» Απειλή για την Αμερική και τον κόσμο
Μια κρίση που σέρνεται από την εποχή της κατάρρευσης της Σοβιετικής Ενωσης. Για να αυτοανακηρυχθεί ο τότε πρόεδρος των Η.Π.Α. George Bush, ο πρεσβύτερος, πρώτος παγκόσμιος ηγέτης λίγα μόλις χρόνια πριν από τον 21ο αιώνα.
“Ηταν μια στιγμή, ιδιαίτερης σπουδαιότητας και όχι απλώς μια συγκεκριμένη ημερομηνία στο ημερολόγιο”. Με αυτά τα λόγια σημειώνει αυτό το γεγονός ο Zbigniew Brezinski στην αρχή (1ο κεφάλαιο) του βιβλίου του που έχει τίτλο “Η πρόκληση της παγκόσμιας ηγεσίας” .
Για να τονίσει ακόμα ότι η πρόκληση της παγκόσμιας ηγεσίας ήταν αποτέλεσμα της Σοβιετικής κατάρρευσης και του τέλους του ψυχρού πολέμου.
Ομως ο τότε, Αμερικανός πρόεδρος απλώς άρχισε να ενεργεί ως παγκόσμιος ηγέτης χωρίς κάποια επίσημη διεθνή συγκατάθεση…
Ομως, αυτή η πρόκληση δεν αντιμετωπίστηκε με πραγματική ιστορική ευθύνη, αλλά με καουμπόικη προβολή – επίδειξη μιας παγκόσμιας αμερικανικής υπερ-ισχύος.
Η οποία είχε παλιές ρίζες. Με ιδιαίτερη αναγωγή της στη διαϊστορική παγκόσμια πρόκληση που έδειξε η Αμερική (με πρόεδρο τον Χάρρυ Τρούμαν) στο άνοιγμα της πυρηνικής εποχής, με τη ρήψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα. Ετσι, ο πατέρας Μπους πραγματοποίησε τον πόλεμο “θύελλα της ερήμου στον κόλπο” για να δοκιμάσει νέα όπλα και να διακηρύξει το δόγμα της πολεμικής καταδυνάστευσης κατά πάντων από την πλευρά της Αμερικής. Ανεξάρτητα από όλες τις προβαλλόμενες δικαιολογίες, στρατηγικές και σκοπιμότητες.
Για να χάσει από τότε η Αμερική τη μεγάλη μάχη συνέγερσης λαών για μια νέα εποχή πραγμάτωσης χωρίς αδιέξοδες προκλήσεις, οι οποίες έχουν δημιουργήσει καταστάσεις εξεγέρσεων , συγκρούσεων, σφαγών και καταστροφών σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Με απογοήτευση της μεγάλης μάζας του κατατρομαγμένου πια αμερικανικού λαού που έχει αρχίσει να βουλιάζει στην απόγνωσή του, χωρίς πραγματικό όραμα για μια καλύτερη Αμερική που θα πρωτοστατήσει για έναν καλύτερο κόσμο (Σημ. το βιβλίο του Βρεζίνσκι “Η δεύτερη ευκαιρία – τρεις πρόεδροι και η κρίση της αμερικανικής υπερδύναμης” (Εκδόσεις Λιβάνη, έκδοση 2007) είναι σημαντικό και επίκαιρο, παγκόσμιας ειρήνης.
Για να συνεχιστεί έκτοτε από τους επόμενους προέδρους (Κλίντον και τον Μπους τον νεότερο) μια διαρκής πολεμικότητα, αναστάσιμη, κρίση οικονομικής τρομοκρατίας και αντιτρομοκρατίας από τις αρχές του 21ου αιώνα, ως σήμερα…
Με διαφοροποίηση -με πραγμάτωση ενεργειών ειρήνης- από τον σημερινό πρόεδρο Ομπάμα του οποίου την πολιτική ειρήνης και κοινωνικής ασφάλισης, για υγεία, 50 εκατομ. Αμερικανών πολιτών καταπολεμά λυσσαλέα η αδιάλλακτη ομάδα του ρεμπουπλικανικού κόμματος.
Για να φθάσει τώρα η Αμερική να χάσει στο εσωτερικό και στο εξωτερικό τη δυνατότητα μιας φωτισμένης υπερ-ισχύος.
