Μόνο πεταχτά, δηλαδή πρόχειρα, δεν είναι τα γραπτά της στήλης σου φίλε Βαγγέλη! Είναι νομίζω από κείνα τα κομμάτια της εφημερίδας που ο αναγνώστης θα διαβάσει κατά πρώτον όταν την πιάσει στα χέρια του.
Νομίζω πως αρκετοί αναγνώστες θα αγόραζαν την εφημερίδα μόνο και μόνο για να διαβάσουν “τα πεταχτά” σου. Όπως αγόραζαν θυμάμαι παλιά “τα Νέα” για να διαβάσουν τα γραπτά του Ψαθά ή το “Βήμα” εκείνης της εποχής για να διαβάσουν το χρονογράφημα του Παλαιολόγου.
Χρόνια λοιπόν τώρα μας έχεις συνηθίσει να μας ακριβοχαιρετάς κάθε μέρα. Βέβαια εγώ την εφημερίδα την παίρνω την επομένη με εκείνο το παλιό χαιρετισμό που λέγαμε και λέμε ακόμα στην Ασηγωνιά “Χαιρετώ σας κι αγαπώ σας”.
Ηταν καιρός λοιπόν να κάνεις μια επιλογή από αυτά τα χρονογραφήματα, τα πεταχτά, όπως σου τα ονόμασε ο Κουφουδάκης και να γίνουν ένα καλαίσθητο βιβλίο πολύ πετυχημένο που όπως πολύ σωστά λέει ο Γιάννης Γαρεδάκης, αυτού του είδους οι στήλες κάνουν την εφημερίδα “Χ.Ν.” να διαφέρει ποιοτικά από τις άλλες γιατί έτσι δεν προσφέρει μόνο πληροφορίες, μα και τη γνώση.
Με το βιβλίο αυτό ο Βαγγέλης αποδεικνύει πως δεν είναι μόνο ένας δόκιμος ποιητής, μα και ένας τέλειος πεζογράφος – χρονογράφος.
Κάθε μέρα ο Β.Κ. θα “ζωγραφίσει” στον καμβά της στήλης του τα τεκτενόμενα και τα συμβαίνοντα. Θα ρωτήσει και για κάποια γνώμη τον γερω-δάσκαλο! Δεν θα παραλείψει να δώσει έναν κρητικό αέρα στη στήλη με την όμορφη και ταιριαστή μαντινάδα και τέλος θα βάλει εκείνο που περισσότερο μου αρέσει κάποια αρχαία ιστορία. Αυτό σχεδόν σε καθημερινή βάση, αφού ξύσει τα μολύβια του γιατί και αυτός σαν και μένα, δεν έχει ακόμα μεταπηδήσει στον υπολογιστή. Δεν ξέρω πως άρχισε η υπόθεση της έκδοσης του βιβλίου. Αν ο Γιάννης το πρότεινε στον Βαγγέλη ή έγινε το αντίθετο. Πάντως ό,τι και να έγινε από τα δυο οφείλουμε να δώσουμε ούλοι οι Αποκορωνιώτες συγχαρητήρια και στους δύο!
Δεν είναι η πρώτη του Γαρεδάκη που βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη “βοήθεια στο σπίτι”. Καθόμουνα κάποια εποχή στο καφενείο του χωριού μου και εκείνη τη στιγμή ήρθε το αυτοκίνητο του Ιδρύματος. Παρατήρησα για πρώτη φορά πως ήταν προσφορά του Γιάννη Γαρεδάκη και το κουβέντιαζα με τους χωριανούς μου. Ηξερα πως εκείνη την εποχή ήθελαν “Βοήθεια στο σπίτι” μόνο στο χωριό μου πάνω από 10 – 15 περιπτώσεις. Αυτό λοιπόν που έγινε και τότε και τώρα είναι ένα θεάρεστο έργο!
*Ασηγωνιώτης λαογράφος
