Ηλία Τσέχου (βλ. “Χ.Ν.”, 22 Μαΐου τ.ε.). Ηταν η δεύτερη φορά που συναντιόμαστε. Στη Βεργίνα πριν από 10 χρόνια (11-15 Σεπτεμβρίου) σ’ ένα Παγκόσμιο Συνέδριο Λογοτεχνίας που διοργάνωσε το Πειραματικό Εργαστήρι Βεργίνας η πρώτη. Κλείνω την παρένθεση.
“Τι είναι ποίηση;/ Η κάθε στιγμή Μέλλοντος/ Και ποίημα;/ Ολη η στιγμή παρελθόντος/ Της ζωής που αν φεύγει/ Στον ίδιο τόπο να έρχεται”. Το ποίημα “Ιχνογραφίες” απ’ τις “Ελεύθερες εξορίες” του Ποιητή. Προσυπογράφω. Η κάθε στιγμή μέλλοντος είναι ποίηση! Τα Λευκά Ορη στέλνουν τα χαιρετίσματά τους στο Βέρμιο… Ηλιότατε!