Η Αμερική ως μόνη υπερδύναμη στον πλανήτη, μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού της σοβιετικής μακραίωνης κυριαρχίας, βρίσκεται σε επικίνδυνο βαθμό κρίσης για την ίδια, αλλά και για ολόκληρο τον κόσμο.
Τα αίτια της τωρινής αμερικανικής κρίσης εστιάζονται κυρίως στο υπερ-εξουσιαστικό σύνδρομο της μεγάλης αυτής χώρας για παγκόσμια κυριαρχία η οποία προηγείται της οικονομικής επικυριαρχίας των μεγάλων συμφερόντων που συμπλέκονται με πλανηταρχική εποπτεία του κόσμου. Ομως, το κόστος αυτής της γεωστρατηγικής υπεροχής είναι τεράστιο, γιατί οι μεγάλες δαπάνες αμυντικής και επιθετικής λειτουργίας για τη διατήρηση της υπερισχύος υποχρεώνουν την υπερδύναμη σε μια διαρκή αύξηση υπερχρέους, παρά το γεγονός ότι η μεγάλη πολεμική βιομηχανία της μεγιστοποιούσε το δικό της κέρδος.
ΤΟ 1929 ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ, το 2009 ΥΠΕΡ-ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Αυτή η πλευρά των συνεχών εξοπλισμών “φούσκωνε” διαρκώς περισσότερο αυτό το χρέος, για να μειώνεται παράλληλα η δυνατότητα εφαρμογής μιας αναγκαίας, ουσιαστικής, κοινωνικής πολιτικής. Ιδιαίτερα στον τομέα ασφάλισης, υγείας των εργαζομένων, ένα μεγάλο μέρος (κάπου 45 εκατομμύρια Αμερικανών πολιτών -ανδρών και γυναικών- παραμένουν ανασφάλιστοι στη χώρα του μεγάλου “αμερικανικού ονείρου”.
Ενώ άλλα τόσα, περίπου εκατομμύρια βρίσκονται σε κατάσταση κοινωνικής ανάγκης και δυστυχίας. Για να φθάσει τώρα, η Αμερική της κοινωνίας της υπερ-παραγωγής και υπερκατανάλωσης σε συνεχείς οικονομικές κρίσεις μετά το 1970 ως σήμερα. Με τελικό, αποτέλεσμα τη σημερινή κρίση του χρηματοπιστωτικού και κατασκευαστικού τομέα, ιδιαίτερα, που χειροτέρεψε δραματικά την αμερικανική, πραγματική οικονομία στο έπακρο, αλλά και τη διεθνή οικονομία, ταυτόχρονα. Γιατί, όπως συνέβη με την αμερικανική κρίση του 1929 αυτή δεν έμεινε μέσα στα εσωτερικά όρια της Αμερικής, αλλά εξαπλώθηκε ως πύρινη κατακαίουσα φλόγα σε Ευρώπη, Μεσόγειο, Ανατολή, κόσμο.
Ο ΟΜΠΑΜΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΔΟΚΙΜΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΙΤΑΙ
Για να γίνει αφορμή αυτή η κρίση για τη δημιουργία του φριχτού β’ παγκόσμιου πολέμου. Αλλά και του μετέπειτα τόσο επικίνδυνου ψυχρού πολέμου και των ενδιάμεσων πραγματοποιούμενων περιφερειακών πολέμων, σε κρίσιμες περιοχές της γης. Με δραματικές συνέπειες για λαούς, στόχους που πάλεψαν οδυνηρά για την ανεξαρτησία τους και την ελευθερία τους: Από την εποχή του Τρούμαν, του Αϊζενχάουερ, του Νίξον, του Ford, του Κέννεντυ, του Τζόνσον, του Ρήγκαν, του Τζορτζ Μπους (πατέρα), του Μπιλ Κλίντον, του Μπους (τζούνιορ) και τελικά του πρώτου μαύρου προέδρου των Η.Π.Α. Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος για δεύτερη θητεία τώρα είναι πρόεδρος των Η.Π.Α.
Αυτός ο πρόεδρος, με πλείστους όσους κινδύνους, εκλέχτηκε με πολλές προσδοκίες του αμερικανικού λαού και του κόσμου μετά από τρεις προηγούμενους προέδρους, από αυτού, οι οποίοι ήταν πρόεδροι μεγάλων πολεμικών περιπετειών (Μπους πατέρας, πόλεμος της ερήμου, Κλίντον πόλεμος στα Βαλκάνια, Κόσοβο κ.λπ., Μπους τζούνιορ πόλεμος σε Αφγανιστάν και κυρίως στο Ιράκ).
