Αυτός ο πολτός των ισοπεδωτικών δηλώσεων των Ευρωπαίων μεγαλοτραπεζιτών λες και απευθύνονται σε ιθαγενείς που εκτίνουν ποινή ισόβιας “δημοσιονομικής” κάθειρξης είναι απεχθής.
Μιλούν λες και δεν έχουν την αίσθηση για ποια χώρα μιλούν, τι πολιτικές “εξανδραποδισμού” εφήρμοσαν, σε τι βαθμό απόγνωσης έχουμε φτάσει με τα επονείδιστα κατορθώματά τους.
Μιλούν οι δυστυχείς, ενώ υποθέτουν ότι απευθύνονται σε δυστυχείς.
Σφάλλουν οικτρά!
Μόνος και μόνιμος χαμένος από αυτή την ακατάσχετη επιδειξιομανία ισχύος είναι η ευρωπαϊκή συνοχή, η ευρωπαϊκή ιδέα.
Ολα αυτά δείχνουν μία τρικυμία εν κρανίω.
Ενα απίστευτο ύψος αλαζονείας που το έχουν αυτοί που πρόκειται να βουτήξουν στο απόλυτο κενό.
Συντρίβουν την Ενωμένη Ευρώπη με τη νοσούσα εγωπάθεια.
Πρώτη φορά αντικρίζω “λογιστικό μεγαλοϊδεατισμό”, πρώτη φορά αντικρίζουν ξανά οι Ευρωπαίοι έναν τόσο μουντό όχλο τεχνοκρατών.
Φανταστείτε ότι σε λίγους μήνες έχουμε ευρωεκλογές.
Και όταν δουν τα αποτελέσματα, να εξέλθει του αυτοκρατορικού οίκου ο πολύς κ. Μπαρόζο να “κλαίει” για την Ευρώπη των λαών.