Αλλαγή πλεύσης

Η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας απορρέει από μας τους ίδιους. Κανένας άλλος δεν είναι υπεύθυνος γι’ αυτό.
Οι άνθρωποι που απολαμβάνουν την ζωή, είναι άνθρωποι της δράσης, γεμάτοι ζωντάνια, άνθρωποι που δεν έχουν υπομονή μ’ εκείνους που παραπονιούνται και κλαψουρίζουν και είναι δραστήριοι κάθε μέρα της ζωής τους. Και, δεν είναι δραστήριοι απλά και μόνο για να κάνουν κάτι, αλλά απολαμβάνουν τη δραστηριότητά τους. Φυσικά δεν τους αρέσει να ακούνε τα επίμονες γκρίνιες των άλλων και ούτε οι ίδιοι παραπονιούνται ποτέ.
Ας ριχτούμε λοιπόν στην αληθινή χαρά της ζωής που είναι η αίσθηση ότι δίνομαι σε κάποιο σκοπό. Ας αφήσουμε τις γκρίνιες και τα παράπονα καθώς και την παθητικότητα και ας προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την ζωή.
Oταν, για παράδειγμα, βρισκόμαστε σε χώρο που ακούμε γκρίνιες, μουρμούρα, παράπονα, ας φεύγουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε χωρίς να κάνουμε κάποιον να νοιώθει απόρριψη. Δεν μας χρειάζεται ο αποπροσανατολισμός. Αρκεί που τα περισσότερα Μ.Μ.Ε. χρησιμοποιούσαν μέχρι τώρα την παραπληροφόρηση και σήμερα φτάσαμε και μέσω του διαδικτύου στην υπερπληροφόρηση που δημιουργεί ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα αποπροσανατολισμού.
Ας είμαστε λοιπόν επιλεκτικοί σε ότι ακούμε κι ότι διαβάζουμε.
Ο εμπρησμός της Marfin και ο θάνατος αθώων ήταν κομβικό σημείο για το αντιμνημονιακό κίνημα. Η δολοφονία του Φύσσα ήταν το έναυσμα για το θέμα της Χρυσής Αυγής. Ποιός ωφελείται από την κάθε περίπτωση;
Μήπως τάση αποπροσανατολισμού δεν είναι και ο ψυχολογικός πόλεμος περί τάχα επικείμενου μεγάλου σεισμού; Με απειλή να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας ανεβαίνει ο φόβος, η ανησυχία, το στρες κι επέρχεται ψυχολογική παράλυση.
Από την αντίπερα όχθη έρχεται ο εφησυχασμός και η ψεύτικη ελπίδα. Oταν ακούμε ότι κάποιος παράγοντας θα μας σώσει χωρίς να κάνουμε εμείς τίποτα, ότι θα “καθαρίσει” για λογαριασμό μας, ας είμαστε επιφυλακτικοί.
Με όλα αυτά που συνέβησαν και συμβαίνουν, έχουμε χάσει τον μπούσουλα, κι έχουμε ξεχάσει τελείως τι θα πει “ψυχή”, τί θα πει “σκέψη”. Σκεφτόμαστε μόνο όταν θα πονέσει η τσέπη μας, και αυτό τί άλλο μπορεί να είναι από λάθος πλεύση;
Πώς θα ορθοδρομήσουμε;
Σβήνοντας από το λεξιλόγιό μας φράσεις όπως “είμαι πτώμα”, “είμαι κουρέλι”, “είμαι πεθαμένος” και τα παρόμοια, που δηλώνουν κάτι που δεν θέλεις ποτέ να υλοποιηθεί στην ζωή σου.
Απομακρύνσου διακριτικά από εκείνους που σε βομβαρδίζουν με τα βάσανά τους.
Δώσε πνοή στην ζωή σου, αποκτώντας νέα ενδιαφέροντα, κάνοντας νέα σχέδια.
Γίνε άνθρωπος της δράσης κι όχι της κριτικής, των παραπόνων και της απολογίας.
Αγνόησε την κριτική των άλλων. Ο Αϊνστάιν έλεγε “τα μεγάλα πνεύματα πάντοτε συναντούσαν βίαιη αντίδραση από τις μετριότητες”.
Το συμπέρασμα όλων αυτών είναι ότι μόνο με την δική μας “αλλαγή πλεύσης” μπορούμε να βρούμε στηρίγματα στην ζωή, κι ας μην τρέφουμε αυταπάτες, ούτε να υποκύπτουμε σε τρομολαγνείες και ας μην εκτρεπόμαστε από τον αποπροσανατολισμό των όποιων κέντρων εξουσίας, φανερών ή σκοτεινών.
Ναι, υπάρχει “η ψυχή”, υπάρχει ο δρόμος του “ορθού λόγου”, υπάρχουν πραγματικές αξίες, που οδηγούν σε υπήνεμα λιμάνια. Oσο για το χρήμα, το οποίο είναι ένα εργαλείο της ζωής μας, να το διεκδικήσουμε αλλά όχι ως “το παν” της ζωής μας. Ούτε φυσικά η στάση της αγρανάπαυσης είναι στάση ανθρώπου που θέλει να “ζει” και να χαίρεται την ζωή.
Είμαστε υπεύθυνοι του εαυτού μας κι ας αναλάβουμε την ευθύνη, ας δράσουμε, έτσι ώστε, θέτοντας νέα ρότα, να βρούμε αυτά που νομίζουμε ότι χάσαμε.