Με τα Χανιά, τον δένει… έρωτας. Είναι η πόλη που τον “τραβάει” ξανά και ξανά, σαν Σειρήνα, τον μαγεύει, τον εμπνέει, τον ανανεώνει. «Μερικές φορές αισθάνομαι ότι έχω γίνει ένα κομμάτι από την άγκυρα του ναυτικού Μουσείου, από την οποία έπεσα σε ηλικία τριών ετών με το κεφάλι», λέει γελώντας ο Κώστας Λειβαδάς. “Φαίνεται πως από τότε, το λιμάνι μπήκε για πάντα στο κεφάλι μου. Και έγινε αυτό το ίδιο, η άγκυρα που με κρατά ριζωμένο εδώ». Kαι δεν είναι μόνο το λιμάνι. Είναι το άρωμα και ο αέρας της παλιάς πόλης που κρατούν τον Κώστα Λειβαδά “ελεύθερο πολιορκημένο” στα τείχη των Χανίων, όπου και αν βρίσκεται στη γη. «Τον τελευταίο καιρό, και με αφορμή και την τελευταία συναυλία που κάναμε στα Χανιά, αλλά και μετά το “γραμμένο με κόκκινο” και το “η επιμονή σου” έχει ξεκινήσει για μένα ένας νέος κύκλος ζωής και καλλιτεχνικής ανησυχίας. Οι επισκέψεις μου στα Χανιά με συνέδεσαν ξανά με τα ωραιότερα κομμάτια της μετεφηβείας μου στη γεμάτη μυστήριο και ποιητική διάσταση ζωή εντός των τειχών της παλιάς πόλης. Τόσο, που σκέφτομαι σοβαρά από τον επόμενο χρόνο να περνάω τον περισσότερο καιρό μου στα Χανιά».
Φιλανθρωπική συναυλία με… ρεκόρ
Τάφρου Πριν από έναν μήνα περίπου, ο Κώστας Λειβαδάς μαζί με την Ελένη Τσαλιγοπούλου, ξεσήκωσαν κυριολεκτικά τα Χανιά στη συναυλία που έδωσαν στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου. Μια συναυλία αφιερωμένη στα παιδιά της ΕΛΕΠΑΠ, που διοργάνωσε η ομάδα στήριξης “ΣυνΑνθρωπος”, και στόχο είχε να χρηματοδοτηθεί η δημιουργία αίθουσας που θα βελτιώσει την οπτικοακουστική των παιδιών τα οποία φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις του παραρτήματος Χανίων της ΕΛΕΠΑΠ μέσα από πρόγραμμα “Αισθητηριακής Ολοκλήρωσης”. «Συνολικά, από τη συναυλία, μαζέψαμε 8.000 ευρώ, πολλά παραπάνω από όσα υπολογίζαμε αρχικά. Την επιταγή την έχουμε ήδη παραδώσει στην ΕΛΕΠΑΠ και εύχομαι πραγματικά, να γίνει πολύ γρήγορα η κατασκευή και παράδοση της αίθουσας βελτίωσης της οπτικοακουστικής των παιδιών και να βρεθούμε και εγώ και η Ελένη (σ.σ: Τσαλιγοπούλου) στα εγκαίνιά της. Και ειλικρινά νιώθω την ανάγκη, εκτός από τον “ΣυνΑνθρωπο”, να ευχαριστήσω όλη την πόλη και τους φίλους για τη μοναδική προσέλευση -κάποιοι μου είπαν πως κάναμε ρεκόρ Τάφρου- που συνετέλεσε στην τόσο μεγάλη επιτυχία αυτής της προσπάθειας. Είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ».
«Το Μουσείο Τυπογραφίας ήταν μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις»
Αυτή τη φορά ο Κώστας Λειβαδάς ήρθε στα Χανιά για ολιγοήμερες διακοπές. Και ανάμεσα σε εκείνα που είχε βάλει ως προτεραιότητα να κάνει, ήταν και να επισκεφθεί το Μουσείο Τυπογραφίας των “Χανιώτικων νέων”. Χρειάστηκε κάτι παραπάνω από δυόμισι ώρες για να γυρίσουμε σε κάθε μια από τις αίθουσες, πολλά “πισωγυρίσματα” σε μηχανήματα που του είχαν τραβήξει φανερά την προσοχή. Και πάλι όμως, μετά το τέλος της ξενάγησης, υπήρχε ακόμη το ανικανοποίητο: «πρέπει να ξανάρθω. Υπάρχουν ακόμα τόσα πολλά να δω. Και σίγουρα πρέπει να κάνω κάτι σε αυτόν τον χώρο», είπε. Οταν τον ρώτησα για την εμπειρία του από την επίσκεψη, έγινε χείμαρρος:«Το Μουσείο Τυπογραφίας είναι μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που έζησα όλα αυτά τα χρόνια παραμονής μου στα Χανιά. Η πολιτιστική σημασία της ύπαρξης του, είναι πολύ δύσκολο να εκτιμηθεί και να αποτιμηθεί σε αυτούς τους άγριους και συγκεχυμένους καιρούς που διανύουμε. Μέσα σε δυο ώρες μπορεί κανείς να δει με τον πιο φιλόξενο και συμπυκνωμένο σε ξενάγηση τρόπο, την εξέλιξη του θαύματος της Τυπογραφίας και της γραφής, δηλαδή του αποτυπώματος μας, του αποτυπώματος της πορείας μας ανα τους αιώνες. Το από πού ήρθαμε και πού πάμε». «Ενα μουσείο γεμάτο συναίσθημα» Σταματά λίγο για να ξαναδεί τις προθήκες με τα βιβλία που χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα και συνεχίζει «Μιλώντας ως άνθρωπος του στίχου, όλοι εμείς που έχουμε φάει τόσες ώρες σε ατελείωτα γράψε-σβήσε, είναι αδύνατον να μην λυγίσουμε από συγκίνηση βλέποντας πόσος κόπος και μόχθος, σωματικός και πνευματικός, αλλά και όραμα χρειαζόταν κάποτε για το… αυτονόητο: τη δημιουργία μιας έντυπης πρότασης. Μουσείο τέτοιου επιπέδου, δεν έχω συναντήσει ούτε στη Γερμανία, και θεωρώ αυτονόητο σε μια εποχή που το πολιτισμικό μας ίχνος κινδυνεύει πως δεν πρέπει να ξεχνάμε την ιστορία μας. Η πόλη των Χανίων πρέπει να μάθει και να ενημερωθεί για το τι ακριβώς είναι αυτό το Μουσείο. Να μάθει για τη σημασία των εκθεμάτων αλλά και του ίδιου του χώρου. Και έχουμε την ευθύνη να διδάξουμε και στα παιδιά, και να τα φέρουμε να δουν από κοντά την εξέλιξη ίσως της πιο καθοριστικής εφεύρεσης στην ιστορία του ανθρώπου. Δεν πρόκειται για μια άψυχη παράθεση μηχανημάτων, αλλά για ένα Μουσείο γεμάτο συναίσθημα» μας είπε.
