Ζωή, όχι επιβίωση

Νέα μέτρα, αντίμετρα, τρόικα, κουαρτέτο, θεσμοί, μνημόνια. Οροι που έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας τα τελευταία επτά – οκτώ χρόνια. Με πολιτικές που έχουν καθορίσει μια νέα πραγματικότητα στην Ελλάδα.
Μια πραγματικότητα που δεν μοιάζει και τόσο με ό,τι ισχύει σε προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες, εκεί όπου λειτουργούν οι θεσμοί ενώ η αναλογία μισθών και τιμών είναι υποφερτή.
Μία πραγματικότητα που οδηγεί σε αδιέξοδο νέους, εργαζόμενους και μικρομεσαίες επιχειρήσεις με την εξαντλητική φορολογία να μην αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας και με μόνιμο θύμα την απασχόληση.
Και κάπου εκεί στο βάθος οι κυβερνώντες αισιοδοξούν για έξοδο από τα μνημόνια. Μόνο που κάθε τρεις και λίγο, τα νούμερα δεν βγαίνουν και νέα μέτρα έρχονται να διαψεύσουν την ελπίδα.
Κάπως έτσι πορεύεται η Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια. Με ολοένα και περισσότερους νέους να αναζητούν διεξόδους, είτε στο εξωτερικό, είτε στο εσωτερικό. Με αρκετούς να ανοίγουν τη δική τους μικρή επιχείρηση, συνήθως κατάστημα εστίασης, στις πόλεις. Με τον τουρισμό να δίνει μια “τονωτική ένεση” στα νησιά. Και με την κοινωνία να διεκδικεί σταθερά έξοδο από τα μνημόνια και την επιτροπεία, δικαιώματα και πολιτικές που θα της επιτρέψουν μια πραγματικά αξιοπρεπή ζωή και όχι απλά και μόνο επιβίωση.