Πριν από πολλά χρόνια ταξίδευα με το μικρό αυτοκίνητό μου από τη Θεσσαλονίκη προς την κεντρική Ευρώπη. Καλοκαίρι. Ζεστός ο καιρός. Κάπου στα Σκόπια βρίσκω λίγη δροσιά στη σκιά ενός δέντρου. Κόβω ένα καρπούζι και απολαμβάνω τους ολόγλυκους χυμούς του. Πλησιάζει μια γριούλα, σέρνοντας την κατσίκα της. Υπακούει σε νόημά μου, πλησιάζει, δέχεται και αρχίζει να απολαμβάνει και εκείνη μια μεγάλη φέτα του καρπουζιού. Eχοντας (κακώς λίαν!) κάποια εμπιστοσύνη στα σέρβικά μου, τη ρώτησα αν της αρέσει.
Απάντηση:
Не разумем / Ne razumem
Βιάστηκα να ερμηνεύσω την απάντησή της ως νεροζούμι!!!
Και συνέχισα το ταξίδι μου πολύ θυμωμένος… Δεν άργησα όμως να μάθω, πως η απάντηση της γυναίκας ήταν: ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ!
Πώς αλλιώς να περιγράψει κανείς τη διχαστική ασυνεννοησία στη σημερινή Ελλάδα, παρά μόνον ως γενικευμένο ολέθριο «Не разумем»;