Σαν γροθιά στο στομάχι τα λόγια ενός νέου σε παρέα στα Χανιά προχθές το βράδυ. Ο πατέρας του, αν και με αναπηρία, είναι στα θύματα των μέτρων του νέου ασφαλιστικού καθώς του μειώθηκε η σύνταξη με αποτέλεσμα η οικογένεια να αντιμετωπίζει τώρα ζητήματα επιβίωσης.
«Πώς μπορεί να ζήσει κάποιος με αυτές τις περικοπές όταν καλείται να πληρώσει Εν.Φ.Ι.Α. και ένα σωρό άλλους λογαριασμούς – φόρους; Αυτό μας αξίζει;», έλεγε.
Μα φυσικά αυτό δεν αξίζει σε κανέναν.
Πού είναι αλήθεια το κοινωνικό κράτος; Πού βρίσκεται η κοινωνική ευαισθησία; Πού έχει χαθεί το κράτος – πρόνοιας; Τώρα πια ζητούμενο είναι και η ευαισθησία.
Και αυτό αφορά γενικότερα το πολιτικό σύστημα και τους, κατά καιρούς, εκπροσώπους του που ολοένα και περισσότερο απομακρύνονται από την κοινωνία και τις ανάγκες της.