Ο πρόεδρος Ομπάμα υποσχέθηκε εσωτερική και εξωτερική ειρήνη. Αυτή βασικά την πραγματοποίησε με δικούς του προσωπικούς κινδύνους. Για να αποσύρει τον αμερικανικό στρατό, όπως είχε υποσχεθεί από Ιράκ, Πακιστάν, Αφγανιστάν κυρίως κρατώντας παράλληλα τις ισορροπίες της αμερικανικής υπερ-ισχύος τόσο σε γεωστρατηγικό όσο και σε γεωοικονομικό επίπεδο. Ομως τα τελευταία δύο χρόνια αντιμετώπισε την κρίση της πολεμικότητας (αραβικής άνοιξης) σε όλη τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή με προεκτάσεις προς κεντρική και Απω Ασία. Ομως, χώρες κλειδιά όπως η Αίγυπτος και η Συρία έχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα για τη διεθνή πολιτική Ομπάμα – Αμερικής. Ιδιαίτερα μετά το θέμα της εξόντωσης ενός μεγάλου αριθμού πολιτών της Συρίας με χημικά αέρια.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΙΡΑΝ;
Αυτό τούτο το θέμα δημιούργησε μια αυξημένη ένταση στην Αμερική των Ρεπουμπλικανικών πολιτικών και θεσμικών λειτουργιών οι οποίες απαίτησαν άμεση εισβολή στη Συρία για “ξεκαθάρισμα” του συγκεκριμένου αυτού γεγονότος. Αλλά και για την αποτροπή περαιτέρω χρησιμοποίησης χημικών όπλων, με καταστροφή τους στη Συρία και αλλού.
Ο Ομπάμα κατ’ αρχήν φάνηκε ευεπίφορος για ένα ξεκαθάρισμα αυτής της κατάστασης. Αμερικανική και συμμαχική επίθεση (με πρώτη τη Σοσιαλιστική Γαλλία). Μια υπόθεση την οποία πρόβαλε ως βέβαιη ο υπουργός Εξωτερικών κάνοντας υπαινιγμό ότι δεν θα ήταν αντίθετος και ο πρόεδρος της Ρωσίας Πούτιν. Ενώ όμως φάνηκε ότι ο πρόεδρος περίμενε απόφαση του Κογκρέσου και το Κογκρέσο περίμενε προεδρική πρωτοβουλία – με μεσολάβηση έρευνα Ο.Η.Ε.
Το επικίνδυνο αυτό πρόβλημα πήρε τη λύση μιας ευρύτερης έρευνας και την αποδοχή του Σύρου προέδρου για καταστροφή χημικών όπλων.
Στο διάστημα αυτό και παρά τις τουρκικές προβοκατορικές προκλήσεις στη συριακή μεθόριο κυκλοφόρησε η είδηση ότι ο πρόεδρος Ομπάμα είναι έτοιμος για συνομιλίες με το Ιράν για λύση του μείζονος σημασίας θέματος του πυρηνικού εξοπλισμού του.
ΟΙ ΦΙΛΟΠΟΛΕΜΟΙ ΚΑΙ ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΙ… ΣΚΛΗΡΟΙ ΡΕΜΠΟΥΜΠΛΙΚΑΝΟΙ
Ολα αυτά τα γεγονότα δημιούργησαν κρίσιμες “διαψεύσεις” στη σκληρή πλευρά των φιλοπόλεμων ρεπουμπλικανικών δυνάμεων του αμερικανικού Κογκρέσου, που βρήκαν αφορμή στην ψήφιση του νέου προϋπολογισμού του 2014 της Αμερικής να αρνηθούν να καλύψουν ένα μεγάλο ποσό αυτού του προϋπολογισμού για να εφαρμοστεί (επιτέλους) η γενική ασφάλιση των Αμερικανών πολιτών που μένουν ανασφάλιστοι (45 – 50 εκατομ. ανασφάλιστων) λόγω αντιδράσεων των ομάδων πίεσης των αμερικανικών ασφαλιστικών εταιρειών, των βιομηχανιών και των αλυσίδων των αμερικανικών νοσοκομείων κ.λπ.
Αυτή όμως η άρνηση συμφερόντων (και συντηρητικής εκδίκησης στον πρόεδρο Ομπάμα) οδήγησε στη βαρύτατη και ιδιαίτερα επικίνδυνη κρίση προέδρου και Κογκρέσου των Η.Π.Α.
Αυτή η σύγκρουση οδήγησε στο κατέβασμα των ρολών του αμερικανικού δημοσίου, με οδυνηρές πρόσθετες επιβαρύνσεις για την ήδη “χρεοκοπημένη” αμερικανική οικονομία. Με μεγαλύτερες ακόμα δραματικές συνέπειες (τόσο για την Αμερική όσο και για τον κόσμο αν παραταθεί αυτή η κρίση).
ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΗ Η ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ
Η οποία, όμως, έχει εξοργίσει την αμερικανική κοινή γνώμη (σε ποσοστό περισσότερο από 70%) κατά της απαράδεκτης στάσης των ρεπουμπλικανικών αντιδραστικών δυνάμεων του Κογκρέσου. Δυνάμεις αρνητικές οι οποίες δεν αντιμετώπισαν υπεύθυνα τη δραματική έκκληση του προέδρου να σταματήσουν να καταπολεμήσουν το σχέδιο της ασφαλιστικής κάλυψης των Αμερικανών πολιτών.
Ομως, αυτή την κρίση φαίνεται αποφασισμένος ο πρόεδρος Ομπάμα να την αντιμετωπίσει, ακόμα και με σοβαρές συνταγματικές τροποποιήσεις όπως προτείνουν διάσημοι Αμερικανοί οικονομολόγοι, όπως ο Γκρούμαν και πολλοί άλλοι ειδικοί.
ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΟΝΤΕΛΟ ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Η ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗ ΥΓΕΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
Πάντως στην οξύτατη αυτή κρίση που ενδέχεται να δημιουργήσει μια γενικότερη αμερικανική και διεθνή οικονομική κατάρρευση, με σοβαρή ένταση κοινωνικής κρίσης και πολιτικής κρίσης ο πρόεδρος Ομπάμα έχει ιστορικό χρέος να υποστηρίξει αποφασιστικά την υψηλή ιδέα της κοινωνικής διασφάλισης της υγείας των πολιτών μέσα στην ίδια τη χώρα του (με επισήμανση της ανάγκης αυτής για όλο τον κόσμο).
Θάναι ιστορικής σημασίας η νίκη του απέναντι στις αντιδραστικές, σκοτεινές, συμφεροντολογικές δυνάμεις της αμερικανικής συμπολιτείας που κάποτε διακήρυξε το “American Dream” ως πρότυπο για τον λαό της, αλλά και για όλους του λαούς του κόσμου.
Ενα όνειρο, όμως, που δυστυχώς έγινε εφιάλτης για ένα μεγάλο μέρος των Αμερικανών πολιτών, αλλά και για τους πολίτες του κόσμου. Μέσα στη σύγχρονη ανάλγητη και απάνθρωπη πραγματικότητα ενός αποτυχημένου πολιτισμού που πρέπει ν’ αλλάξει για να μη βουλιάξει ο σημερινός και αυριανός κόσμος μας.
Zbigniew Brezinki, πρ. σύμβουλος θεμάτων ασφαλείας των Η.Π.Α. και καθηγητής εξωτερικής πολιτικής στο Παν. Johns Hopkins στην Ουάσιγκτον στο βιβλίο του “Η δεύτερη ευκαιρία – τρεις πρόεδροι και η κρίση της αμερικανικής υπερδύναμης” έγραψε ότι: “Είναι ουσιώδης η δεύτερη ευκαιρία της Αμερικής μετά το 2008 να είναι πιο επιτυχής από την πρώτη, διότι δεν θα υπάρξει τρίτη ευκαιρία διαμορφώνοντας μια μεταψυχροπολεμική παγκόσμια εξωτερική πολιτική με τον νέο πρόεδρο να έχει γνώση ότι η ισχύς μια μεγάλης δύναμης ελαττώνεται, αν αυτή πάψει να υπηρετεί μια ιδέα”.
Με επιδίωξη να συνεχίσει χειροπιαστά την αμερικανική ισχύ με τις βλέψεις της πολιτικά αφυπνισμένης ανθρωπότητας.
